Wat is het verhaal achter de Adirondack-stoel?

Het wordt beschouwd als een van de vroegste voorbeelden van Amerikaans modern design en een icoon van ontspannen zomermiddagen: de eenvoudige, functionele Adirondack-stoel. Maar na de inwoner van Massachusetts en afgestudeerd aan Harvard, ontwikkelde Thomas Lee het idee voor een hoekige (maar verrassend comfortabele!) Stoel gemaakt van breed planken van lokaal hout in 1903, het werd de Westport-stoel genoemd naar de modieuze badplaats in het noorden van New York, waar hij met zijn gezin zomerte.

Hoewel Lee oorspronkelijk uit Boston kwam, zocht hij, net als veel andere rijke stedelingen aan de oostkust, naar de zomer toevlucht in het Adirondack-gebergte, een bereik dat vandaag ongeveer overeenkomt met de grenzen van Adirondack Park. En bij het ontwerpen van de Westport-stoel was hij op zoek naar iets dat bij uitstek geschikt was voor de rustieke, ruige omgeving van het gebied. Destijds bestonden de meeste meubels uit het begin van de eeuw uit sierlijke, met stof beklede sets die duur en onpraktisch waren, vooral voor gebruik buitenshuis.

Dus vroeg Lee de twintig oneven leden van zijn familie (inclusief zijn zus) Alice Lee, die eigenaar was van de chique Westport Inn) die zich verzamelde in Stony Sides, het familiecomplex in Westport op Lake Champlain, om te wegen op meerdere ontwerpen die hij had ontwikkeld, volgens Craig Gilborn's boek, Adirondack-meubels en de rustieke traditie. Het winnende ontwerp was gemaakt van 11 planken die de platte rug, de buikligging, de brede armen en de korte, brede beensteunen vormden. Zijn originele ontwerp benadrukte de natuurlijke nerf van het hout (waarschijnlijk hemlock, basswood of hickory) en was donkerbruin gekleurd met een laag was of geverfd in een groene of donkerbruine kleur.

Lee's knutselen bracht hem bij vriend en timmerman Harry Bunnell, een inwoner uit Westport, die zelf begon met het bouwen en verkopen van de stoelen. In 1904 vroeg Bunnell een Amerikaans octrooi aan op wat hij de "Westport Chair" noemde, en het volgende jaar werd het patent verleend. Bunnell had zelfs een visie over hoe en waar de stoel zou worden gebruikt: het octrooi merkte specifiek op dat "het doel van deze uitvinding een stoel van het bungalowtype is, aangepast voor gebruik op veranda's, gazons en in kampen. 'Zowel Lee als Bunnell zagen de stoel als een stoel die ideaal was ontworpen voor rustieke buitenomgevingen en niet voor het chique, gepolijste leven van de stad.

De Westport-stoel van Bunnell werd tot in de jaren twintig van de vorige eeuw geproduceerd, gestempeld met de patentdatum en de woorden "H.C. Bunnell" op de rugleuning. (Ter info: jij kunt uw eigen kopen originele versie op 1stdibs - voor een nette som vanaf $ 4.200.) Hoewel zijn oorspronkelijke patent een potentieel kussen op de rugleuning illustreerde, een voetenbankje, en zelfs aanpassingen voor mensen met ziekten - tuberculose was in die tijd een grote zorg - de stoel werd gereproduceerd met weinig of geen van deze toevoegingen en aanpassingen. In latere jaren maakte hij nog een paar andere aanpassingen aan het oorspronkelijke ontwerp, waarbij hij in 1922 een patent aanvraagde voor een kinderversie en ook een ontwerp ontwikkelde voor een dubbele stoel met een gedeelde armleuning.

Maar tegen het einde van de jaren dertig waren er veranderingen op komst. In 1938 een ander octrooi want een zeer vergelijkbare stoel werd ingediend, deze keer door Irving Wolpin uit New Jersey. De kleine aanpassingen van Wolpin weerspiegelden de economische spanningen van de Grote Depressie: de rugleuning van de stoel was verzonnen van meerdere smallere latten van hout in plaats van de enkele, brede plank van de stoel van Bunnell, en de zitting was voorgevormd. Door de kleinere stukken kon de rugleuning van de stoel worden gemaakt van schrootelementen, waardoor de productiekosten daalden. Maar het idee dat de stoel buiten werd gebruikt, bleef hetzelfde en Wolpin beschreef het als een 'tuinstoel of een soortgelijk artikel'.

Sindsdien heeft de stoel de naam van de kleine stad laten vallen en de regionale naam van de Adirondack-stoel overgenomen. Het werd tot in de jaren veertig in grote hoeveelheden geproduceerd met de popularisering van postorderpakketten, en er werd zelfs een variant ontwikkeld in Canada, de Muskoka-stoel. Het werd niet alleen een symbool van het Adirondack-gebied, maar ook een kenmerk van het rustieke, gemakkelijke leven; zijn sterke lijnen spraken over zijn rechttoe rechtaan gebruik, en zijn stevige constructie zorgde ervoor dat hij door de jaren heen zowel in de zon als in de sneeuw zou blijven.

De stoel is alleen maar blijven evolueren. Tegenwoordig hebben nieuwere takes moderne materialen, felle kleuren en andere updates geïntroduceerd die de stoel relevant en zelfs rustiek-chic hebben gehouden. Design Within Reach, de voorbode van modern design, verkoopt een Adirondack Lounge Chair dat is gemaakt van 100% gerecycled plastic en heeft een verborgen fles geopend op de rechterarm terwijl Room & Board's Emmet Outdoor Lounge Chair is gemaakt in Duluth, Minnesota van gerecycled plastic met hoge dichtheid in een reeks neutrale en gedurfde kleuren. Verjonging heeft een licht bijgewerkt profiel van de stoel met hun Arcadia Adirondack-stoel gemaakt van Forest Stewardship Council (FSC) gecertificeerd mahoniehout, evenals West Elm met de Portside Adirondack Chair.

Maar ongeacht kleur, materiaal of afwerking, elke versie van dit blijvende symbool van rustieke Americana heeft hetzelfde doel: het zomercomfort comfortabel en gemakkelijk maken.