Αρνητικές επιδράσεις του χλωριούχου καλίου στα συστήματα αποσκλήρυνσης του νερού

Το αποσκληρυντικό νερού είναι ένα κοινό σύστημα που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία οικιακών υδάτων. Η μονάδα αφαιρεί ασβέστιο και μαγνήσιο, μέταλλα που είναι υπεύθυνα για τη σκληρότητα, από το νερό. Μια διαδικασία που ονομάζεται ανταλλαγή ιόντων είναι μια μέθοδος μαλακώματος νερού. Το αλάτι, με τη μορφή χλωριούχου νατρίου ή χλωριούχου καλίου, είναι βασικό συστατικό των συστημάτων μαλακώματος νερού ανταλλαγής ιόντων. Οι ανησυχίες σχετικά με την κατανάλωση νατρίου από μαλακό νερό έχουν οδηγήσει σε αυξημένη χρήση χλωριούχου καλίου ως εναλλακτική λύση.

Το κάλιο είναι ένα στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή. Χρησιμεύει στη ρύθμιση της κίνησης του νερού μέσα και έξω από τα κύτταρα και απαιτείται για το μεταβολισμό των υδατανθράκων, την έκκριση ινσουλίνης και τη σύνθεση πρωτεϊνών. Τα τρόφιμα που τρώτε χρησιμεύουν ως η κύρια πηγή καλίου. Σύμφωνα με το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, η συνιστώμενη ημερήσια δόση καλίου για ενήλικες είναι 2.100 mg. Τα παιδιά κάτω των 10 ετών χρειάζονται λιγότερα. Οι διατροφικές πηγές καλίου περιλαμβάνουν μπανάνες, πατάτες, χυμούς εσπεριδοειδών και ντομάτες. Το πόσιμο νερό που έχει μαλακώσει χρησιμοποιώντας χλωριούχο κάλιο είναι επίσης πηγή καλίου.

Η διαδικασία ανταλλαγής ιόντων καλίου για να μαλακώσει σκληρό νερό συμβαίνει ακριβώς όπως υποδηλώνει το όνομα. Το ασβέστιο, το μαγνήσιο και το κάλιο είναι όλα τα στοιχεία που υπάρχουν ως ιόντα (φορτισμένα άτομα) σε διάλυμα (νερό). Καθώς το σκληρό νερό ρέει μέσω μιας ρητίνης χλωριούχου καλίου, τα ιόντα μαγνησίου και ασβεστίου στο διακόπτη νερού τοποθετούνται με το κάλιο στη ρητίνη. Τα σκληρά μέταλλα παραμένουν παγιδευμένα και τα ιόντα καλίου που παραιτήθηκαν από τη ρητίνη για να κάνουν χώρο για τα μέταλλα απελευθερώνονται με το επεξεργασμένο νερό.

Η υπερκαλιαιμία είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την παρουσία υπερβολικού καλίου στο αίμα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, «οι ανεπιθύμητες ενέργειες που οφείλονται στην κατανάλωση καλίου από πόσιμο νερό είναι απίθανο να εμφανιστούν σε υγιή άτομα». Άνθρωποι που μπορούν Αντιμετωπίστε προβλήματα από πόσιμο νερό που περιέχει κάλιο περιλαμβάνουν εκείνα με νεφρική νόσο, ηλικιωμένα άτομα των οποίων τα νεφρά δεν λειτουργούν πλέον τόσο αποτελεσματικά όσο κάποτε και βρέφη. Άτομα που έχουν καταστάσεις όπως καρδιακές παθήσεις, υπέρταση και διαβήτη, καθώς και εκείνοι που παίρνουν ορισμένα φάρμακα, μπορεί επίσης να διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης υπερκαλιαιμίας.

Το πόσιμο νερό που έχει υποστεί επεξεργασία με χλωριούχο κάλιο είναι πιο πιθανό να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις σε ευαίσθητα άτομα εάν το νερό που υποβάλλεται σε επεξεργασία έχει εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα. Όσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε ορυκτά, τόσο περισσότερο κάλιο απελευθερώνεται στο επεξεργασμένο νερό. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η τοξικότητα του καλίου μπορεί να προκαλέσει σφίξιμο στο στήθος, ναυτία και έμετο, διάρροια, δύσπνοια και καρδιακή ανεπάρκεια. Κατά συνέπεια, η ΠΟΥ συνιστά στα άτομα που είναι ευαίσθητα στην τοξικότητα να μην λαμβάνουν συμπληρώματα καλίου εκτός από στενή ιατρική παρακολούθηση.

Οι ανησυχίες σχετικά με την υπερβολική κατανάλωση νατρίου ή καλίου από το επεξεργασμένο πόσιμο νερό έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη μαλακτικών μαλακίων νερού χωρίς αλάτι. Τα συστήματα χρησιμοποιούν τη χρήση κεραμικών κόκκων. Καθώς το νερό ρέει πάνω από το κεραμικό μέσο, ​​το ασβέστιο και το μαγνήσιο προσκολλούνται στους κόκκους για να σχηματίσουν κρυστάλλους. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά συστήματα αλατιού, τα ιόντα δεν ανταλλάσσονται. Ως αποτέλεσμα, δυνητικά επιβλαβή στοιχεία όπως νάτριο ή κάλιο δεν απελευθερώνονται στο επεξεργασμένο νερό. Διατίθενται επίσης μαγνητικά και ηλεκτρονικά μαλακτικά συστήματα.