Zijn Bradford perenbomen giftig voor mensen?

Prachtig in kleur en vorm, de Bradford-perenboom komt oorspronkelijk uit Azië. Toen het in de Verenigde Staten werd geïntroduceerd als sierboom, bloeide het. Dieren in het wild houden van de vruchten van de Bradford- of Callery-peer en een overvloed aan bomen wordt verspreid via vogels en eekhoorns, die 's nachts schijnbaar uit het niets verschijnen.

De Bradford-perenboom staat wetenschappelijk bekend als Pyrus calleryana. Bradford-peren zijn snelgroeiende loofbomen die op volwassen leeftijd ongeveer 15 meter hoog worden. Ze produceren witte bloemen en klein, oneetbaar fruit.

Bradford-perenbomen worden voornamelijk gekweekt als sierbomen vanwege hun lenteflora. De vruchten, die oneetbaar rauw zijn, kunnen worden gebruikt om wijn en smaakmakers te maken.

Pyrus calleryana-zaden worden als licht giftig voor de mens beschouwd. Wanneer glycosiden in de zaden tussen de tanden worden gemalen en in grote hoeveelheden worden ingenomen, vermengen ze zich met maagzuur om cyanide te vormen.

Het is voor een mens moeilijk om voldoende Bradford-perenzaden in te nemen om zelfs een milde reactie te veroorzaken. Wanneer vergiftiging optreedt, kan dit zich manifesteren als lichte koorts, maagklachten en duizeligheid.

De Sierra Club gaf de Bradford-peer de bijnaam "Frankentree" omdat deze van oorsprong steriele bomen door de jaren heen zijn gehybridiseerd om de mogelijkheid te krijgen om fruit en zaad te produceren.