Verschil tussen een thermostaat en thermistor

Een thermostaat en thermistor zijn twee manieren om metaal en zijn reacties op temperatuur te gebruiken om temperatuurveranderingen te lezen en te rapporteren. Verschillende soorten metalen, vooral koper, wolfraam en aluminium, veranderen bepaalde eigenschappen naarmate ze warmer of kouder worden. De veranderingen kunnen worden gebruikt om te meten hoe de temperatuur verandert. Omdat de metalen eigenschappen veranderen, zoals hun geleidbaarheid voor elektriciteit, is het resultaat een betrouwbare gids voor hoe temperatuur verandert. Beide meetmethoden gebruiken metalen en hun eigenschappen met betrekking tot temperatuur, zij het op verschillende manieren.

De meeste temperatuurmetingen zijn gebaseerd op het Seebeck-effect. Het effect verwijst naar de eenvoudige eigenschap van bepaalde metalen om op significante manieren te veranderen afhankelijk van veranderingen in temperatuur. In het bijzonder veranderen de bepaalde metalen het geleidingsvermogen afhankelijk van veranderingen in temperatuur. Het principe is dat temperatuurveranderingen een elektrisch effect, een potentieel, produceren dat verandert hoe elektriciteit door een metaal stroomt. Het principe kan worden gebruikt om temperatuurveranderingen te meten.

De gewone thermostaat is een vrij eenvoudig apparaat. Het is voornamelijk gebaseerd op de vergelijkende bewegingen van twee metalen terwijl ze op een elektrische connector of contact drukken. Twee metalen zitten in een thermostaat. Ze zijn vaak koper en aluminium, wolfraam en nikkel, of een combinatie van die metalen. Wanneer ze een temperatuurverandering ervaren, produceren hun responsieve bewegingen druk die ofwel tegen het elektrische contact drukt of wegtrekt van het elektrische contact. Het apparaat is gekalibreerd om de vereiste beweging uit te voeren bij precies de juiste temperatuur om op het contact te drukken.

Een thermistor is gebaseerd op hetzelfde principe als een thermostaat, maar wordt op een andere manier gebruikt. Een thermistor gebruikt een metaaloxide-verbinding zoals kobalt of mangaan. Het principe is dat de geleidbaarheid van het metaaloxide verandert naargelang de temperatuur. Afhankelijk van de gebruikte metaaloxideverbinding neemt gewoonlijk de geleidbaarheid toe naarmate de temperatuur stijgt; de hoeveelheid elektriciteit die door de verbinding beweegt, verandert afhankelijk van de temperatuur. Daarom is het apparaat gekalibreerd om veranderingen in geleidbaarheid af te lezen als veranderingen in temperatuur.

Over het algemeen is een thermostaat een ruwer apparaat dan een thermistor. Omdat geleidbaarheid is gebaseerd op de mobiliteit van de elektronen in het metaal, kunnen zelfs kleine veranderingen worden gemeld in een thermistor. Een thermostaat staat alleen toe dat de metalen boven stijgen of op een contact drukken als de temperatuur verandert. Een thermistor is complexer omdat hij veranderingen in geleidbaarheid kan aflezen en dus kleine temperatuurveranderingen kan uitdrukken als de geleidbaarheid verandert.