Hoe worden sneeuwbollen gemaakt?

Sneeuwbollen werden voor het eerst geïntroduceerd op de Parijse Expositiebeurs in 1889. Waterbollen werden geïntroduceerd in een veel kleiner formaat dan de moderne versie van het populaire vakantieartikel. De eerste sneeuwbol bevatte poederachtige witte vlokken die rond een geschaalde versie van de Eiffeltoren vloeiden. Sneeuwbollen werden een modieus item om in heel Europa te bezitten, met bruidsboeketten, miniatuurpoppen en militaire medailles.

Een Duits bedrijf ontwikkelde sneeuwbollen met Amerikaanse stadsnamen en introduceerde de nieuwigheden in de Verenigde Staten. Joseph Garaja, inwoner van Pennsylvania, ontving in 1929 een patent op een sneeuwbol en begon met de massaproductie van een groot aantal sneeuwbolstijlen. De introductie van plastic op de markt maakte goedkope productie van sneeuwbollen mogelijk en een breder gebruik als souvenir voor toeristische attracties. In de jaren zeventig gingen sneeuwbollen en technologie samen, waardoor muziek en bewegende figuren in de wereldkoepels konden worden gecreëerd.

Het exacte recept van vloeistof in sneeuwbollen wordt streng bewaakt als bedrijfsgeheim. Er bestaan ​​meerdere recepten voor een goedkope thuisversie van de sneeuwbol. Door het waterachtige mengsel kunnen sneeuwdeeltjes tijdens het schudden over de hele wereld zweven. Zelfgemaakte sneeuwbollen worden na een korte gebruiksperiode vaak geplaagd door troebel water. Vloeistof die in de sneeuwbol wordt gebruikt, bestaat uit lichte olie en een mengsel van water en antivries. Componenten in het mengsel bevatten ook glycerine en glycol, die voorkomen dat de "sneeuwvlokken" na het schudden te snel naar de bodem van de aardbol vallen.

Zeepvlokken worden gebruikt in zelfgemaakte versies van sneeuwbollen en waren het originele materiaal dat werd gebruikt om een ​​illusie van vallende sneeuw te creëren. Moderne en in massa geproduceerde sneeuwbollen bevatten minuscule witte plastic deeltjes. Het lichtgewicht plastic stroomt de wereld in en nestelt zich uiteindelijk aan de basis wanneer de beweging van de wereld ophoudt. Sneeuwbollen, die bewegende figuren bevatten, roeren de plastic deeltjes, waardoor de tijd dat de "sneeuw" rond de aarde zweeft, langer wordt.

De glazen bol wordt op dezelfde manier geproduceerd als typische glazen kommen. Een rubberen dop met een ring met schroefdraad wordt aan de rand van de bol toegevoegd om te voorkomen dat vloeistof lekt. Het sneeuwbolbeeldje is met waterbestendige lijm in het midden van de rubberen ring gemonteerd. Als de sneeuwbol bewegende delen heeft, wordt het beeldje op de rubberen ring geschroefd en bevestigd aan een klein krukmechanisme onder de ring.

Een houten of plastic basis wordt vervolgens op de rubberen ring met schroefdraad geschroefd, waardoor de bol op zijn plaats wordt gehouden terwijl u het hele project ondersteboven houdt, zodat de plastic sneeuwvlokken en vloeistof niet kunnen ontsnappen morsen. Crankboxen zijn gemonteerd in de globe-basis voor modellen die muziek spelen of bewegende figuren hebben. Een hendel, die met de hand kan worden gedraaid, of een sleuf voor beweging op batterijen, is aangesloten op de globe-basis. Sneeuwbollen worden zowel met de hand als met behulp van montagemachines gemaakt.