Feiten over de elzenboom

De opvallende paarse glans in het voorjaar maakt deze kleine boom een ​​aantrekkelijk onderdeel van het landschap. De vele soorten els zijn een fascinerende boomsoort, van de manier waarop ze hun zaden produceren tot de verschillende manieren waarop het hout kan worden gebruikt.

Inheems in het Verenigd Koninkrijk, de officiële Latijnse naam van de els is alnus glutinosa. Het kan groeien tot een torenhoge hoogte van 40 tot 80 voet als het volgroeid is, afhankelijk van het type els. Het maakt deel uit van de berkenfamilie, wat je kunt zien aan zijn aantrekkelijke, lichtgrijze schors die is gespikkeld met wit.

Ze hebben geen stikstofmest nodig omdat ze stikstof uit de lucht halen en gebruiken. Dit maakt ze perfect voor wilde gebieden die geen menselijke tussenkomst vereisen om de gezondheid van de boom te behouden.

Er is een grote verscheidenheid aan elzen om uit te kiezen:

• Sitka Els:
  Het heeft dunne bladeren en groeit tot ongeveer 25 voet hoog op zijn volledige volwassenheid. Ze worden soms gebruikt als struiken voor privacy of windbescherming.
  
• Rode Els: Dit is de grootste soort die op zijn hoogtepunt tot bijna 80 voet kan groeien. Ze zijn ook te vinden in de Pacific Northwest.
  
• Zwarte els: Dit type els komt vooral voor in Europa en staat bekend om zijn hoogte.
  
• Witte els: Hoewel de meeste elzen liever dicht bij een waterbron zijn, zoals beken, rivieren en moerassige wetlands, is dit type els bestand tegen drogere klimaten.
  
• Groene els: Klein en langzaam groeiend met een kroon van heldere, bossige groene bladeren, deze els kan zich aanpassen aan de bodem en weersomstandigheden en wordt vaak gebruikt als struik voor landschapsarchitectuur.

De stekelige getande bladeren zijn rond en creëren bij de minste bries aantrekkelijke golven langs de kroon van de els. De randen van het elzenblad zijn gekarteld met een duidelijke ader die door het midden van het blad loopt en een reeks zachtere zijaders heeft.

De bladeren veranderen niet van kleur als het weer omslaat. De eivormige bladeren vallen in de winter perfect groen op de grond en onthullen de opzichtige zaden die deze boom zo aantrekkelijk maken tijdens de koudere maanden.

De rode els heeft een blad dat aan de buitenranden een scherpe kromming heeft. De witte els heeft bladeren die langs de randen platter zijn.

De manier waarop de elzenboom zijn zaden produceert, is enigszins fascinerend voor boomkwekers. Het is de enige inheemse Britse loofboom die kegels maakt. De zaden worden gekweekt in vrij kleine kegels die uit de dunne takken van een volwassen elzenboom springen.

De lichtgroene mannelijke katjes vallen op tegen de lichtgrijze schors van de boomstam en takken. Een katje is een bloeiende, donzige piek van mannelijke zaden die van de takken afhangen en op de wind worden gedragen om te bestuiven. De vrouwelijke zaden zijn kleine bolvormige paarse katjes die zich net achter de opzichtige mannelijke katjes bevinden die van paars naar bruin vervagen voordat ze in de herkenbare kegels veranderen.

De kegels vallen op in de wintermaanden wanneer de boom kaal is van zijn mooie bladeren. De kegels zijn te zien van januari tot maart. Ze zijn ongeveer 2,5 cm lang en zien er bijna uit als noten.

Deze winterharde boom wordt vaak gebruikt wanneer een gebied wordt herbebost. Het stabiliseert de bodem in regenachtige, natte gebieden. De brede, lommerrijke overkapping maakt de elzenboom een ​​perfecte schaduwboom voor hoveniers.

De kegels smaken bitter maar hebben een hoog eiwitgehalte. De schors kan in een thee worden gekookt om als ontstekingsremmer te worden gebruikt. De salicine in de schors is gebruikt om huidirritaties te behandelen, zoals die van gifsumak of insectenbeten.

Het hardhout van de els wordt gebruikt voor een breed scala aan doeleinden, van de palen van de fundering van de drijvende stad Venetië tot meubels, kasten en bekleding. De Fender Musical Instruments Corporation bouwt sinds de jaren vijftig gitaarlichamen van elzenhout.