Verschil tussen een grootvader- en grootmoederklok

Lange klokken hebben een gemeenschappelijke geschiedenis, maar staan ​​bekend onder verschillende familienamen. De bekendste is natuurlijk de staande klok, maar je hoort misschien ook wel over oma en zelfs kleindochter klokken. Hoewel er geen vaste regels zijn die het ene type van het andere scheiden, zijn er enkele algemeen waargenomen contrasten die u kunnen helpen het verschil tussen elk van deze stijlen te onderscheiden.

Lang, vrijstaand en met een zwaaiende slinger aangedreven door gewichten, kan de staande klok overal van drie tot acht voet lang zijn. De slinger wordt over het algemeen in het lichaam van de kast gehouden. De klok is vaak decoratief gesneden om toe te voegen aan de waarde en esthetische aantrekkingskracht van de klok.

Na Galileo's ontdekking in 1582 van het nut van slingers om de tijd bij te houden, verwerkte Christiaan Huygens die ontdekking in de eerste klok. Maar het is de Engelse horoloog (of klokkenmaker) William Clement die de slinger eerst tot drie voet verlengde, en zo de eerste staande klok uitvond _._

Tot aan het begin van de twintigste eeuw boden slingeruurwerk de meest nauwkeurige tijdwaarneming ter wereld. Staande klokken werden gewaardeerd om hun superieure precisie en waren daarom de zeer gewaardeerde standaard voor zowel thuis als zakelijk gebruik.

Het gerucht gaat dat de staande klok is genoemd door de Amerikaanse songwriter Henry Clay Work. Tijdens een reis door Engeland in 1875 merkte Work op dat een staande klok in zijn hotel was gestopt. Work informeerde naar de klok en ontdekte dat de klok stopte toen de laatste van de twee hotelmanagers was overleden. Vervolgens componeerde Work het nummer "My Grandfather's Clock", dat de staande klok een nieuwe naam gaf.

Tegenwoordig worden staande klokken over het algemeen meer gewaardeerd om hun historische en esthetische waarde, omdat we over nauwkeurigere tijdwaarnemingstechnologie beschikken op mobiele apparaten.

Een staande klok heeft over het algemeen een lang, slank, rechthoekig profiel. De klok staat op 'voetjes' of een gebeeldhouwde voet, een sokkel genoemd, die op de grond zit. De lange koffer wordt ondersteund door de plint en bevat de slinger, ketting en gewichten.

Boven de kast bevindt zich de behuizing voor uurwerken en de wijzerplaat of wijzerplaat. Dit omvat het zichtbare deel van de wijzerplaat, samen met minuten- en uurwijzers en optioneel een maanschijf boven de wijzerplaat. De maanschijf draait elke 29,5 dagen om de maancyclus te markeren.

Ten slotte is het afwerken van het hele kloklichaam een ​​fronton, dat over het algemeen op een decoratieve manier ingewikkeld is gesneden. Er kan ook een zwanenhals en kruisbloem zijn als onderdeel van het fronton.

Het bepalende kenmerk van staande klokken, vooral grootvaderklokken, is de slingerende slingerbeweging, die de nauwkeurigheid bepaalt van het vermogen van de klok om de tijd bij te houden.

Samen met de hangende gewichten is de slinger cruciaal voor de beweging van de klok. Uw staande klok heeft doorgaans drie gewichten, die elk een aparte functie hebben - bijvoorbeeld het tijdwaarnemingsmechanisme, de uurstaking en de bel. Elk van de gewichten moet daarom op de juiste manier aan het echappement of uurwerk worden gehangen door een kabel of ketting. Elke zeven dagen moeten de gewichten naar een hogere positie worden gedraaid om de klok nauwkeurig te houden.

Een reeks hamers sloeg staven van verschillende lengtes in de klok om het kenmerkende kwartier- en uurslaggeluid van de staande klok te produceren.

Grootvaderklokken zijn de hoogste van de drie stijlen van staande klok. Over het algemeen overeengekomen om ten minste 6 voet 3 inch hoog te meten, heeft de lange kast van de staande klok een slingerbeweging.

Een grootmoederklok is korter dan een grootvaderklok, dus hij meet over het algemeen minder dan 6 voet 3 inch hoog. Met een slankere kast en een korter postuur neemt de grootmoederklok minder ruimte in beslag in een kamer, waardoor het een uitstekende keuze is voor kleine kamers, hallen, foyers en trappenhal.

Toch is er een derde type staande klok beschikbaar. Riep de kleindochter klok, deze stijl meet over het algemeen tussen de drie en vijf voet. Deze stijl is een relatief recente ontwikkeling, met de meeste voorbeelden na 1930.

Over het algemeen is de kleindochterklok niet uit één stuk hout gesneden. Ze zijn eerder gebaseerd op multiplex, met een fineer van eiken, walnoot of mahonie.

Velen hebben zilveren gegalvaniseerde wijzerplaten en geschilderde cijfers in plaats van een gegraveerd gezicht. Ze kunnen ook worden onderscheiden door meer delicate decoratieve kenmerken.