Hoe de Clawfoot Tub zijn klauw kreeg
Afbeelding tegoed: Ouderwets
Van het alledaagse tot het eigenzinnige en achterhaalde, Hier gaat het om verkent de geschiedenis en legendes van de objecten in onze huizen.
Heb je je ooit afgevraagd hoe de klauw op de klauwpootkuip is ontstaan? Nou, vraag je niet meer af over deze dierlijke keuze.
Hoewel het ontwerp van de klauwvoetkuip niet is toegeschreven aan een enkele uitvinder, hoofdaannemer Scott Sidler van De Craftsman Blog schrijft dat de klauwvoet in de 18e eeuw in Holland tot stand is gekomen. Echter, voor HouzzOntwerphistorica Rebecca Gross meldt dat deze stijl waarschijnlijk is geïnspireerd door het Chinese motief van een draak die een steen in zijn klauw geklemd heeft.
Drakenboekensteunen van Chinees porselein, met beide draken blauwe stenen in hun klauwen geklemd.
Toen de klauwvoet zich over Europa verspreidde en naar Amerika kwam, begon hij op alle soorten meubels te verschijnen. Maar als het om de kuipen gaat, was er een probleem. De eerste stukken waren gemaakt van een metaal (zoals gietijzer) bedekt met verf die zou afbrokkelen. Gelukkig werd dit in de jaren 1880 opgelost toen de Schotse uitvinder David Buick erachter kwam hoe porseleinemaille aan gietijzer kon worden gehecht. Interessant is dat hij later de Buick Motor Company oprichtte.
Dankzij de uitvinding van Buick, en samen met de toenemende populariteit van baden, werden de badkuipen met klauwpootjes zelfs nog hipper. Dit was vooral het geval in de huizen van rijke families, waar de kuipen meestal in het midden van werden geplaatst de kamer (zodat bedienden om hen heen konden manoeuvreren) op de begane grond (ze waren te zwaar voor boven niveaus).
Grappig genoeg, Vintage bad en bad meldt dat Kohlers eerste kuip met klauwpoten werd beschreven als een "paardenbak / varkensbroeier [die], wanneer hij met vier poten is uitgerust, als een badkuip zal dienen". (Ik bedoel, ze zijn niet helemaal verkeerd.)
Clawfoot-kuipen waren in zwang tot het begin van de 20e eeuw, maar ze hadden verschillende soorten schuine ontwerpen en "klauwen", afhankelijk van waar je woonde. Gross beschrijft de "adelaarsklauw" als een populaire Amerikaanse vorm - aangezien de adelaar de nationale vogel is - waarin klauwen de vorm hadden van adelaarsklauwen rond een bal. In Engeland was de "leeuwenpoot" de norm, die als een symbool van het koninkrijk fungeerde.
Adelaarachtige klauwen uit een antiek bad.
Volgens Moderne badkamer, symboliseerden de klauwen van de kuip iets heel anders toen de Eerste Wereldoorlog begon. Omdat de voeten van metaal waren, werden ze vaak in beslag genomen om bij te dragen aan de wapenproductie.
Na de oorlog leidde de hausse in de Amerikaanse bouw tot een toename van betaalbare woningen met binnenleidingen (wat op dat moment niet wijdverspreid was). Omdat klauwvoetbakken niet eenvoudig in massa te vervaardigen waren, werden ze verwisseld voor ingebouwde bakken met schortfronten. Het feit dat douchen populairder werd dan baden, droeg volgens Sidler ook bij aan deze verandering.
Tegenwoordig willen huiseigenaren zich onderscheiden van de massa, klauwpootkuipen lijken een langzame comeback te maken. In plaats van zwaar gietijzer te gebruiken, stelt Modern Bathroom echter dat de ontwerpen van vandaag vaak zijn gemaakt van glasvezel of acryl.
Een modern bad met klauwvoeten van acryl.
In 2021, hoewel we misschien geen bedienden hebben die ruimte nodig hebben om ons te helpen baden, denken we nog steeds dat het bad met klauwpoten het letterlijke middelpunt van de aandacht in elke badkamer zou zijn. Het is gewoon zo iconisch.