Delen van de Gumamela-bloem

Veel mensen maken aanspraak op mooie rozenhibiscus (Hibiscus rosa-sinensis). Het heet Chinese hibiscus, Hawaiiaanse hibiscus en, in de Filippijnen, de gumamela-bloem. De grote struik houdt de hele winter zijn groene bladeren vast in de planthardheidzones 9 t / m 11 van het Amerikaanse Department of Agriculture en trekt de aandacht met zijn prachtige, uitlopende bloemen. Net als andere bloemen hebben hibiscusbloesems bloembladen, evenals mannelijke en vrouwelijke organen voor reproductie.

De bladeren zijn glanzend en levendig, de sierlijke stengels zijn 12 voet hoog. Maar de glorie van de hibiscus is de bloem, een heldere bel met een diameter tot 6 inch die als een magneet dient voor zowel tuiniers als kolibries. In vorstvrije tuinen bloeien hibiscusplanten overvloedig en continu. Elke bloesem - wit, roze, oranje, rood, geel en elke tint en combinatie daartussenin - duurt slechts twee dagen. U kunt het korte verblijf zinvoller maken als u de verschillende, complexe componenten begrijpt die, zoals bij elkaar geplaatste hiërogliefen, de weelderige schoonheid ervan beschrijven.

Bloemen verrukken ons, maar dat maakt eigenlijk geen deel uit van hun functieomschrijving. De primaire verantwoordelijkheid van de schitterende hibiscusbloemblaadjes is het aantrekken van de insectenbestuivers waar de bloemen in het wild op vertrouwen. Elke soort hibiscus heeft vijf gratis bloembladen, die uit de stengel groeien en op het kruispunt worden gehouden, maar cultivars bieden ook dubbele bloemen, met meer bloembladen. Onder de bloemen zie je de kelkblaadjes, bloembladachtige structuren die sluiten en de bloemknop beschermen voordat deze opengaat. Samen staan ​​deze kelkblaadjes bekend als de kelk.

De hibiscusbloem heeft een lange buis die zich uitstrekt van het midden van de bloem voorbij de bloembladen en waardoor de bloem uit zijn tong lijkt te steken. Deze buis bevat zowel de mannelijke als de vrouwelijke voortplantingsorganen van de bloem. Mannelijke delen worden gezamenlijk de meeldraad genoemd. Elke meeldraad bestaat uit het filament, de naam die aan de lange meeldraadsteel wordt gegeven, en de helmknop, een zak op de punt van het filament die vol stuifmeelkorrels zit. Het zijn deze granen die de vrouwelijke delen van de hibiscusbloem bevruchten.

Vrouwelijke bloemdelen worden gezamenlijk de stamper genoemd. Het vrouwelijke equivalent van de gloeidraad is een holle buis die de stijl wordt genoemd. De kleverige 'lippen' bovenaan worden het stigma genoemd en het is hun taak om stuifmeelkorrels te vangen en vast te houden. De korrels gaan door de buis van de stijl en nestelen zich in de gezwollen basis, de eierstok. Dit is waar de bloem zijn eieren produceert. Als de eieren door het stuifmeel worden bevrucht, ontwikkelen ze zich tot zaden die de soort voortplanten.