Kun je een lelieplant kweken door hem gewoon van de stengel af te breken?

Meerjarige tuinders die de bollendeling beheersen en lelies uit zaad laten groeien, willen misschien een andere vorm van vegetatieve vermeerdering proberen, stengelstekken. Hoewel deze vermeerderingsmethode moeilijker is voor vaste planten zoals echte lelies groeien uit bollen dan voor houtige vaste planten, stengelstekken garanderen een identieke kloon van de ouder planten. Sommige soorten lelies lenen zich beter voor de techniek.

Lelies groeien uit geschubde bollen die de genetische code van de plant en het embryo en voedsel en vocht dragen om het veilig te houden totdat de omstandigheden het weer toestaan ​​om te groeien. Bollen vermenigvuldigen zich snel. Sommige soorten produceren elk jaar extra bloembollen die klaar zijn voor bloei. Sommige bollen groeien kleine bolletjes rond de basis of groeischijf van de ouderbollen en het deel van de stengel tussen de bol en de grondlijn. Sommige lelies, met name de inheemse tijgerlelie uit Noord-Amerika, groeien kleine bolletjes op de kruising van het blad en de stengel. Elke schaal van de leliebol, elke bulblet en bulbil dragen de exacte chromosomale combinatie van de ouder. Zaden, geproduceerd in peulen gevormd op bloemstelen, dragen de gecombineerde genetische code voor een nieuwe plant - a hybride - met de gecombineerde chromosomale structuur van de zaaddragende ouder en welke lelie dan ook stuifmeel. Succes met stengelstekken hangt af van hoe de cultivar zichzelf reproduceert en hoe het stengelsnijden wordt geplant.

Leliestengels beginnen snel af te sterven nadat de bloemen vervagen, dus stekken moeten snel worden genomen nadat de laatste bloemen zijn gevallen. Stekken moeten direct in scherp zand of een startmix worden geplant en vochtig worden gehouden. Wanneer een scheut tevoorschijn komt, heeft zich een bulbil gevormd in de oksel waar het blad de stengel raakt. Deze kleine bol, die in het voorjaar op een kwekerij wordt geplant, moet groot genoeg worden om binnen een jaar of twee naar de tuin te verhuizen. Als het stengelknippen met succes een bulbil creëert, kan deze groot genoeg worden om binnen twee tot vier seizoenen bloemen te produceren, afhankelijk van de leliesoort.

Sectie groen, levende delen van de stengel, met minimaal één blad op elke sectie. Bestuif de sectie met een fungicide of wortelhormoon, verkrijgbaar bij tuincentra, en plant secties in een vlak scherp zand of een grondloze startmix, zodat de bladeren boven elke sectie uitkomen. Zorg ervoor dat u de oksel van elk blad begraaft. Dat is waar de bulbil zich zal vormen.

Veel soorten lelies, zoals tijgerlelies, vormen gemakkelijk bulbillen in bladoksels; hybride Aziaten vormen bolletjes op ondergrondse stengels en bladeren worden afgescheurd met een deel van de stengel. Lelies groeien niet rechtstreeks uit stengelstekken; ze moeten eerst bulbils vormen, dus wees geduldig. Alleen de lelies die bulbillen laten groeien - of die hybriden waarvan de voorouders bulbils hebben gekweekt - zullen reageren op deze methode van vegetatieve reproductie. De rest biedt voldoende bollen voor het plukken en planten op de groeiplaten van hun moederbollen of langs de ondergrondse delen van hun stelen.