Feiten over de Redwood Tree

Redwood-bomen, ook bekend als Sequoia sempervirens, worden beschouwd als de meest massieve bomen in Noord-Amerika, evenals de op één na grootste bomen ter wereld. Als u niet bekend bent met de wetenschappelijke naam van sequoia's, herkent u deze bomen mogelijk online of uit beroemde films vanwege hun enorme omvang. Hoewel sommigen misschien wensen dat sequoia's over de hele wereld zouden kunnen samenleven, gedijen deze bomen alleen bij milde, zelfs temperaturen met een hoog vochtgehalte als gevolg van winterregens en zomermist. Dat betekent dat als je deze bomen in het echt wilt zien, je een uitstapje naar de westkust moet maken om een ​​glimp op te vangen van deze prachtige levende organismen.

Er zijn drie soorten sequoia's, maar slechts twee groeien in de sequoia-bossen van Noord-Amerika. Deze twee sequoia's worden als de meest populaire beschouwd en ze worden genoemd gigantische sequoia's (of gewoon sequoia's) en sequoia's langs de kust

De sequoibossen zijn te vinden op een smalle strook land die loopt van het zuiden van Oregon tot het zuiden van Monterey in het noordwesten van Californië. Je kunt het verschil tussen gigantische sequoia's en kustsequoia's gemakkelijk zien, omdat gigantische sequoiabomen de neiging hebben om in hetzelfde gebied te leven en niet te overlappen met kustsequoia's.

De derde redwood soort wordt de dawn redwood genoemden groeit in een afgelegen gebied in centraal China. Metasequoia zijn een derde van de hoogte van kustsequoia's.

Redwoods groeiden vroeger op verschillende plaatsen naast de Pacifische kust, waaronder West-Noord-Amerika, maar ook aan de kusten van Europa en Azië. Twee soorten sequoia-bomen die worden beschouwd als verwanten van de kustsequoia zijn de gigantische sequoia (Sequoiadendron giganteum) en de ochtendsequoia (Metasequoia glyptostroboides). De gigantische sequoia groeit alleen in de Sierra Nevada-reeks in Californië en is bestand tegen een hoogte tussen 5.000 en 8.000 voet. Ze worden beschouwd als korter maar dikker dan de kustsequoia.

Kustsequoia-bomen hebben over het algemeen een levensduur tussen 50 en 100 jaar, maar er zijn enkele gevallen waarin boswachters kustsequoia-bomen hebben gevonden die zo oud zijn als 2.200 jaar. Boswachters die deze bomen bestuderen, denken dat ze nog ouder kunnen worden. Over het algemeen leven gigantische sequoia's langer dan kustsequoia's, met enkele gigantische sequoia's die meer dan 3.200 jaar oud zijn.

Redwood-bomen staan ​​bekend om hun schors met een diepe roze tint die ongeveer 12 centimeter dik is. Deze bomen zijn niet alleen goed in het bestrijden van bosbranden vanwege hun dikke stam, die veel water vasthoudt aan de binnenkant van de boom, maar de tannines weren alle insecten, schimmels en ziekten die de boom. Tannines zijn een geelachtige of bruinachtige, bitter smakende organische stof die zich in de schors van de boom of ander plantaardig weefsel bevindt.

Redwoods zijn ook natuurlijke helden van de klimaatverandering. Redwood-bomen kunnen koolstofdioxide opslaan en redwoods aan de kust bevatten meer CO2 dan welke andere boom ter wereld dan ook. Ze kunnen ongeveer 2.600 ton koolstof per hectare vervoeren, wat ongeveer 2,4 hectare is.

Vanaf 2017 is de hoogste levende kustsequoia 380 voet lang en één inch, maar ze kunnen meer dan 400 voet lang worden. De grootste kustsequoia bevindt zich momenteel in het Redwood National Park in Californië. Toen Guinness World Records de boom in augustus 2006 mat, bereikte hij 378 voet, maar toen Dr. Steve Sillett, Michael Taylor, Chris Atkins en Dr. Robert Van Pelt maten de boom in september 2006, hij was 379 voet, 8 inches. Toen de boom in 2009 en 2017 opnieuw werd gemeten, bleek uit metingen dat de boom nog groeide.

Tijdens hun jongere jaren kunnen kustsequoia's gemiddeld 6 voet per jaar groeien. Terwijl kustsequoia's bekend staan ​​als een van de meest massieve bomen, worden gigantische sequoia's slechts iets meer dan 300 voet. In vergelijking met beroemde monumenten worden sequoia's zes verdiepingen groter dan het Vrijheidsbeeld.

De manier waarop sequoia's groeien is behoorlijk spectaculair. Hun wortels groeien niet zo diep in de grond, met de meeste wortels die zich slechts 6 tot 12 voet naar beneden uitstrekken. Hoewel de wortels niet diep groeien, verstrengelen ze zich met elkaar, daarom is de boom zo stabiel.

Hoog op de grond bevinden zich grondmatten op de bovenste takken van de overkapping, waardoor andere planten, wormen, insecten, salamanders en zoogdieren kunnen gedijen. Planten die op de sequoia's groeien, worden epifyten genoemd en deze bomen worden meer dan 40 voet lang. Sommige van deze bomen zijn de cascara (Rhamnus purshiana), sitka-spar (Picea sitchensis), Douglas-spar (Pseudotsuga menziesii), westelijke hemlockspar (Tsuga heterophylla) en Californische laurier (Umbellularia californica).

Veel wilde bedreigde soorten, zoals bergleeuwen, cohozalm en gemarmerde murrelet, gedijen op de groei en ontwikkeling van sequoia bossen. Bergleeuwen gebruiken de bossen als toevluchtsoorden, coho-zalm paaien in de vrij stromende beekjes en de bedreigde marmer murrelet, een zeevogel, zal alleen nestelen in hoge sequoia's en oudgroeiende Douglas-sparren bomen.

Helaas zijn redwood-bomen niet het type bomen dat je nonchalant in je tuin zou laten groeien. Redwood-bomen hebben niet alleen een enorme ruimte nodig om te groeien, maar ze zullen ook je gazon inhalen en het vocht in de lucht uitputten voor andere planten. Redwoods groeien uit zaden en snijden geen andere redwood-bomen. Als je redwood-bomen zou kunnen laten groeien, zou je jonge jonge boompjes planten op een zonnige locatie met organisch rijke grond, veel vocht en goede afwatering, omringd door andere sequoia's in hun natuurlijke omgeving, en de grond zou te allen tijde vochtig moeten worden gehouden.

Kustsequoia's worden beschouwd als enkele van de oudste levende organismen ter wereld. Aangezien sequoia's meer dan 2000 jaar oud kunnen worden, tonen studies aan dat kustsequoia's rond het Romeinse rijk bestonden, omdat de oudste sequoia ongeveer 2.200 jaar oud was. De meeste sequoia's zijn echter veel jonger dan dat vanwege de effecten van de goudkoorts in Californië.

Toen goudzoekers in 1849 in Californië aankwamen, begonnen ze de sequoia's te kappen om de vraag naar timmerhout in het gebied bij te houden. Tegenwoordig is slechts 5 procent van het oorspronkelijke Redwood-bos met oude begroeiing over. Er zijn minder dan 100.000 hectare sequoia's langs de kust.

Afgezien van dat sequoia-bomen een divers ecosysteem hebben gecreëerd en ons milieu hebben geholpen door hun opslag van CO2, de bossen barsten van prachtige bomen die worden beschouwd als een van de meest iconische levende organismen in de wereld.

Hollywood heeft individueel kennis genomen van deze complexe organismen. Vanwege de gigantische omvang van de sequoia's en hun buitenaardse flora (planten van een bepaalde regio, habitat of geologische periode), scènes uit de Star Wars film Terugkeer van de Jedi werden gefilmd in Grizzly Creek Redwoods State Park. Ook als je groot bent Jurassic Park fan, je hebt misschien gemerkt dat scènes voor de film van Steven Spielberg The Lost World: Jurassic Park werden gefilmd in Prairie Creek Redwoods State Park, Patrick's Point State Park en Fern Canyon.