Gebruikt voor cederchips

Cedarchips zijn een nuttige toevoeging aan de tuin, voornamelijk als mulchmateriaal. Zorgen over cederchips die plantentoxiciteit veroorzaken, zijn ongegrond, volgens een artikel van Linda Chalker-Scott, een tuinbouwer bij Puyallup Research and Extension van de Washington State University Centrum. De meeste cederchips voor gebruik in de tuin zijn gemaakt van oosterse rode ceder (Juniperus virginiana), winterhard in het Amerikaanse Department of Winterhardheidzones 2 t / m 9 van landbouwplanten, of western red cedar (Thuja plicata), winterhard in USDA zones 5 t / m 7. Cederchips gemaakt van echte ceders (Cedrus spp.), Winterhard in USDA zones 6 tot en met 9, vormen ook geen gevaar bij gebruik rond tuinplanten. Oost-rode ceder kan op sommige locaties invasief worden.

Cederchips werken goed als tuinmulch, vooral in sierbedden waar ze langzaam en zonder storing kunnen afbreken. Hoewel cederchipmulch kan worden gebruikt voor eenjarige planten en groenten, mag deze niet aan het einde of begin van elk tuinseizoen in de grond worden gekweekt. Wanneer u cederchips als mulch gebruikt, brengt u kleine chips aan in een laag van 1 tot 2 inch dik en grote chips in een laag 3 tot 4 inch dik, zodat de mulch het meeste onkruid onderdrukt en voldoende diepte heeft om grond te behouden vochtigheid. Leg het direct op het grondoppervlak zodat de ontbindende lagere chips voedingsstoffen in de grond uitspoelen. Door de chips over een onkruidbarrière, zoals landschapsweefsel, te leggen, worden de voordelen van hun ontbinding voorkomen. De mulch moet jaarlijks worden aangevuld om de diepte te behouden.

Mulch van cederchips biedt voordelen buiten het tuinbed. U kunt de chips gebruiken om informele paden en looppaden door het landschap te creëren en om plantengroei in siergebieden, zoals rond een gazonornament of brievenbus, te voorkomen. Wanneer u mulch gebruikt voor een decoratief en plantvrij doel waar de bodemkwaliteit geen probleem is, installeer dan een laag landschapsweefsel onder de cederhouten spaanders om onkruidgroei te voorkomen en te verminderen en te voorkomen dat de spaanders in de bodem. Maak de mulchlaag minstens 2 inch dik om kale plekken te voorkomen en trek alle planten die erin slagen om in de ondiepe mulchlaag boven het landschapsweefsel te rooten. Voordat u de mulch- en landschapsstof installeert, verwijdert u ongeveer 2 inch bestaande graszoden of grond in het gebied dat is gemarkeerd voor het pad. Als er zode aanwezig is, besproei de zode dan met een gebruiksklaar glyfosaatproduct en laat de zode sterven, wat ongeveer een tot twee weken duurt. Eenmaal bruin en dood, graaf de zode uit het padgebied. Snijd het landschapsweefsel op maat van de loopbrug en installeer het, afwerking door de cederchips erop te leggen.

Houtspaanders die van cederhout zijn, hebben vaak insectenwerende eigenschappen, vooral die van western red cedar. Als u de chips gebruikt om rond uw huis te mulchen, kunt u voorkomen dat insecten dichtbij komen en een ingang naar de structuur vinden. Insecten waarvan bekend is dat westerse rode ceder ze doden, afstoten of remmen, zijn onder meer termieten, kakkerlakken, geurige huismieren en tapijtkevers, volgens de Washington State University. Cedermulch rond planten helpt ongedierte af te weren. Westerse rode cederchips bevatten de chemische verbinding thujaplicine, die fungicide en antibacteriële eigenschappen biedt die schimmelsporen en ziekten in de tuin kunnen verminderen.

Oude ceder mulch vereist compostering voordat deze in tuingrond kan worden veranderd. Als u een tuinbed moet bewerken, verwijdert u eerst de niet-gecomposteerde laag ceder mulch. Anders kan het een stikstofgebrek in de grond veroorzaken en kunnen de stukken hout de waterbeweging en beluchting in gevaar brengen. Het kan tot 10 jaar duren voordat houtsnippers volledig in de grond zijn gecomposteerd, maar u kunt het versnellen proces door ze minimaal drie maanden te mengen tot een "hete" composthoop, of totdat de chips breken beneden. Een hete stapel bevat meestal twee delen houtsnippers voor een deel grasresten of andere groene materialen, en het warmt op tot 120 tot 150 graden Fahrenheit op het hoogtepunt van het composteringsproces.