Wat is een goede vlek / sealer voor houtafrasteringen?

Eerdere conserverende afwerkingen bedoeld voor externe toepassingen hadden een van de drie organische oorsprong. Shellac komt van een parasitair Aziatisch insect. Paraffine komt uit aardolie. Olievlekken, vernissen en sealers ontstaan ​​ook als aardolieproducten. U kunt nog steeds een versie van een van deze drie stoffen effectief gebruiken op een houten hek, maar, meer recentelijk, synthetische koolwaterstofafwerkingen, met name polyurethanen, zijn populairder geworden voor dit soort buitengebruik dan de eerdere organische verbindingen omdat ze onderscheidend zijn voordelen.

Sommige huiseigenaren gebruiken nog steeds olievlekken op petroleumbasis om houten hekken te beschermen en hun uiterlijk te behouden. Bijna alle op olie gebaseerde beitsproducten voor uitwendig gebruik bevatten zowel de kleurbeits als de olie in één enkel product. U hoeft geen voorlopige sealer op het hek te plaatsen.

Omdat olievlekken het hout binnendringen, zijn ze bestand tegen afbrokkelen en soortgelijke problemen en bieden ze een zekere mate van weerstand tot ultraviolet licht en hebben een vrij hoog temperatuurbereik - u kunt ze zowel in warme als koude gebruiken klimaten. Zogenaamde "polyurethaan" afwerkingen (eigenlijk een combinatie van alkyd- en polyurethaanharsen) gaan echter langer mee, hebben een groter temperatuurbereik en bieden andere voordelen.

Urethaan heeft een wat eenvoudigere chemische identiteit dan polyurethaan en bestaat uit vijf specifiek gerangschikte atomen. Polyurethaan, zoals de naam al aangeeft, bestaat uit veel (poly) urethaanketens of polymeren. Zowel urethaan als polyurethaan kleuringsproducten werken goed. De complexere moleculaire structuur van polyurethanen is gedeeltelijk verantwoordelijk voor hun grotere duurzaamheid in vergelijking met urethanen en hun iets superieure weerstand tegen zuurstof en ozon.

De meeste hedendaagse polyurethaanformuleringen bestaan ​​uit een mengsel van een alkydhars (ook gebruikt in vernissen en verven op oliebasis) en een polyurethaanhars. Verwar deze alkyd- en polyurethaanmengsels niet met "polyurethaan" producten op waterbasis; deze hebben zeer verschillende kenmerken en missen de duurzaamheid van op alkyd gebaseerde polyurethaanmengsels.

Polyurethaanverbindingen nemen verschillende kleurstoffen in suspensie op, net zoals vlekken op oliebasis. Maar polyurethaanvlekken testen beter dan op olie gebaseerde vlekken op verschillende gebieden: temperatuurbereik, hardheid, flexibiliteit, weerstand tegen biologische afbraak, hoger draagvermogen, scheursterkte, compressieset, slijtvastheid en tolerantie voor vet, ozon en een verscheidenheid aan organische en anorganische oliën. Een met polyurethaan bevlekte afrasteringspaal behoeft mogelijk niet vaker dan eens in de tien jaar onderhoud. Het enige echte nadeel van polyurethanen is de kosten; ze kosten over het algemeen ongeveer de helft meer dan een pure olievlek, en met sommige gepatenteerde polyurethaanproducten zelfs meer.

Het gebruik van een sealer onder een externe vlekafwerking biedt over het algemeen geen voordeel, maar zal in combinatie met polyurethaanafwerkingen daadwerkelijk schade toebrengen. Bob Flexner, een autoriteit op het gebied van houtafwerking, wijst erop dat een sealer werkt "voornamelijk om het schuren van de eerste laag gemakkelijker en sneller te maken", maar dat "ze de hechting van de afwerking verzwakken", en dat "polyurethaan bijzonder slecht hecht aan schuursealers." In externe toepassingen, zoals afwerking a houten hek, u zou in het begin geen opeenvolgende lagen schuren en het laatste dat u wilt doen is de hechting tussen de polyurethaan afwerking en de hek.