Hoe zien pijnboompitten eruit?

Een naaldplant produceert één of meer zaden in een kegelstructuur. Kegels zijn er in vele vormen, van de zachte, rode besachtige structuur van de taxus, die slechts één zaadje produceert, tot de harde, schilferige spiraalstructuur die op dennen voorkomt en veel zaden produceert. Als groep produceren dennen vergelijkbare kegels, maar er is genoeg verschil tussen soorten om het type boom aan de kegel te identificeren.

Pijnbomen (geslacht Pineceae) zijn bijna uitsluitend eenhuizig, wat betekent dat ze mannelijke en vrouwelijke kegels hebben die aan dezelfde boom groeien. De mannelijke kegels zijn zachte wormachtige structuren die in het voorjaar een zeer grote hoeveelheid stuifmeel produceren. Bij het verzamelen van dennenappels zie je vooral de vrouwelijke structuur, die hard en schilferig is, en de dennenappels zijn spiraalvormig gerangschikt. De meeste dennen zijn niet zelfbemestend, wat betekent dat het stuifmeel van een boom een ​​vrouwelijke kegel op een andere boom moet vinden om bemesting te laten plaatsvinden.

Elke schaal op een ovulaire kegel (vrouwelijke kegel) produceert twee eitjes, die meestal worden bevrucht met een stuifmeelkorrel die afkomstig is van hetzelfde type boom, maar niet van dezelfde individuele plant. Het stuifmeel komt de zaadknop binnen via een opening aan de bovenkant die een micropyle wordt genoemd. Elke eitje is bedekt met een houtachtig schutblad of schaal. Deze schaal is ter bescherming en niet voor reproductie. Als de kegel eenmaal is bevrucht, duurt het meestal ongeveer twee jaar voordat de kegel volwassen is.

Pijnboompitten komen doorgaans in de tweede herfst na de bevruchting vrij uit de kegel. Sommige kegels hebben vuur nodig om het zaad vrij te maken, maar veel dennenappels geven de gevleugelde zaden vrij aan de windstromingen. Op andere momenten kunnen dieren een kegel uit elkaar halen en de zaden loslaten of een deel van de kegel consumeren en later door het spijsverteringskanaal afzetten. Andere kegels kunnen op de grond vallen en vervolgens uit elkaar worden gehaald door dieren.

De meeste pijnboompitten zijn gevleugeld, met het zaad aan het ene uiteinde van een lang vlak stuk licht houtachtig materiaal. Elk schutblad kan twee zaden produceren, die ver van de ouderboom kunnen reizen als ze in de lucht komen. Wanneer ze nog steeds aan het schutblad zijn bevestigd, lijken de gevleugelde pijnboompitten enigszins op een zeer kleine set hoefafdrukken. Eenmaal gescheiden van de kegel, zijn pijnboompitten moeilijk te herkennen.

Als een dennenzaad het juiste microklimaat vindt, zal het uiteindelijk ontkiemen en zal een dennenzaailing beginnen te groeien. Pijnboompitten worden echter meestal in een slapende staat vrijgegeven, die meestal wordt verbroken door koude stratificatie. Als gevolg hiervan zal een dennenzaad pas in de volgende lente ontkiemen bij warm weer en wat voorjaarsvocht. Omdat pijnboompitten in overvloed worden geproduceerd, hoeft slechts een klein percentage succesvol te zijn bij het opzetten van nieuwe zaailingen.