Buffercapaciteit van bodems

In de chemie is buffercapaciteit de hoeveelheid zuur of base die een gebufferde oplossing kan opnemen voordat de pH aanzienlijk begint te veranderen. De buffercapaciteit van een bodem is belangrijk om te bepalen hoe de pH zal veranderen.

Verschillende mineralen in de bodem helpen bij het bufferen tegen pH-veranderingen wanneer een zuur of base wordt toegevoegd. Bij hoge pH helpen calcium-, magnesium- en kaliumoxiden, samen met carbonaten, pH-veranderingen te bufferen; bij zure pH werken aluminiumoxiden en ijzerhydroxiden als buffermiddelen; bij tussenliggende pH-waarden helpen organische stof in de bodem, minerale verwering en uitwisselingsreacties om de grond te bufferen.

Een hogere buffercapaciteit betekent dat de grond meer zuur en / of base kan opnemen zonder noemenswaardige pH-verandering. Over het algemeen hebben kleigronden een hogere buffercapaciteit dan zandgronden, en een hoger gehalte aan organische stof heeft de neiging de buffercapaciteit te vergroten.

Buffercapaciteit is belangrijk omdat het helpt om de pH te stabiliseren. Veranderingen in pH kunnen planten op verschillende manieren beïnvloeden, vooral door de fractie van te verminderen voedingsstoffen in de bodem die beschikbaar zijn voor de planten en de opname van ongewenste mineralen zoals verhogen aluminium.