Een bezoek met Deanna en Julian in Silver Lake

Ze zeggen dat niemand in hun ouders wil veranderen, maar ze moeten ook zeggen dat niemand in de boze tweeling van hun ouders wil wonen. Ik ben opgegroeid in pre-Kardashian Calabasas, Californië, wat een andere manier is om te zeggen dat ik opgroeide in de buitenwijken. De bijzondere stijl van mijn familie was destijds midcentury-meets-the-eighties-meets-California-Ranch. Dit betekent dat er een aantal incongruente combinaties waren, zoals de Florence Knoll credenza "gematcht" met een mintgroene fluwelen woonkamerset, en de vloer was geschikt schizofreen - de ingang was van leisteen, de keukenvloer was van vinyl en vloerbedekking domineerde de dag in elke slaapkamer. ik denken het tapijt was bosgroen? ik weten het was een blik.

Begrijp me niet verkeerd; mijn ouders leefden stijlvol voor die tijd. Mijn vader heeft het oog van een kunstenaar voor kleur; mijn interieurontwerper tante heeft een onberispelijke smaak en schonk ons ​​regelmatig ongelooflijke meubels (Mies van der Rohe daybed, ik kijk naar je); en mijn moeder had een speels rebelse inslag die haar inspireerde om een ​​katoenen linnen palmboom te kopen die dubbel dienst deed als lamp. (Mijn zus en ik voeren momenteel een stille oorlog over wie dit gekke familiestuk uit de jaren tachtig krijgt.) Maar het huis zelf, met zijn kwark plafonds, kamerbreed tapijt en aluminium glazen schuifdeuren is een harde Nee.

Dus toen mijn man en ik op jacht gingen naar een huis in Los Angeles, waren er bepaalde criteria.

Het huis moest uitzicht hebben, buitenruimtes, veel licht, hardhouten vloeren en vooral karakter. Ik wist dat we het hadden gevonden toen ik een huis met puntgevel uit de jaren twintig tegenkwam dat heel veel werk nodig had. De muren waren geverfd als een donkere stopverf en iemand die hier vroeger had gewoond, was duidelijk een timmerhobbyist met veel meer enthousiasme dan bekwaamheid.

Zoals veel huizen in de heuvelachtige wijk Silver Lake, is de onze gebouwd met de woonkamer, eetkamer en keuken op de bovenste verdieping en slaapkamers eronder. Om de een of andere reden noemen we deze gebieden "Uptown" en "Downtown" - een grap met een oorsprong die ik me niet meer herinner. Het volstaat te zeggen dat toen we het huis kochten, het centrum een ​​ramp was. Het was in wezen een ondervloer van ruwhouten dennen en een wirwar van ongeoorloofde "kamers", doordrenkt met een Stilte van de lammeren-stijl griezeligheid. Maar de 1200 vierkante meter aan onbenutte ruimte met uitzicht op de tuin, de zonsondergang en het groen was te veel om te weerstaan.

Architect vriend Nate Lentz kwam binnen, nu van HOK in Chicago, die een volledige herontwikkeling van het centrum afsloot, die nu omvat twee slaapkamers, twee badkamers, een kantoor aan huis en een hal verlicht door dakramen die helemaal tot puntdak gaan. Zijn collega's hielpen me bij het ontwerpen van houten inbouwelementen, waaronder een lange kaptafel en een dressoir die ik graag afleid. We hebben ook gekeken naar de ingebouwde boekenkast in de woonkamer en een andere in mijn kantoor gemaakt, en zowel in de uptown als in de neer, hielpen vrienden Genevieve en Cy van Carter Design bij het kiezen van meubels en textiel die alles bij elkaar zouden brengen.

We hebben de originele houten vloeren boven gehouden en eronder een bijpassende vloer gelegd. Simpel gezegd, hout heeft een warmte je kunt niet anders bereiken. Ik herinner me nog dat mijn man me bij San Ysidro Ranch in Montecito voorstelde. We verbleven in het huisje vergelijkbaar met het huisje dat John en Jackie Kennedy hun huwelijksreis in 1953 doorbrachten, en het heeft deze rijke houten vloeren - het soort dat je hoop zal kraken en een paar geheimen morsen. Al die heerlijke houtigheid wortelt je waar je bent. Het zet je aan de grond. Het kalmeert je. Het dempt de akoestiek, het is prachtig en het past bij alles.

Nu is ons huis "klaar" met nagenoeg een hoogpolig tapijt of vinyltegel in zicht. We hebben het gevuld met antieke en antieke stukken die geschenken waren van mijn tante of ontdekken dat ik sinds mijn vroege jaren twintig tuinverkopen, boetieks en veilingen heb doorzocht. (De op messing gebaseerde Milo Baughman-eettafel is de favoriet van al mijn meubelkinderen - vertel het de anderen niet.)

Aan de muren hangen werken van kunstenaarsvrienden en meesterwerken van mijn vijfjarige. En de ingebouwde boekenplanken? Natuurlijk zijn ze gevuld met mijn eigen werk, maar de opschepperij die me het meest opwindt, bevat boeken van vrienden: Gayle Forman, Eve en Leonora Epstein, Christine Lennon, Steven Kotler en Carina Chocano.

Als gevolg hiervan voelt ons huis warm, gezellig en levendig aan. Ik hou van de uitzichten van binnen en van buiten, samen met de kunst, de boeken en het meubilair van vrienden en geliefden en alle herinneringen die ze oproepen. Maar wat ik ook doe, ik moet mezelf herinneren aan één essentiële waarheid: wanneer mijn dochter opgroeit, gaat ze een hekel hebben aan het.

Benieuwd of hardhouten vloeren geschikt zijn voor jou? (Hint: we zeggen ja.)Hier is alles wat je moet weten.