De geschiedenis van huizen in Spaanse stijl

Wanneer de term "huizen in Spaanse stijl" wordt gebruikt, verwijst het meestal naar Spaanse koloniale huizen die zijn gebouwd door de Spaanse kolonisatoren in de Verenigde Staten. Deze huizen komen veel voor in het zuidwesten, waaronder Californië en Florida.

Deze huizen zijn gebouwd vanaf de 17e eeuw tot halverwege de 19e eeuw en hun stijl wordt tegenwoordig op grote schaal nagebootst. Huizen in Spaanse stijl hebben allemaal een vergelijkbare architectuur, zijn gemaakt van lokale materialen en zijn klein ramen, en versierde bogen en de klassieke houten balken daken waarmee de meeste mensen zijn bekend.

De Spaanse stijl van thuis is nog steeds populair in de Verenigde Staten, hoewel het vooral populair is in warmere klimaten. Deze Spaanse heroplevingshuizen zijn gemakkelijk te herkennen aan hun dikke muren, wit stucwerk en adobemetselwerk. Echte Spaanse koloniale huizen hebben geen glazen ramen. Oorspronkelijk vertrouwden ze op kleine gaten in de muren voor licht en lucht die tijdens koude of stormen met houten luiken zouden worden bedekt.

Huizen in Spaanse stijl, met name Spaanse koloniale huizen, zijn gemaakt van inheemse materialen. Dit betekent dat de traditionele adobe-muur heel gewoon is in Arizona, maar je zult merken dat coquina-rotswanden overvloediger zijn in Florida. Het belangrijkste om op te merken is dat deze woningen volg dezelfde basis bouwstijl en gebruik materialen die uit de regio komen waarin het huis wordt gebouwd.

Een ander veelvoorkomend kenmerk in Spaanse koloniale huizen is het gebruik van dikke, gestuukte muren. Zo blijft het huis overdag en 's nachts zo comfortabel mogelijk. Dikke muren nemen overdag warmte op en die warmte ontsnapt 's nachts het huis in. Evenzo zorgt de koele nachtlucht gedurende de dag voor isolatie van de warmte.

Spaanse koloniale huizen hebben meestal kleine ramen. Sommige van deze ramen hebben geen glas en gebruiken in plaats daarvan smeedijzeren roosters om veiligheid te bieden en een briesje vrij te laten bewegen in huis. Deze ramen zijn traditioneel gesloten met houten luiken die in het huis zijn gemonteerd. Deze luiken beschermen het huis tegen slecht weer en storm en zijn niet gedecoreerd tenzij het hoofdramen zijn.

Versiering is in feite schaars in Spaanse koloniale huizen. Deze huizen met één verdieping hebben meestal uitgebreide bogen, binnengangen en toegangswegen. Dit wil niet zeggen dat decor nooit aanwezig was in Spaanse koloniale huizen. Welvarende families hadden gedetailleerd schoorsteenmetselwerk, ingewikkeld tegelwerk en gedetailleerde raambekleding.

Een ander voor de hand liggend kenmerk in deze huizen is houten draagbalken. Deze balken kunnen over elke buitenmuur uitsteken, waardoor het een iconische Spaanse villa-look krijgt. Duurdere huizen maken ook gebruik van binnenplaatsen, die traditioneel werden gebruikt om te koken als het binnenshuis te warm was.

Simpel gezegd, heroplevingsarchitectuur is de gewoonte om architectonische stijlen uit het verleden na te bootsen. Als het huis niet is gebouwd in de periode van de jaren 1600 tot het midden van de 19e eeuw, dan is het geen echt Spaans koloniaal huis. Nieuwere builds die die specifieke architecturale stijl nabootsen staan ​​bekend als heroplevingshuizen. In veel ontwikkelingen in het zuidwesten en Florida zul je Spaanse heroplevingshuizen zien.

Mediterrane huizen verschillen op een aantal manieren van Spaanse koloniale huizen. Ten eerste hebben ze de neiging om open plattegronden en grote buitenramen te hebben. Mediterrane huizen zijn ook vaak groter dan Spaanse koloniale huizen, sommige met twee of meer verdiepingen.

Hoewel ze op die manier verschillen, hebben huizen in mediterrane stijl ook veel elementen die zijn geïnspireerd op de Spaanse koloniale esthetiek. Zo hebben ze vaak uitgebreide bogen, veranda's en stucwerkwanden met lage daken.