De heupdak architectonische stijl

Een schilddak is een van de meest voorkomende dakstijlen voor woningen in Noord-Amerika, de tweede alleen voor de zadeldak. Terwijl een zadeldak twee schuine zijden heeft die elkaar ontmoeten aan de bovenkant van driehoekige zijwanden (geveldeinden genoemd), heeft een klassiek schilddak vier schuine zijden en geen geveluiteinden. Heupdaken zijn meestal rechthoekig, maar kunnen ook vierkante en andere vormen hebben.

Een standaard rechthoekig schilddak heeft een horizontale bovenbalk of plank, a genaamd nok, dat vormt de top van het dak. Aan beide uiteinden van de nok hellen twee schuine planken naar buiten en naar de hoeken van het gebouw; deze worden genoemd heup spanten. De spanten die van de lange zijwanden naar de nok lopen, worden genoemd gemeenschappelijke spanten. De spanten bij de uiteinden die elkaar ontmoeten bij de heupspanten worden genoemd jack spanten. Elk uiteinde van het dak heeft ook een lange middenspant die zich uitstrekt van de eindwand tot het einde van de nok; dit is een

Heupdaken of schilddaken werden in de vroege Georgische architectuurperiode, in de vroege achttiende eeuw, populair in de Verenigde Staten. Veel statige huizen in het midden van de Atlantische Oceaan en in het zuiden waren rechthoekige bakstenen bouwwerken met twee verdiepingen en schilddaken. Het schilddak is ook een belangrijk kenmerk van achttiende-eeuwse zuidelijke plantagehuizen, vooral in de Franse koloniale (en Franse Creoolse) stijl. Terwijl het schilddak in noordelijke regio's voornamelijk werd gebruikt voor stilistische effecten, vertrouwden zuidelijke huizen erop voor bescherming van de zon en vaak voorzien van diepe overhangende dakranden om de muur van het gebouw te verduisteren of om een ​​veranda of open lucht te bedekken galerijen.

Tegenwoordig zijn heupdaken nog steeds favoriet in veel regio's die te maken hebben met orkanen en zeer harde wind vanwege een dak aan alle vier de zijden van een huis kan een betere bescherming bieden dan zadeldaken en hun blootliggende geveluiteinde muren. Een nadeel van een schilddak is dat het de stahoogte in de ruimte beperkt zolder.

Er zijn veel configuraties van heupdaken, waaronder stijlen die heupen combineren met andere soorten daken, en omgekeerd. Veel voorkomende variaties zijn onder meer:

• Jerkin hoofd: Wordt ook wel een halve heup genoemd; een hybride van een heup en zadeldak, met elk geveluiteinde versierd met een korte heup bovenaan.
  
• Paviljoen: Een schilddak (op vierkant gebouw) met vier gelijke zijden die op een punt in het midden samenkomen en een piramidevorm vormen.
  
• Dubbelzijdige heup: Een schilddak met een steil aflopend bovendeel en een lichter aflopend bovendeel.
  
• C **ross-hip**: Een dak met twee of meer kruisende heupdaken, meestal een L of een T.