Bermuda Grass & Duizendpootgras

Graszoden hebben allemaal voor- en nadelen; Bermudagras (Cynodon spp.) En duizendpootgras (Eremochloa spp.) Zijn geen uitzondering. Deze twee soorten gras vullen gewoonlijk gazons in het hele zuiden, maar elk heeft een lange lijst met ongewenste eigenschappen en problemen. Kiezen tussen de twee is misschien moeilijk, maar de keuze hangt uiteindelijk af van uw persoonlijke behoeften en de functies van uw gazon.

Zowel Bermudagras als duizendpootgras zijn warme grassoorten. Bermuda-gras groeit in planthardheidzones 7 t / m 10 van het Amerikaanse Department of Agriculture, terwijl duizendpootgras het beste groeit in USDA-zones 7 en 8. Bermudagras verdraagt ​​geen schaduw, evenals duizendpootgras en andere warme seizoensgrassen; Duizendpootgras kan bezwijken voor zoutnevel en een gebrek aan ijzer in de grond.

De verschillende grassoorten en hybriden van Bermuda variëren van licht tot donkergroen. Elk produceert een dik, krachtig gazon dat goed groeit op meerdere grondsoorten. De fijne textuur draagt ​​bij aan de dichtheid en het schone uiterlijk.

Duizendpootgras daarentegen is bijna altijd appelgroen, heeft grotere bladen dan Bermudagras en groeit niet zo dicht in.

Bermudagras vestigt zich zeer snel, waardoor het ideaal is voor huiseigenaren die een snel gazon willen zonder te wachten op andere soorten. Het gaat redelijk goed om met zout, slijtage en droogte, waardoor het een goede keuze is voor eigenschappen aan de oceaan en warme gebieden. In sommige delen van het groeiende assortiment is Bermudagras de voorkeurssoort voor sportvelden en golfbanen.

Duizendpootgras verdraagt ​​matige hoeveelheden schaduw en wordt in sommige gevallen 'lui mensengras' genoemd vanwege de lage onderhoudsvereisten.

Als u op zoek bent naar een onderhoudsarme, zelden gebruikte grasmat, is duizendpootgras misschien de beste keuze. Deze groep geeft de voorkeur aan een maaihoogte van 1 tot 1 1/2 inch en, omdat het langzaam groeit, minder hoeft te worden gemaaid dan Bermudagras. Lage bemestingseisen zijn ook goed voor de huiseigenaar; te veel stikstof - een veelgemaakte fout van de huiseigenaar - zorgt ervoor dat het gras te veel nieuwe groei afschiet en het vatbaar maakt voor kunstmest en andere schade. Duizendpootgras vereist een absoluut maximum van 2 pond stikstofmeststof per 1.000 vierkante voet in het midden tot het late voorjaar van elk jaar.

Bermudagras vereist een veel frequenter maairegime. Omdat de ideale maaihoogte van Bermuda-gras 3/4 inch tot 1 1/2 inch is, en omdat het zo snel groeit, moet u mogelijk één tot drie keer per week maaien. Deze groep graszoden vereist ook vaker bemestingstoepassingen; breng 1/2 tot 1 pond stikstof per 1.000 vierkante voet aan drie weken nadat het gazon groen is geworden en soms twee tot zes keer per jaar.

Om te bepalen hoeveel kunstmest moet worden aangebracht op 1 pond stikstof per 1000 vierkante voet, verdeel 1 door het eerste getal in de verhouding meststof N-P-K, het driecijferige nummer op de zak of houder. De hoeveelheid van een 10-10-10-meststof zou bijvoorbeeld 1,0 zijn gedeeld door 0,1, wat overeenkomt met 10 pond kunstmest per 1000 vierkante voet.

Talloze plagen en ziekten tasten deze twee graszoden aan. In het bijzonder bezwijken beide gemakkelijk aan schimmelziekten zoals bruine vlek en dollarvlek. Nematoden behoren tot de ernstigste plagen van elke groep, maar ook gemalen parels, rupsen, larven, webwormen en molkrekels vallen aan. Onkruid vestigt en overtreft nieuw aangeplant duizendpootgras vanwege de langzame groeisnelheid, maar door de snelle groeisnelheid van Bermuda-gras kan het onkruid ontgroeien en plagen voorkomen.

Onjuiste bemesting is een belangrijke oorzaak van plaag- en schimmelproblemen in beide groepen.