Cypress Tree Leaf-identificatie

Gewaardeerd om hun hout en ecologische impact, zijn cipressen populair geworden voor herbebossingsinspanningen in het zuiden, vooral rond wetlandgebieden. Een van de meest voorkomende cipressen die in natte gebieden groeien, zijn de kale cipres en de vijvercipres. Een andere cipres, de Leyland, wordt in het zuidoosten geteeld, voornamelijk voor decoratieve landschapsdoeleinden. Elk type cipres heeft zijn eigen afzonderlijke bladeren, waardoor de verschillende bomen eenvoudig van elkaar te onderscheiden zijn.

Een grote boom, de moerascipres (Taxodium distichum var. distichum) reikt tot 150 voet lang en groeit breed aan de basis en smal naar de top. De kleinere vijvercipres (Taxodium distichum var. Nutans) heeft dikke, ruige schors die het helpt onderscheiden van de kale cipres. Een ander type cipressenboom, Leylandcipres (x Cupressocyparis leylandii), groeit uitgebreid in de Zuidoost, volgens Clemson University, van 60 tot 70 voet lang, soms tot 100 voeten.

Geclassificeerd als een bladverliezende gymnospermboom, volgens de Universiteit van Tennessee, worden de bladeren op de cipressenboom bruin in de herfst en vallen samen met de kegels, waardoor de boom er kaal uitziet. De naalden op deze bomen geven ze de classificatie van naaldbomen.

Kale cipressen, schrijft de University of Florida, produceren lineaire bladeren die zich als een veer in twee rijen verspreiden. Deze stompe, platte naalden worden slechts ½ inch tot ¾ inch lang en bedekken dik korte takken die uit twijgen ontkiemen. De twijgen zelf blijven naaldenvrij. Op een takje vormen de takken zich aan beide zijden en buigen ze naar buiten, waardoor er tussen elke tak een kleine ruimte overblijft. Bovendien hangt het lichte, geelgroene blad van de kale cipres losjes aan de boom.

Vijvercipres heeft daarentegen een duidelijk ander blad dan zijn naaste verwant, de kale cipres. Bladeren op de vijvercipres lijken op schubben die zich om het takje wikkelen. Deze korte naalden drukken stevig tegen elkaar, wikkelen zich om en steken uit de takken. Volgens de Universiteit van Florida zien vijverbladeren eruit als dennennaalden die van elke tak naar boven en naar buiten wijzen.

De Leyland-cipres heeft donkergroen tot blauwgroen blad en produceert ook kleine, bruine kegels. Dichte takken die naar boven hellen terwijl ze groeien, lijken op veren. De naalden op de Leyland-cipres groeien schaalachtig op platte takken, vergelijkbaar met de vijvercipres.