Verschillen tussen ASTM A529 en A572

De American Society for Testing and Materials standaardiseert onder meer de samenstelling en mechanische eigenschappen van staal. Hoewel veel staalsoorten vergelijkbare samenstellingen hebben, zoals A529 en A572, zijn er relatief kleine verschillen in de hoeveelheden van bepaalde elementen zijn voldoende om de staalsoorten verschillende mechanische eigenschappen te laten hebben, en daarom ook verschillend toepassingen.

In termen van chemie hebben A529 en A572 een zeer vergelijkbare elementaire samenstelling. A572 heeft een koolstofgehalte van ongeveer 0,21 procent, een mangaangehalte van 1,35 procent, een fosforgehalte van 0,04 procent, een siliciumgehalte van 0,3 procent en een zwavelgehalte van 0,05 procent. Ter vergelijking: A529-staal heeft een gehalte van 0,27 procent, een mangaangehalte van 1,2 procent, een fosforgehalte van 0,04 procent en een zwavelgehalte van 0,05 procent. Bovendien heeft de A529 koper toegevoegd (0,2 procent) en geen silicium.

Mechanisch lijken A572 en A529 erg op elkaar. A572 heeft een ultieme treksterkte of breeksterkte van 60.200 pond per vierkante inch, een treksterkte van 42.100 psi en een afschuifmodulus van 11.600 ksi. A529 heeft een ultieme treksterkte van 72.500 psi, een treksterkte van 42.100 psi en een afschuifmodulus van 11.600 ksi. De extra ultieme treksterkte is mede te danken aan de toevoeging van koper en een iets hoger koolstofgehalte van A572.

Met een dergelijke vergelijkbare chemie en bijna identieke mechanische eigenschappen, worden A529- en A572-staal onderling uitwisselbaar gebruikt in de meeste toepassingen. Beide staalsoorten zijn doorgaans verkrijgbaar in plaat- en staafvorm. Omdat beide staalsoorten gemakkelijk kunnen worden gelast en geklonken, worden ze doorgaans gebruikt bij de constructie van gebouwen, bruggen en andere constructies.