Wanneer bloeien boterbloemen?

Ondanks de wijdverspreide verspreiding in een groot deel van Noord-Amerika, is de gewone boterbloem, Ranunculus acris, geen inheemse plant. Ook bekend als weideboterbloem of lange boterbloem, komt deze bekende soort uit Europa en Azië. Het heeft een lange bloeiperiode en de boterbloem genereert een aantrekkelijke, bekende gele bloem, maar is mogelijk giftig voor grazende dieren.

De bloeiperiode van de gewone boterbloem begint in mei en duurt tot en met augustus. Gewone boterbloem is een meerjarige plant, komt terug en bloeit jaar na jaar. De bloemknoppen beginnen zich te ontwikkelen tijdens de nazomer van het voorgaande jaar, merkt de U. S. Ministerie van Landbouw Natural Conservation Service. Een milde winter in de koudere delen van het assortiment van de plant, in gebieden als delen van Canada en de Verenigde Staten binnen planthardheidzones 3 en 4 van USDA, verbetert de ontwikkeling van deze bloei knoppen. De meeste planten produceren ongeveer vier bloemen, maar dit neemt toe als de grond extreem vruchtbaar is of als er geen concurrentie is van andere planten in de buurt. Veel voorkomende boterbloemen in de teelt hebben de neiging om het eerste jaar bloemen te produceren, terwijl die van nature voorkomen soms niet zo lang bloeien als 10 jaar.

Sommige van de andere soorten boterbloemen met grote verspreiding in Noord-Amerika hebben een enigszins andere bloeiperiode dan de gewone boterbloem. De boterbloem, Ranunculus abortivus, bloeit van april tot augustus, begint eerder en eindigt ook eerder met bloeien. De moerasboterbloem, Ranunculus septentrionalis, begint in april te bloeien en stopt in juli. De bolvormige boterbloem, Ranunculus bulbosus, bloeit van april tot juni.

Hoge boterbloem groeit zo hoog als drie voet, met stengels die uit vezelige wortelstelsels komen. De stengels zijn behaard en hol, met de bladeren aan de basis. Stengels vormen vaak een vertakkend netwerk als ze opkomen, met de vijfbladige gele bloemen bovenaan. Boterbloemen, zo breed als 2,5 cm, hebben een wasachtig uiterlijk. Dit glanzende fineer is het resultaat van een gespecialiseerde laag cellen onder het oppervlak van de bloembladen, zegt de National Audubon Society Field Guide to Wildflowers.

Er zijn maar weinig staten die de aanwezigheid van deze plant missen, die op sommige plaatsen een reputatie heeft als schadelijk onkruid. Texas, Oklahoma, Nebraska, Arkansas, Louisiana, Colorado en Arizona hebben geen gewone boterbloemen. De soort groeit in verstoorde gebieden, langs bermen, in weilanden en in oude, verlaten velden. Als hulpmiddel voor landschapsarchitectuur werken ze het beste in genaturaliseerde gebieden, waar u de felgele bloemen in groepen kunt bekijken zonder u zorgen te hoeven maken over hun impact op uw gazon. Gewone boterbloem doet het het beste als de grond zuur is en zich door zaad verspreidt om grote kolonies te vormen.