Interview met Lukas Griffin, Featured Artist bij Hunker House and Society 6

Het ding over avontuurlijke fotografie is dat je moet worden daarbuiten in de wereld om het vast te leggen. Je maakt deel uit van de opname, zelfs als je nergens in het frame te vinden bent, omdat je je aan de rand van de oceaan of de top van de berg moet bevinden om het vast te leggen.

Dat spreekt me aan Lukas Griffin, een in het VK geboren, autodidactische fotograaf die al bijna een decennium Zuid-Californië naar huis heeft geroepen.

Maar Griffins werk is geen avontuurlijke fotografie in traditionele zin. De onderwerpen zijn misschien hetzelfde - surfers, klifduikers, oceaanzwemmers - maar de stijl is minimalistischer, verfijnder.

Dat komt omdat fotografie voor hem gaat over het vastleggen van een specifiek gevoel.

'Vrijheid betekent alles voor mij', zegt Griffin. 'Dat is waar mijn fotografie over gaat. Ik wil dat uitdrukken in mijn foto's, denk ik omdat ik zo wil zijn - geen regels, geen grenzen. Ik wil naar buiten gaan, vrij zijn, leven en verbinding maken met de natuur. "

Er hangen er twee van jou in de Hunker House — "Geen tijd," een groep surfers in Topanga, en "Nomade," een eenzame surfer in La Jolla. Kun je me wat meer vertellen over elk stuk?

Toen ik jonger was, eind twintig en begin twintig, was ik een surfer. Ik reisde surfen - naar Costa Rica, Australië, Indonesië en andere plaatsen. Ik was toen geen fotograaf. Toen ik eindelijk fotografie vond, werd ik teruggetrokken naar de oceaan, naar surfen. Daarom fotografeer ik zo graag. 'No Time' herinnert me aan de eenvoud van het zijn in het huidige moment. Dat is wat die specifieke foto inspireerde. Voor Nomad is er iets aan om alleen te zijn, weg te zijn van alles. Het doet me gewoon denken aan mijn jeugd en die vrije dagen van reizen en avontuur. En de minimalistische stijl - ik vind het heerlijk om minimaal te zijn.

Hoe zijn ze representatief voor uw werk? Komt dit uit een specifieke serie?

Zo fotografeer ik niet echt. Ik fotografeer graag vrij. Ik fotografeer waar ik van hou en wat ik zie. Als ik naar de oceaan ga, heb ik geen plan in gedachten. Ik voel en kijk en schiet. Ik denk er niet echt te veel over na. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen. De oceaan betekent veel voor mij.

Ik merk dat op deze en andere foto's de natuur groot opdoemt en dat mensen of dieren zijn als versieringen of accessoires. Ze zijn klein.

Ik denk dat ze dat zijn. Ik ben negatieve ruimte getekend. Ik ben zelf een minimalist, ik hou niet van dingen die te ingewikkeld zijn.

Je bent bijna een decennium in Zuid-Californië geweest - lijkt een goede match, gezien wat je graag fotografeert. Daar zijn de oceaan, de bergen, de woestijn.

Mijn fotografiereis begon in 2009. Ik had een surfschool in het VK, in het zuiden van Wales. Het was gewoon mezelf en mijn zakenpartner. Op een dag leerden we een groep in het water, ze hadden zoveel plezier, lachten en hadden een geweldige tijd. Ik zei tegen mijn partner, vind je het erg als ik een waterdichte camera koop? Ik ging die avond uit en kocht een camera en begon tijdens de sessies mensen te fotograferen. Ik werd er meteen verliefd op. Ik had er nog nooit over nagedacht, maar ik voelde er een echte passie voor. Ik wist vanaf dat moment dat ik fotograaf zou worden.

Ik vertelde mijn partner, dit is wat ik wil doen.

Het kostte me een jaar of twee. Ik kwam in 2010 naar Californië en fotografeerde met een point-and-shoot. Ik zou veel in mijn auto reizen om foto's te maken. Toen kreeg ik een professionele camera en begon ik steeds meer foto's te maken.

Dus je bent autodidact?

Ik bracht 10 uur per dag door met het uitzoeken van de camera en het oefenen. Ik ben helemaal autodidact. Maar ik heb mentoren en mensen gehad die me onderweg hebben geïnspireerd.

Het lijkt erop dat sommige van je eerdere werk - althans van Instagram - meer op mensen is gericht dan op grote open ruimtes. Heb je het gevoel dat je werk in die richting evolueert?

Het waargebeurde verhaal is dat ik in 2010, toen ik zei dat ik op reis was om artistiek werk te doen, daar destijds niet voor werd betaald. Ik plaatste een advertentie op Craigslist voor portretten en bruiloften, om te proberen wat geld te verdienen met mijn camera. Mijn eerste shoot was voor misschien $ 50, een zwangerschapsshoot. Een paar weken later deed ik mijn eerste bruiloft voor $ 300. En dan de volgende voor $ 600, en dan de volgende voor $ 1000, enzovoort. Ik reisde door de Verenigde Staten en fotografeerde bruiloften op de Bahama's, Mexico en Hawaï, met functies in Mode en Martha Stewart. Maar wat ik echt wilde doen, was mijn kunstwerken. Ik ging heen en weer. Ik sprong op een vlucht om de ene week wat foto's te maken en de volgende week een bruiloft.

Ik heb een tijdje een interne strijd gehad. Lange tijd heb ik ze gescheiden. De laatste tijd ben ik het meer gaan omarmen - er zit kunst in de bruiloften - en ik omarm het allemaal. Ik besloot de regel niet te volgen. Het kostte me een tijdje om mezelf uit te zoeken.

Waar werk je nu aan?

Ik begon wat onderwaterwerk te doen. Daar begin ik mee te spelen. Ik heb een paar foto's gemaakt in Hawaï en ik ben van plan om naar Mexico te gaan om wat haaien te fotograferen. Ik hou van de oceaan. Ik hou van dieren in het wild. Ik zou ook graag naar de Maasai, in Kenia, willen gaan om wat antennes voor wilde dieren te maken. Ik geniet gewoon van het proces. Ik was obsessiever. Ik moest alles in één keer doen. Ik geniet er nu echt van en neem elk jaar zoals het komt.

Op de bestemmingspagina van uw website staat vooraan en in het midden 'Ga op avontuur'. Wat betekent die zin voor jou?

Met 'Go Adventure' denk ik dat ik echt tegen mezelf sprak. Voor mij om erop uit te trekken en het leven te leven. Ik ben dol op de wereld. Ik hou van mensen die met de natuur omgaan, mensen en dieren die met het landschap omgaan. Het is een prachtige wereld en ik wil het gewoon vastleggen.

Maar ik dwing het niet.

Een vriend van me zei iets tegen me toen we op Hawaï waren. We waren aan het klippen. Ik vroeg: hoe wil je dat ik je vang? En hij zei: schiet gewoon vanuit je hart. Man, daar hou ik van. Sinds hij me dat vertelde, ben ik echt begonnen voelen. In plaats van erover na te denken, probeer ik het beeld te voelen. Zo voel ik me nu. Ik evolueer. Mijn fotografie heeft geen begin of einde. Ik kom nooit ergens. Ik wil dat het iets eeuwig is.