Hoe herken je een echte schapenvacht

Vaak te vinden in het huis onder de voeten als een zacht vloerkleed voor het vuur, op de commode van een baby of aan de muur gehangen als een decoratief item, in tegenstelling tot koeienleer en andere vormen van leer, worden de vachten van schapenvacht meestal gelooid met de fleece nog steeds gehecht. Niet alle schapenwol is wit of gekruld, omdat sommige schapen haar of een mengsel van beide hebben; schapen kunnen zwart, grijs, bruin, bruin of gebroken wit zijn. Het identificeren van een echte schapenvacht begint met een nadere blik op de huid en de kenmerken van de vacht.

Pak een wolvezel en trek eraan. Als de huid correct is gebruind, mag de wol niet loskomen van de vacht. Scheid de wol om de vacht nauwkeurig te onderzoeken. Het moet op de kleur van de wol lijken en over het hele oppervlak een gelijkmatige textuur hebben, tenzij het een paar littekens heeft, een teken van een echte vacht. Als u een rasterrugmateriaal opmerkt waaruit de wol tevoorschijn komt, is het geen echte schapenvacht, omdat dit materiaal een genaaide of geweven rug aangeeft in plaats van een schapenhuid.

Het type plaat bepaalt het vliestype. Schapenwol kan strak gekruld, licht gekruld, golvend of haarachtig zijn. Wanneer de vacht wordt gebruind, verliest de wol soms zijn krul, maar als hij wordt aangeraakt, zal hij nog steeds een sponsachtig, zacht of donzig gevoel hebben. Wol op een schapenvachtdeken is ook dicht en dik en voelt soms zijdeachtig aan. Een echte schapenvacht heeft een vreemde vorm en zal niet zo groot zijn - omdat schapen dat niet zijn - tenzij er meerdere vachten aan elkaar worden genaaid. Langharige schapen produceren lange, gekrulde en rommelig uitziende dreadlock-vachten.

Als natuurlijke vezel absorbeert wol vocht, maar het laat een laag droge, geïsoleerde lucht naast de huid toe. Dit werkt net zo goed als het warm is en het lichaam transpireert of als het koud en regenachtig is. Vanwege de absorberende eigenschappen van wol neemt het gemakkelijk kleurstof op zonder dat er extra chemicaliën nodig zijn. Om te testen op een echte vacht, giet je er een beetje water op en raak je het oppervlak aan, dat nog steeds enigszins droog of op zijn minst warm moet aanvoelen, omdat wol het water afstoot, maar de dampen absorbeert.

Bij correct gebruind, aan de leren kant van de huid, is een schapenvacht poreus en zacht met een suède-achtige textuur. De dikte van de vacht is gebaseerd op de leeftijd en het ras van de schapen. Lamsvachten hebben dunnere vachten, terwijl volwassen schapen dikkere schapen produceren. Zonder de wol of het haar - schapen uit Afrika, specifieke rassen uit de VS en het Caribisch gebied hebben haar met of zonder wol - lijkt het leer gevlekt.

Wolvezels zijn van nature veerkrachtig, wat betekent dat ze buigen zonder te breken. Trek aan een wolvezel van een schapenvacht, en hoewel je hem mag uitrekken of rechttrekken, keert hij terug naar zijn oorspronkelijke vorm nadat je hem hebt losgelaten. Nepwol of bont levert niet hetzelfde resultaat op. Met zijn natuurlijke vlambestendige eigenschappen is het bestand tegen vlamoverslag, wat nepbont niet doet. Wol kan in intense hitte branden, maar als je de bron van de vlam verwijdert, stopt het over het algemeen met branden.