Hoe Mimosa Hostilis te laten groeien

Het is niet kieskeurig en de spray van opzichtige bloemen voegt een groot deel van het jaar geur en kleur toe. De torenhoge Mimosa hostilis is een winterharde, droogtebestendige en ziektebestendige boom die relatief eenvoudig uit zaad te kweken is.

Er zijn een paar manieren om de Mimosa hostilis-zaden een voorsprong te geven bij het ontkiemen of om een ​​snee van een Mimosa hostilis-boom te krijgen om wortel te schieten. De Mimosa-variëteit van struik of boom kan veel onderhoud vergen, dus wees voorbereid op deze bloeiende schoonheid. Het heeft opvallende bladeren en geeft een groot deel van het jaar een oogverblindende weergave van geurige bloemen.

De Mimosa maakt deel uit van de Fabaceae-familie of erwtenfamilie. Het heeft meer dan 16.000 leden in zijn classificatie. De Mimosa tenuiflora heeft nogal wat namen, afhankelijk van waar het zijn ondiepe wortelsysteem heeft neergezet. Het wordt ook wel genoemd:

• Jurema Preta
• Calumbi in Brazilië
• Tepezcohuite in Mexico
• Carbonal
• Carbrera
• Juerma
• Zwarte Jurema
• Binho de Jurema
• Pudica, of de gevoelige plant
• Albizia Julibrissin, ook wel bekend als de zijdeboom.

De mooie naam "Mimosa" is afgeleid van de delicate bladeren die op de varenachtige takken staan. De bladeren bevatten elk tussen de 15 en 33 paar folders die gemiddeld slechts een kwart inch lang zijn.

Dit is een torenhoge boomsoort, die tot bijna 30 voet reikt met een vrij brede luifel die meer dan 15 voet breed kan zijn. Het zal in de eerste paar jaar verdubbelen, waardoor veel van zijn energie zal groeien in de eerste vijf levensjaren.

De Mimosa hostilis groeit geurige, witte bloemen in lange, losse en stekelige cilinders. De bloesems verschijnen over een lange periode op het noordelijk halfrond van november tot juni. De bloeiperiode op het zuidelijk halfrond is iets korter dan iets meer dan vier maanden. Het begint in september en eindigt rond eind januari.

De vrucht die uit de conische bloesems komt, is een centimeter tot 2 centimeter lang. Het is broos en stekelig. Elke pod die zich vormt bevat ongeveer een half dozijn zaden. De vrucht rijpt op het zuidelijk halfrond tussen februari en april.

De zaden die in de bolvormige vrucht van de wilde struik liggen, zijn lichtbruine, platte ovalen die nauwelijks een achtste centimeter lang zijn. De zaden kunnen door de wind meegenomen worden bijna 9 meter van de moederboom. De peulen worden verwarmd door de zon en gaan voorzichtig open om de kleine schatten binnenin te onthullen.

• De donkerbruine tot grijsachtige bast van de Mimosa hostilis heeft veel toepassingen. Het roodachtige interieur van de dichte wortelschors wordt onthuld wanneer het in de lengte wordt gespleten. Het kan de tincturen en thee gemaakt van zijn schors een kastanjebruine tint geven.
  
• Gekookt in een thee, wordt het opgenomen voor ontstekingsproblemen, een betere bloedcirculatie en als een kalmerend brouwsel.
  
• De thee die wordt gebrouwen uit de bladeren van de Mimosa hostilis, zou het verlangen naar nicotine verminderen.
  * Gemalen tot een pasta, is bekend dat Mimosa-schors littekens door brandwonden vermindert wanneer het rechtstreeks op de huid wordt aangebracht.
  
• Het stimuleert de productie van collageen en vermindert ontstekingen door insectenbeten, snijwonden en brandwonden wanneer het wordt vermalen en op de huid wordt aangebracht.
  
• De thee gemaakt van de stengels en bladeren wordt vaak gebruikt als een natuurlijke manier om tandpijn te verminderen.
  
• Een siroop gemaakt van de schors kan keelpijn, hoest en bronchiale aandoeningen behandelen.
  
• Het is onder andere rijk aan tannines, alkaloïden, lipiden, saponinen, fytosterolen, glucosiden, xylose en rhamnose.
  
• De gedroogde schors kan in hoge concentraties als hallucinogeen worden gebruikt.
  

De boom laat zijn blaadjes continu op de grond vallen. Hierdoor ontstaat een dik tapijt dat verandert in mulch en uiteindelijk in voedselrijke humus. De Mimosa hostilis past de stikstofniveaus in de grond aan en conditioneert het om het een vruchtbaar gebied te maken waar andere plantensoorten kunnen gedijen.

Deze snelgroeiende boom komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Het groeit in planthardheidzones 9 t / m 13 van het Amerikaanse Department of Agriculture. De Mimosa hostilis zal het grootste deel van zijn indrukwekkende groei binnen de eerste vijf jaar bereiken vanaf het moment dat hij zijn eerste felgroene stengel uit de grond steekt.

Over het algemeen hebben de harde zaden heet water nodig om ze een goede voorsprong te geven als ze gedwongen worden om thuis te ontkiemen. Dit is de meest gebruikelijke manier om een ​​Mimosa hostilis-zaad te dwingen zijn kiemcyclus met succes te starten:

• Doe een handvol zaden in een grote pot met deksel.
  
• Giet kokend water over de zaden totdat ze volledig bedekt zijn met minstens een centimeter erg heet water.

• Bedek de bovenkant van het deksel met huishoudfolie.
  
• Plaats het deksel op de pot.
  
• Plaats de pot 24 uur in een kast, voorraadkast of ander donker gebied.
  
• Vul een 12-inch pot met perliet die is gedrenkt in water en goed kan uitlekken. Als u de grond in de pot plaatst en deze doordrenkt terwijl u de zaden weekt, moet deze de volgende dag klaar zijn met het juiste vochtgehalte.
  
• Duw elk gezwollen zaad voorzichtig ongeveer 2,5 cm in de grond van de pot. Plaats ze ongeveer 2 centimeter uit elkaar.
  * Zet de pot op een zonnige plek en houd de grond vochtig maar niet doorweekt.

Onder de juiste omstandigheden zal een zaadje binnen enkele weken ontkiemen.

Week de zaden erin gekookt water gedurende 30 minuten en maximaal een uur. Het warme water zal de harde buitenste schil van het ovale zaad binnendringen. Zodra ze beginnen op te zwellen, wikkel je ze in een papieren handdoek en doe je ze in een plastic zak met een zegel. Bewaar het pakje zaden in een schaduwrijke binnenruimte, zoals een kast of bijkeuken of lade.

Houd de zaden de komende dagen in de gaten en zorg ervoor dat de handdoek vochtig blijft maar niet druipt van vocht. De gesloten tas zal creëer een ideale vochtige omgeving voor de kleine zaadjes om hun reis te beginnen. Als de zaden in een week niet zijn gekiemd, moet je het opnieuw proberen met een nieuwe set zaden.

Zodra de zaden openbreken om de groene spruit te onthullen, zijn ze klaar om te worden overgeplant in kleine potten. Verzamel 2-inch potten en vul ze ongeveer halverwege de pot met perliet. Elk zaadje moet minstens een centimeter in het perliet worden begraven.

Houd de grond vochtig maar niet verzadigd. Zet de potten op een plek waar ze veel zon krijgen. Binnen twee tot zes weken je zou rijen zaailingen klaar moeten hebben om te verpotten.

De zaailingen moet een paar centimeter lang zijn voor deze volgende stap. Hoewel ze nog niet klaar zijn om volledig in een tuin te worden blootgesteld, zijn de zaailingen zeker de kleine potten ontgroeid waarin ze zijn begonnen.

Als je in de juiste winterhardheid van 9 tot en met 13 woont, kun je proberen ze buiten te kweken zodra de kans op vorst voorbij is. Houd er rekening mee dat de zaailingen nog steeds erg zacht zijn.

Om hun gezonde groeicyclus voort te zetten, hebben de zaailingen minimaal een 12-inch pot nodig. Je kunt twee tot drie zaailingen in een diepe en brede pot plaatsen die minstens 36 centimeter breed en 24 centimeter diep is. De kluit moet bedekt zijn door een paar centimeter aarde, maar pas op dat u de zachte stam niet begraaft.

Zorg ervoor dat de potten die je kiest goede drainagegaten hebben, want dit is waar de Mimosa hostilis zijn zwakte heeft. Het houdt er niet van om zijn wortels in water te laten loungen. De pot zou moeten zijn groot genoeg voor de wortels om water te vinden maar zit niet in plassen water op de bodem van de plantenbak.

Het kweken van de zaailingen in goede potten in plaats van buitenshuis, maakt ze veel sterker voordat ze alleen in de tuin staan ​​en overgeleverd zijn aan de elementen.

Zoek terwijl de zaailing in de pot groeit naar kronkelige wortels of stress door te veel water. Probeer het niet in de pot te bewaren meer dan een jaar. Het kan gemakkelijk drie tot zes maanden worden verwerkt in de juiste pot met uitstekende drainage en een zonnige standplaats.

Zodra de zaailingen zijn verdubbeld in hoogte en een sterke stam hebben, zijn ze ongeveer een jaar na het planten klaar om de buitenwereld te trotseren.

Wacht tot de lente om de boom een ​​goede kans te geven om te groeien. Zoek een plek om het te planten waar het de beste kans heeft om tot zijn volle potentieel te groeien. Binnen de eerste paar jaar kan de Mimosa hostilis dubbel in hoogte vanaf de eerste aanplant in de grond.

De boom heeft niet veel poespas nodig en kunstmest wordt het eerste jaar niet aanbevolen. Sommige tuinders zweren bij vloeibare vismeststof die in een verhouding van 1:10 met water op de grond wordt aangebracht. Gebruik 1,5 gram van de meststof per 100 vierkante voet.

De Mimosa hostilis heeft een ondiep en agressief wortelstelsel. Het zal zich een weg banen onder stenen paden en betonnen trottoirs, waardoor de solide structuur uit de grondliggers wordt opgetild. De takken hebben de neiging te hangen en te verzakken, waardoor ze een natuurlijke barrière vormen wanneer ze naast wandelpaden worden geplant.

De webworm en mijten maken snel werk van een verder gezonde boom. Zoek al vroeg naar deze plagen voordat ze de zachte stengel aanvallen en onder de schors van de boom komen.

Katoenachtige insecten op kussenschaal genieten ook van de takken en bladeren van de Mimosa. Ze zien eruit als zachte, golvende stapels pluis op de bladeren en stengels van de mimosa. Deze kunnen bijzonder moeilijk te verwijderen zijn.

Een veel voorkomend probleem dat Mimosa's hebben, is fusariumverwelking. Het kan de bloeiende boom snel doden als hij jong is en net begint voet aan de grond te krijgen in zijn groei.

De eerste teken van fusariumverwelking zijn vergelende bladeren. Ze zullen snel verwelken en van de boom vallen. De stam kan een gomachtige vloeistof of wit schuim krijgen dat uit scheuren of takken sijpelt. Als de schimmel eenmaal vastzit, zal hij op grote plekken oranje of roze op de schors verschijnen als de boom wegsterft.