Onderdelen van fluorescentielampen

Fluorescentielampen worden vaak aangetroffen in kantoren, industriële gebouwen en garages. Steeds meer vervangen compacte fluorescentielampen de gloeilampen in onze huizen. Ondanks het verschil in uiterlijk, worden fluorescentielampen op dezelfde manier gebouwd. Fluorescentielampen zijn ook vergelijkbaar met de "neonlichten" die we op winkelpuien en in barborden zien.

De buis houdt het gas vast. Traditionele tl-lampen hebben buizen die in rechte cilinders zijn gevormd. Compacte fluorescentielampen, spaarlampen, zijn fluorescente buizen die in de helft zijn gebogen als een letter "U" of in de vorm van een gloeilamp zijn gebogen in een werveling. Bij 'neonlichten' zijn de buizen gebogen om afbeeldingen of woorden te vormen.

De binnenkant van de buis is bedekt met een fosformateriaal. Het soort fosfor in de coating heeft invloed op de kleur van het licht dat door de lichtbuis wordt uitgezonden. Bij 'neonlichten' is er niet altijd een fosforcoating omdat het inerte gas zijn eigen kleur kan afgeven.

Het gas in de buis is een kwikdamp en wat inert gas, zoals neon, argon of xenon. Het gas zorgt ervoor dat het licht wordt uitgezonden. Wanneer de spanning wordt aangelegd, worden de geïoniseerde gasatomen geëxciteerd en geven ze die excitatie-energie af als fotonen. De fotonen van inert gas bevinden zich in het zichtbare bereik, maar de fotonen die door kwikionen worden uitgezonden, bevinden zich in het ultraviolette bereik. Het ultraviolette bereik is niet zichtbaar voor menselijke ogen, maar deze ultraviolette fotonen raken de fosforcoating en zorgen ervoor dat deze oplicht.

Rechte fluorescentielampen hebben twee sets elektroden (één aan elk uiteinde van een buis) die met de armatuur worden verbonden via twee kleine metalen pinnen, die zichtbaar zijn buiten de buis. De elektroden zijn verborgen in spaarlampen omdat ze in de schroefbasis zitten. CFL's kunnen ook zonder elektroden worden gemaakt; in dit geval vertrouwen ze op een boog van de lagedrukgasontlading om licht uit te stralen.

De ballast is eigenlijk een voeding in plaats van een drijfvermogen, zoals de naam al aangeeft. Er zijn magnetische en elektronische voorschakelapparaten. Elektronische ballasten zijn alleen te vinden in nieuwere armaturen; ze worden niet zo heet of luid als een magnetische ballast. Magnetische voorschakelapparaten gaan echter over het algemeen langer mee. Hoewel elektronische en magnetische voorschakelapparaten in wezen dezelfde functie vervullen, zijn ze niet onderling uitwisselbaar. Om het soort ballast te veranderen, bijvoorbeeld als u minder bromgeluiden verkiest, moet u de hele armatuur vervangen.

Armaturen kunnen utilitair of decoratief zijn, maar het doel van de armatuur is om de buis en ballast veilig te huisvesten. Het armatuur bevat ook verbindingen met een stroombron, zoals elektrische bedrading of batterijen.

Alleen oudere TL-armaturen hebben starters, dit zijn kleine metalen cilinders. De starter was bedoeld om de stroom naar de gasgevulde buis te vertragen.