Hoe sprinkhanen te identificeren

Sprinkhanenbomen zijn winterharde en snelgroeiende leden van de erwtenfamilie die goed groeien in verschillende omgevingen. Elk seizoen vertoont een sprinkhanenboom verschillende onderscheidende kenmerken waardoor ze gemakkelijker te sponsoren zijn. Verschillende soorten hebben extra kenmerken waardoor ze uniek en gemakkelijker te identificeren zijn, zoals het bereik van hun grootte en hun verscheidenheid aan kleuren.

Identificeer in het voorjaar sprinkhanen (Robinia spp.) Aan hun hangende trossen geurig, zoet erwtvormige bloemen, die meestal wit of roze zijn. En let op scherpe, rechte of gevorkte stekels en door hun gevederde, veervormig samengestelde bladeren. Verschillende soorten sprinkhanen groeien in het wild in Noord-Amerika en worden gebruikt voor landschapsarchitectuur. Je kunt ze van elkaar onderscheiden door de grootte van de boom, de kleur van de bloemen, de vorm en kleur van de peulen en de structuur en locatie van de doornen.

Het is gemakkelijk om honingsprinkhaan (Gleditsia triacanthos) te vertellen, die goed groeit in de plant van het Amerikaanse Department of Agriculture winterhardheidszones 4 tot en met 9, afgezien van andere sprinkhanen omdat het de hoogste soort is en de felste heeft doornen. Groeien uit 40 tot 80 voet lang, de stam en grotere takken dragen stevige, vertakte doornen tot 20 centimeter lang die ernstig letsel kunnen veroorzaken. Het goede nieuws is dat je van de bloemen houdt, maar niet van hun spikes, er zijn verschillende doornloze cultivars beschikbaar.

De bloemen zijn groenachtig geel in plaats van wit of roze en zijn vrij onbeduidend in vergelijking met de opzichtige bloemen van andere sprinkhanen. Honingsprinkhaan produceert de grootste, zwaarste peulen, ongeveer 10 tot 18 inch lang en 1 inch breed. Vaak zijn de donkerbruine peulen gedraaid. Individuele blaadjes op de veervormig samengestelde bladeren zijn ongeveer 1 inch lang en de samengestelde bladeren zijn 7 tot 8 inch lang.

U kunt zwarte acacia (Robinia pseudoacacia, winterhard in USDA zones 4 tot en met 8) herkennen aan de 1 inch lange, witte, geurende bloemen gehouden in hangende trossen in de late lente. Leerachtige zaaddozen zijn ongeveer 2 tot 4 inch lang en donkerrood tot zwart. De op een na hoogste sprinkhaan bereikt een hoogte van 40 tot 70 voet.

Je ziet ook een paar korte, scherpe stekels waar het sprinkhanenblad aan de stengel hecht. De takken en stam hebben stouterige stekels, die soms vertakt zijn, maar ze zijn niet zo groot als stekelstruiken. De samengestelde bladeren hebben tot 21 blaadjes, die minder dan 2 centimeter lang zijn. Deze sprinkhanenplant kan zijn invasief.

Onderscheid de sprinkhaan van New Mexico (Robinia neomexicana, winterhard in USDA zones 4 tot en met 8) door zijn kleine maat, meestal ongeveer 6 1/2 tot 15 voet lang, hoewel ze 25 voet hoog kunnen bereiken. Het heeft opvallende, meestal roze tot rode bloemen, maar sommige bomen kunnen witte of paarsachtige bloemen hebben.

Pods zijn 2 tot 4 centimeter lang en hebben een smalle vleugel. De samengestelde bladeren hebben nine tot 15 folders, en de takken hebben stekels aan de basis van de bladeren. Korte haren op de blaadjes en takken geven deze structuren een grijsachtige tint.

Je kunt borstelige sprinkhaan (Robinia hispida, winterhard in USDA zones 6 tot en met 11) van andere sprinkhanen herkennen aan de opvallende haren op de rachis of stengel van de samengestelde bladeren en op de takken en het zaad peulen. Het is een struik tot een kleine boom, meestal 6 tot 10 voet lang en breed. De opzichtige lentebloemen zijn rozerood en geurig en worden gevolgd door roodbruine, borstelige, platte zaaddozen. Inheems in de zuidoostelijke Verenigde Staten, is het in sommige gebieden invasief.