Douche sanitair: de uitgebreide gids van een huiseigenaar

Doucheslangen kunnen een beetje moeilijk te begrijpen zijn, omdat veel van de belangrijkste elementen verborgen zijn achter de muren en onder de douchepan of het bad. Het wordt gemakkelijker te begrijpen als u bedenkt dat sanitair voor de douche niet veel anders is dan het sanitair voor uw wastafel in de badkamer, hoewel de onderdelen er een beetje anders uitzien. Net als elk ander sanitair armatuur bestaat een douche uit twee leidingsystemen: een onder druk staand waterleidingsysteem dat levert warm en koud water om in te baden en een afvoerpijpsysteem dat onder zwaartekracht werkt om te verwijderen afvalwater.

Grote renovatieprojecten voor badkamers omvatten steeds vaker het installeren van een volledige douche, naast een badkuip of in sommige gevallen, ter vervanging van het bad. Naarmate de smaak is geëvolueerd, worden badkamers met een complete douche maar zonder badkuip algemeen beschouwd als een "vol bad" voor onroerend goed, vooral als de douche ruim en goed uitgerust is. In de afgelopen jaren werd een badkamer met alleen een douche vaak omschreven als een 'driekwart bad'. Een nog beter scenario is een badkamer met zowel een ligbad om heerlijk in te weken als een aparte douche voor een efficiënte dagelijkse gang van zaken gebruik.

Voordat je echter probeert om in een aparte douche te klinken, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat je badkamer voldoende ruimte heeft. De National Kitchen & Bath Association adviseert een minimale toegangsruimte van 30 x 48 inch voor douchedeuren, en de douchecabine zelf moet een minimale voetafdruk van 30 x 30 inch hebben om comfortabel douchen mogelijk te maken. Wanneer uw badkamer niet over dit soort ruimte beschikt, is een combinatie van bad / douche een goede optie.

Zoals de meeste sanitairarmaturen in uw huis, bestaat een douche uit een watertoevoersysteem waarin warm en koud water onder druk naar het douchesysteem wordt geleid. Onder de douche combineert een kraan of mengklep de warme en koude waterstromen tot een uniforme waterstroom die naar een douchekop (of badkuipuitloop) stroomt waar deze naar buiten komt voor gebruik tijdens het baden.

Het water stroomt naar een afvoersysteem dat afvalwater wegvoert, eerst via de armatuurafvoercomponenten en vervolgens via het afvoernetwerk van het huis en uiteindelijk via de hoofdafvoer naar het gemeentelijke rioolsysteem of een privé-septic veld. Om een ​​douchesysteem zo goed mogelijk te begrijpen, is het handig om de waterstroom door het toevoersysteem, door het douchesysteem zelf en vervolgens door het afvoersysteem te volgen wanneer het het huis verlaat.

De warm- en koudwaterleidingen die uw douche voeden, maken deel uit van het netwerk van grotendeels onzichtbare toevoerleidingen die door de muren en vloeren van uw huis lopen. De koudwaterleiding die de douche van water voorziet, is helemaal terug te voeren naar de hoofdwatertoevoerleiding die uw huis binnenkomt via de watermeter.

Kort na dit punt begint de koudwaterleiding te vertakken om water te leveren aan de verschillende kamers die het nodig hebben - de keuken, de badkamer, de was, enz. Onderweg zal deze waterpijp naar behoefte in vertakkingen worden genetwerkt. In de badkamer heeft de koudwaterleiding meestal minstens drie of vier aftakkingen: één naar de wastafel, één naar het toilet en één naar de douche en het bad.

De warmwaterleiding die de douche voedt, is terug te voeren naar de boiler van het huis, van waaruit vertakking leidingen sturen water naar elke locatie in huis die warm water gebruikt - meestal dezelfde locaties die koud gebruiken water. In de badkamer stuurt de warmwaterleiding aftakleidingen naar dezelfde armaturen als de koudwaterleidingen, behalve het toilet, dat geen warm water gebruikt.

Watertoevoerleidingen kunnen worden gemaakt van veel verschillende materialen, afhankelijk van de leeftijd van uw huis. Oudere huizen hebben mogelijk nog steeds gegalvaniseerde stalen watervoorzieningsleidingen, hoewel dit relatief zeldzaam wordt omdat falende oude buizen zijn vervangen door modernere materialen.

Oude huizen die gerenoveerd zijn, worden vaak gepompt met koperen watertoevoerleidingen, en veel van deze leidingen zijn nog steeds aanwezig. Nieuwere huizen worden nu echter vaker geplunderd met een soort plastic buis zoals CPVC-plastic of flexibele PEX, die meestal een karakteristieke rode of blauwe kleur heeft. In de meeste nieuwe installaties of grote verbouwingsprojecten loodsen professionals de watertoevoerleidingen nu met PEX, en het wordt ook steeds populairder als doe-het-zelf-favoriet.

De watertoevoerleidingen zijn meestal te herkennen aan het feit dat ze kleiner in diameter zijn dan de afvoerleidingen. Watertoevoerleidingen hebben meestal een diameter van 1/2 inch of 3/4 inch, terwijl afvoerleidingen meestal een diameter van 1 1/4 tot 2 inch hebben. Terwijl de pijpen met warme en koude aftakkingen door de holtes van de wand en de vloer naar de armaturen zelf lopen, worden de pijpen in het algemeen paarsgewijs parallel aan elkaar geplaatst. Op het punt waar de watertoevoerleidingen naar de douche vertakken, worden ze meestal aangesloten op de afsluiters van de armatuur, en vanaf dit punt begint het douchesysteem.

Zoals elk sanitairarmatuur, moet een douchesysteem worden uitgerust met armatuurafsluitkleppen waarmee de warm- en koudwaterleidingen kunnen worden afgesloten wanneer reparaties nodig zijn of wanneer zich noodsituaties voordoen. Deze kleppen markeren het begin van het toevoersysteem van de douche. Het netwerk van pijpen die aan de douche zelf zijn gewijd, wordt ook wel de doucheboom genoemd.

De toevoer van douchewater begint met afsluitkleppen. Terwijl de meeste badkamerarmaturen armatuurafsluiters gebruiken die zijn aangesloten op flexibele toevoerbuizen gemaakt van draad of plastic gaas die het water aan het armatuur zelf afgeven, douches gebruiken vaak volledige leidingen van 1/2-inch diameter om water naar de kraan te voeren (mengen klep).

Dus, in plaats van de verchroomde messing of plastic afsluiters die voor de meeste andere armaturen worden gebruikt, gebruiken de watertoevoerleidingen voor douches in plaats daarvan standaard kogelkranen. Deze kleppen worden meestal geïnstalleerd in de verticale stijgleidingen die het warme en koude water naar de kraan voeren (mengklep). De afsluiters moeten toegankelijk blijven, meestal via een toegangspaneel dat in de muur achter de afvoerwand van de douche is gemonteerd.

Vanaf de afsluiters lopen de stijgleidingen omhoog naar de douchekraan, ook wel de mengklep genoemd. Douchekranen kunnen op veel manieren worden geconfigureerd. De meeste douchekranen zijn nu ontwerpen met één handgreep, waarbij een centrale draaiknop het mengsel van warm en koud water uit de inlaten regelt. Er worden nog steeds modellen met dubbele handgreep verkocht waarbij de warm- en koudwaterleidingen worden aangesloten op afzonderlijke handgrepen, die elk een afzonderlijke waterstroom naar de mengkamer regelen.

Sommige kranen zijn alleen ontworpen voor douches, maar de meeste kunnen worden gebruikt met douches of combinaties van douche / bad. Het enige verschil is dat er bij installaties met alleen douches een enkele uitlaatpijp is aangesloten op het kraanlichaam dat naar de douchekop loopt. Een bad-douchecombinatie heeft daarentegen een tweede pijp die naar beneden naar de baduitloop leidt. Met deze combinatieconfiguraties kan een of andere omschakelklep worden aangepast om water ofwel naar de douchekop of naar beneden / naar de baduitloop te leiden.

De meeste codes vereisen dat douchekleppen een verbrandingsbeveiliging moeten hebben. Deze kleppen zien er niet anders uit dan gewone kranen, maar ze zijn ontworpen om te beschermen tegen plotselinge veranderingen in de watertemperatuur. Zonder bescherming tegen verbranding kan water dat uit de douchekop komt, plotseling heet genoeg worden om de huid te verbranden.

Er zijn twee ontwerpen die vaak worden gebruikt voor brandwerende douchekleppen. Drukbalancerende kleppen werken door de warme en koude waterstroom uit de toevoerleidingen opnieuw in evenwicht te brengen om de temperatuur min of meer stabiel te houden. Wanneer het volume van koud water dat de klep binnenkomt daalt, vermindert een mechanisch membraan ook de hoeveelheid binnenkomend warm water. Deze kleppen zijn enigszins effectief, maar u merkt mogelijk dat de waterdruk daalt terwijl de klep zijn werk doet.

Thermostatische kranen zijn een duurdere en effectievere vorm van een verbrandingsklep. Een thermostatisch klepmechanisme bevat een warmtegevoelig element dat de watertemperatuur daadwerkelijk meet en constant de stroom van koud en warm water aanpast om een ​​uniforme temperatuur te behouden. Sommige thermostaatkranen hebben een draaiknop waarmee gebruikers de watertemperatuur kunnen instellen. Hiermee hoeft u pas aan de knop te draaien om het watervolume te regelen zodra de gewenste temperatuur is ingesteld. Sommige thermostatische douchekleppen hebben een volumeregeling waarmee u de hoeveelheid water die uit elke uitlaat komt, kunt beperken - een belangrijke waterbesparende functie.

Vanaf de doucheklep loopt een enkele buis omhoog in de muur, waar hij verandert in een douchearm die uit de muur komt. Deze buis moet worden verankerd aan frameleden, vooral bij de elleboog waar deze naar buiten toe naar de douchearm draait.

Het watertoevoergedeelte van een douche eindigt in een douchekop, die in wezen een sproeier is die lucht introduceert en de waterstroom afbreekt voor effectief baden. Er zijn tientallen verschillende douchekopstijlen beschikbaar, waarvan er vele een waterbesparend ontwerp hebben.

Voor retrofit-toepassingen bieden veel fabrikanten douchestijgkits, waaronder een vervangende baduitloop, douchestijgleiding, douchearm en sproeikop. Ze worden gebruikt om een ​​standaard badkuip om te bouwen tot een bad / douchecombinatie. In plaats van verborgen te zijn in de muren, is de stijgbuis op de muur gemonteerd boven de voorkant van de kuip. Deze kits kunnen een goede oplossing zijn als u niet de mogelijkheid heeft om de ingrijpende verbouwing uit te voeren die nodig is om een ​​volledige doucheboom in de muur te installeren.

Een nog eenvoudigere oplossing wordt geboden door een handdouche die aan de baduitloop is bevestigd. Een handdouche werkt ongeveer hetzelfde als een gootsteensproeier.

Zodra er water uit de douchekop komt, staat het niet meer onder druk. Vanaf hier wordt het afvalwater onderdeel van het afvoersysteem. Deze leidingen onderscheiden zich door hun maat van de watertoevoerleidingen van de douche. Afvoerleidingen voor de douche hebben meestal een diameter van ten minste 1 1/2 inch en vaker 2 inch. In de meeste huizen zijn ze gemaakt van PVC-plastic, hoewel gegalvaniseerde stalen buizen mogelijk nog steeds aanwezig zijn in oudere huizen.

• Het afvoerdeksel: Het afvoersysteem begint bij een metalen of plastic afvoerdeksel aan de onderkant van het bad of in het midden van de doucheput. Bij douche / bad-combinaties is dit over het algemeen de afvoeropening van het bad. Al het afvalwater stroomt eerst door dit afvoerdeksel om in het afvoerleidingsysteem te komen.
  
• Het afvoer staartstuk: Het leidingsysteem zelf begint met een waterdichte fitting die de leiding afdicht in de opening aan de onderkant van de douchepan of het bad. Er worden verschillende sluitringen of pakkingen gebruikt om deze afdichting te maken, afhankelijk van het type douchepan dat aanwezig is. Het staartstuk kan worden gemaakt van plastic of verchroomd messing, afhankelijk van de stijl van de afvoer.
  
• Tap de P-trap af: Het afvoerstaartstuk komt onmiddellijk in een P-trap - een gebogen deel van de buis dat het huis beschermt tegen rioolgassen door een kleine hoeveelheid stilstaand water op te vangen. De P-trap is zo ontworpen dat deze kan worden gedemonteerd om kleine verstoppingen te verwijderen; daarom moet het, indien mogelijk, op een toegankelijke locatie worden geplaatst. Hetzelfde toegangspaneel dat wordt gebruikt om de afsluiters van de watertoevoer af te dekken, biedt soms toegang tot de sifon.
  
• De valarm: Vanaf de uitlaat op de P-trap loopt een korte horizontale buis met een lichte neerwaartse helling naar een aftakking. Bij douche- / badcombinaties sluit deze valarm meestal via een T-stuk aan op de verticale overloopslang die naar de overloopopening van het bad loopt.
  
• Afvoer van de aftakking: De valarm sluit vervolgens aan op een aftapleiding, die het afvalwater naar de hoofdafvoer en uiteindelijk naar het riool leidt. De aftakkingsafvoer, die ook een lichte neerwaartse helling heeft, kan een grotere buis zijn en wordt vaak verbonden met het ventilatiesysteem van het huis door een T-fitting. Afvoeren van aftakkingen hebben soms reinigingsuitsparingen voor gemakkelijke toegang, mocht u ooit een afvoerverstopping moeten opruimen.