Feiten over appelbloesems

Apple (Malus domestica) bloesems beginnen hun bloeicyclus lichtroze en vervagen geleidelijk naar puur wit naarmate de bloei vordert. Een gezonde bloeiende boom kan met de juiste zorg voor voldoende vruchtvorming zorgen. Appelbomen groeien voornamelijk in planthardheidzones 3 t / m 8 van het Amerikaanse Department of Agriculture, afhankelijk van de variëteit. Winterharde variëteiten groeien over het algemeen in USDA zones 3 tot en met 5, terwijl soorten voor het lange seizoen beter geschikt zijn voor USDA zones 5 tot en met 8.

Appels zetten knoppen aan het uiteinde van 4-inch of langere scheuten, of op kortere takken die sporen worden genoemd. Elke knopcluster vormt meestal hetzelfde aantal bloemknoppen en bladeren, maar niet alle bloemknoppen zullen met succes worden bestoven om fruit te produceren. Elke bloesem heeft vijf bloembladen. De bloesems produceren een zoete geur die vaag doet denken aan appelvruchten, wat helpt bijen en insecten aan te trekken voor bestuiving.

Appels bloeien van het vroege voorjaar tot de vroege zomer, afhankelijk van de specifieke variëteit. Vroegbloeiende variëteiten, zoals "Pristine", zijn het meest geschikt voor klimaten die zelden vroeg of midden in de lente vorst ervaren. In klimaten waar de laatste vorstdatum meestal vóór het midden tot het late voorjaar plaatsvindt, is een tussenseizoen als "Redfree" of "Liberty" een betere keuze. Als late vorst een probleem is, selecteer dan laatbloeiende variëteiten die pas in de late lente bloeien of vroege zomer, zoals 'Enterprise' en 'Goldrush'. Alle vier de soorten groeien in USDA zones 5 tot en met 8. Vorst zorgt ervoor dat de appelbloesems vallen zonder fruit te zetten, dus u moet variëteiten selecteren waarvan bekend is dat ze bloeien en fruit goed in uw klimaat.

De bloesems op een enkele boom zijn niet zelfbestuivend en appelbloesems worden niet met succes bestoven door andere bomen van dezelfde soort. Voor de fruitproductie heb je minimaal twee appelbomen van verschillende variëteiten nodig die tegelijkertijd bloeien. Sommige appelbloesemsoorten zijn ook steriel, waaronder "Winesap" en "Jonagold", beide winterhard in USDA zones 5 tot en met 8, wat het vinden van een geschikte bestuivingsvariëteit kan bemoeilijken. Om appels van deze variëteiten te produceren, plant u een bestuivingsvariëteit die tegelijkertijd bloeit met de steriele variëteit. De geproduceerde appels zijn van dezelfde variëteit als de boom die de vrucht maakt, niet die van de bestuiverboom. Zo kunnen twee vroege seizoenvariëteiten elkaar bestuiven als geen van beide steriel is, maar een het vroege seizoen en een late seizoensvariëteit kunnen elkaar niet bestuiven omdat hun bloeiperioden dat niet zullen doen overlappen.

Een combinatie van de juiste plek, veel zonlicht en een goede bemesting draagt ​​bij aan een gezonde bloei. Appels groeien het best in vochtige, leemachtige grond in gebieden die de hele dag zonlicht krijgen. Door bomen op een afstand van 15 tot 18 voet uit elkaar te plaatsen, of 4 tot 8 voet uit elkaar voor dwergvariëteiten, blijven ze dichtbij genoeg voor bestuiving, maar wordt overbevolking voorkomen. Regelmatige irrigatie die de grond vochtig maar niet drassig houdt, resulteert in gezondste bloei en vruchtzetting. De behoeften aan meststoffen worden het best bepaald met een grondtest. Als u de grond niet test, breng dan in het voorjaar een algemene toepassing van een 10-6-4-meststofmengsel aan op het moment dat de knoppen beginnen te zwellen. Strooi 1/2 pond kunstmest, tot een maximum van 7,5 pond, voor elk jaar van de boomleeftijd over de grond onder de boomtak en geef het water na het aanbrengen.

Het planten van ziekteresistente appelrassen helpt de twee meest voorkomende bloesemziekten te voorkomen, bacterievuur en echte meeldauw. Vuurziekte zorgt ervoor dat scheuten afsterven en haakvormige uiteinden vormen, en amberkleurige druppels sijpelen van bloesems, bladeren en sappige scheuten. Echte meeldauw vertraagt ​​de bloei en de knoppen worden bedekt met een witte of grijze schimmel. Behandel door zieke takken weg te snoeien en te sproeien met een behandelingsspray met tussenpozen van vijf tot zeven dagen, vanaf het moment dat de bloesems roze worden tot wanneer ze uit de boom vallen. Behandel bacterievuur met streptomycinespray bij temperaturen boven 65 graden Fahrenheit. Spuit een fungicide voor echte meeldauw, zoals een die tebuconazol bevat voor in totaal vier toepassingen. Sprays voor appelziekte zijn verkrijgbaar in kant-en-klare, voorgemengde formules of in geconcentreerde formules die moeten worden gemengd met water volgens de door het label aanbevolen snelheid.