Soorten grasmessen

Door het type gras in uw gazon te identificeren, kunt u correct maaien, bemesten en water geven. De bladmessen bieden de meest zichtbare aanwijzing voor nauwkeurige identificatie, hoewel u mogelijk een vergrootglas nodig heeft voor een grondige inspectie. Grassprieten schieten uit buisvormige omhulsels nabij de kruin van de plant, die uit de wortelstokken of uitlopers komt. Selecteer bij het identificeren van een type grassprietje verschillende monsters van volwassen grassprieten voor studie.

Het hoofdblad komt uit de smallere schede, die zich net boven het bodemniveau bevindt. Zorg er bij het controleren van de bladgrootte voor dat u het eigenlijke blad bekijkt en niet de basisschede. De bladgrootte varieert van smal en dun tot groot en plat, afhankelijk van de soort. Bermudagras uit het warme seizoen (Cynodon dactylon), winterhard in de zones 7 tot en met 10 van het Amerikaanse Department of Agriculture, heeft dunne, 1/8-inch brede messen. Engels raaigras (Lolium perenne), ook winterhard in USDA zones 7 tot en met 10, produceert veel smallere bladmessen, meestal niet meer dan 1/16 inch breed.

De vorm van het blad biedt nog een ander kenmerk, hoewel er in het hele gazon enkele vormafwijkingen kunnen optreden. Controleer verschillende bladmessen om de meest consistente vorm te verifiëren. De meeste grassoorten hebben verschillende soorten platte bladmessen. Zo hebben bladen van raaigras een hoofdnerf die in het midden van elk blad loopt, waardoor het blad licht gebogen is uiterlijk, terwijl hoge zwenkgrasbladeren (Festuca arundinacea), winterhard in USDA zones 4 tot en met 7, platter zijn zonder hoofdnerf. Bladeren kunnen lichtjes gerold uit de schede komen, dus maak het blad plat voordat u de vorm onderzoekt, zodat u de hoofdnerf beter kunt lokaliseren, als ze aanwezig zijn.

Een verscheidenheid aan factoren kan de textuur van een grasmes veranderen. Hoog zwenkgras heeft haakachtige haren langs het bladoppervlak, die je zowel kunt zien als voelen. Het heeft ook verticaal verhoogde aderen die over het hele bladoppervlak lopen. Engels raaigras heeft verschillende opstaande ribben die langs de verticale lengte van het grasmes aan de voorkant lopen, maar de achterkant is glad en bijna glanzend. Zoysiagrass (Zoysia japonica), winterhard in USDA-zones 5 tot en met 10, heeft haren die groeien op de ligule, het bijna heldere membraan dat zichtbaar is waar het blad uit de onderste schede komt.

Sommige grassen hebben andere kenmerken waardoor hun bladbladen zich onderscheiden van andere grassoorten. Bermuda-grasbladbladen komen met een tussenruimte van 1/4 inch uit een centrale opname. Zoysiagrass-bladmessen komen ook uit een centrale stengel, maar groeien bijna haaks op de stengel. De dofgroene bladeren van Sint-Augustinus (Stenotaphrum secundatum), winterhard in USDA zones 8 tot en met 10, lagen bijna plat op de grond als ze uit de centrale kroon komen. Kentucky bluegrass (Poa protensis), dat groeit in USDA zones 3 tot en met 7, heeft een felgroene kleur die hem onderscheidt van andere grassoorten.