Het blijvende belang van de quilts van Gee's Bend

"Ik had nooit gedacht dat quilt in [de] kunstwereld zou zijn, mensen zouden dat mooi vinden, dat iets wat we hadden gedaan over de hele wereld kon worden getoond en dat mensen er vreugde uit zouden halen."

Essie Pettway zegt deze woorden met een twinkeling in haar oog tegen filmmaker Maris Curran in 2018 New York Times op-doc Terwijl ik nog leef. Zij heeft, net als veel andere vrouwen in haar gemeenschap, haar tijd besteed aan het maken van quilts van restjes. Elk stuk kwam samen in oogverblindende patronen en abstracte vormen, als puzzelstukjes die een tableau vormen dat meteen je aandacht trekt. Ze lijken te ebben en stromen binnen hun eigen visuele ritme, vaak door een gedurfd gebruik van strepen en vierkanten. Deze stijl van quilten maken in de regio gaat terug tot minstens de jaren 1920.

Gee's Bend, Alabama - ook bekend als Boykin - is de thuisbasis van deze ongelooflijk getalenteerde vrouwen, sommigen levend, sommigen overleden. Onder hen zijn Essie (samen met andere Pettway-vrouwen), Lucy Mingo, Annie Mae Young, Nettie Young en Mary Lee Bendolph. De plattelandsgemeenschap is hecht en het quilten is een gezinsactiviteit die van generatie op generatie is doorgegeven.

Terwijl ze doorgaan met het maken van deze ingewikkelde quilts in het comfort van hun huis, begonnen mensen er lucht van te krijgen - vooral rond 1998.

"Al snel verspreidde het woord zich door Gee's Bend dat er een gekke blanke man in de stad was die goed geld betaalde voor ruige oude quilts", schrijft Amei Wallach in Smithsonian Magazine.

Het was William Arnett, een verzamelaar die vervolgens foto's van de quilts deelde met de Museum voor Schone Kunsten, Houston (MFAH). In 2002 organiseerde de MFAH "The Quilts of Gee's Bend", met ongeveer 60 quilts uit de jaren dertig tot begin 2000. (Het is belangrijk op te merken dat Arnett dat was later aangeklaagd door Loretta Pettway en Annie Mae Young; het paar beschuldigde Arnett en zijn zonen ervan dat ze "waren bedrogen uit duizenden dollars aan opbrengsten van hun werk en auteursrechten", zoals The New York Times rapporten).

De reizende tentoonstelling uiteindelijk bereikte doelgroepen in steden als New York, Washington, D.C., Cleveland, San Francisco, Boston en Atlanta. De quilts waren aanvankelijk zeer persoonlijke items; quilter Rita Mae legt uit Terwijl ik nog leef dat quilten maken was een activiteit die ze oppikte om zichzelf bezig te houden (en uit de problemen). De quilts bestaan ​​zowel als prachtige stukken als ook als praktische items.

"Vanuit een esthetisch perspectief heb je quiltsters die hun liefde voor hun familie wilden uiten doordachte patronen en strategische kleurflitsen, "Leslie Umberger, conservator volks- en autodidactische kunst bij de Smithsonian American Art Museum vertelt Hunker. "En de eindeloos innovatieve ontwerpen van improvisatiedekbedden duiden op een universele wens om mooie dingen voor het gezin te maken leden, maar ook om de thuisomgeving te verrijken, zowel visueel als als een plek waar liefde door middel van handgemaakt tot uiting komt dingen."

Deze waarde - van handgemaakt en sentimenteel - is zelfs in een steeds digitaler tijdperk sterk gebleven. Wanneer we thuiskomen en eindelijk onze telefoons neerleggen, hunkeren we naar kunstwerken en handgemaakte items op onze muren en in onze ruimtes. In 2019, Pinterest gemeld dat zoekopdrachten naar textielkunst met 1.718% stegen. Een zoektocht op Etsy (ook bekend als de favoriete handgemaakte online marktplaats van internet) voor de term "quilt" levert meer dan 26.000 resultaten op. Je hebt waarschijnlijk trendy gezien zoals Calhoun en Co. overal op Insta. En als je high-end wilt gaan, dan kan dat zeker - Anthropologie heeft een kinderen quilt voor $ 178 en een volwassene voile quilt voor $ 268 (queen size).

Met een toenemende focus op milieuvriendelijke inrichting (Pinterest rapporten het aantal zoektochten naar afvalarm wonen groeide het afgelopen jaar met 446%) en doe-het-zelfprojecten, deze werken zijn het bewijs dat het quiltproces deze thema's de hele tijd heeft omarmd. Vooral de quilts van Gee's Bend gebruiken vaak stukjes van verschillende groottes, kleuren en texturen - soms van alledaagse items zoals verouderde blauwe spijkerbroeken. Deze materialen leidden ook de esthetische stijl van de quilts.

"Omdat geborgen stukken stof inherent anders zijn dan gloednieuwe tuinartikelen, reageerden de patronen van quilts vaak op de materialen die voorhanden waren", zegt Umberger. "Het zware of ongelijkmatige gewicht en de materiaalsamenstelling van stoffen verijdelde vaak fijne draad en klein of buitensporig decoratieve steken en dergelijke quilts werden vaak snel gemaakt, omdat de quilts moesten worden gebruikt zodra het koud weer was ingesteld in."

De quilts dienen ook als een venster op de zwarte cultuur en geschiedenis, markeringen van een specifieke regio en culturele traditie.

"Hoewel musea altijd hebben deelgenomen aan het proces van historisch herstel, denk ik dat hun toegenomen interesse in de Gee's Bend quilts kunnen een afspiegeling zijn van het feit dat een groter aantal mensen nu probeert de huidige raciale polarisatie te begrijpen, "Dr. Nneka D. Dennie, zwarte feministische geleerde en opvoeders, vertelt Hunker. 'Een nieuw publiek introduceren in de Afro-Amerikaanse kunst en materiële cultuur is een manier om dat te doen.'

Er blijft belangstelling voor de quilts. In 2006 organiseerde de MFAH ook "Gee's Bend: The Architecture of the Quilt," een tentoonstelling die naar zeven andere musea in de Verenigde Staten reisde. Ze verschenen in de tentoonstelling van 2018 'Uitbijters en Amerikaanse voorhoede-kunst, 'georganiseerd door de National Gallery of Art, Washington - die naar Los Angeles en Atlanta reisde. Slechts een paar jaar eerder, in 2015, ontvingen Loretta Pettway, Lucy Mingo en Mary Lee Bendolph National Endowment of the Arts National Heritage Fellowships.

Mary Ann Pettway beheert nu de Gee's Bend Quilting Collective, dat zowel retraites met haar als China Pettway aanbiedt. Deelnemers krijgen uitleg over hoe ze 'het werk van hun handen en de spiritualiteit van quilten' kunnen verkennen, volgens de site van de organisatie.

De quilts van Gee's Bend herinneren er ook aan dat we nog werk te doen hebben als het gaat om wat we waardig vinden om op een museummuur te staan. En het gaat niet alleen om de objecten - de quilters van Gee's Bend brengen de vreugde van het proces zelf naar voren. Hun werk benadrukt het gevoel iets unieks te maken van oud afval, of het nu op het bed van een familielid of op een museummuur terechtkomt.