Wat is het verschil tussen een split-level en een huis met twee verdiepingen?

In het naoorlogse Amerika zorgden veranderingen in de manier waarop gezinnen hun huis gebruikten, evenals migratie naar de buitenwijken, voor de immense populariteit van nieuwe soorten Huis design.

Een conventioneel huisontwerp met twee verdiepingen bestaat uit een plattegrond die is verdeeld in twee verschillende niveaus, de ene direct boven de andere. De verticale scheiding tussen de twee niveaus is volledige hoogte. Een voordeel van een ontwerp met twee verdiepingen is dat het twee keer zoveel leefruimte op dezelfde kavelruimte past als een ontwerp met één verdieping - een voordeel dat belangrijk is op kleine stedelijke kavels.

De ranch is een ontwerp met één verdieping dat in de jaren vijftig verreweg het meest populaire type huis in de Verenigde Staten was. Al zijn leefruimte is op een enkel niveauen het heeft het voordeel dat er geen trappen of onhandige verticale scheiding van verschillende delen van de plattegrond van het huis zijn. Het heeft echter het nadeel dat zowel openbare als privé-woonruimtes op hetzelfde niveau worden geplaatst en veel meer ruimte in beslag nemen dan een huis met twee verdiepingen voor dezelfde hoeveelheid woonoppervlak.

Een split-level huisontwerp bevat aspecten van zowel een ontwerp met twee verdiepingen als een ranchwoning. In een typisch split-level ontwerp, een conventioneel sectie met twee verdiepingen van de woning is aangesloten op een sectie met één verhaal, waarbij de sectie met één verdieping de sectie met twee verdiepingen op een niveau halverwege tussen de twee verdiepingen ontmoet. De verticale afstand tussen twee aangrenzende niveaus van het huis is dan een halve trap in plaats van een volledige vlucht.

Een split-level wordt ook wel a genoemd ontwerp op drie niveaus omdat het de plattegrond van het huis verdeelt in de drie verschillende niveaus. Een gebruikelijke manier om het gebruik van de drie niveaus te verdelen, is door het bovenste niveau te gebruiken als privéslaapruimte, het middelste niveau als openbare leefruimte die de keuken en woonkamer omvat, en het lagere niveau als een informeel recreatief en nuttig gezin ruimte. Op die manier zijn openbare en privéruimtes meer gescheiden dan in een huis in ranchstijl, maar tegen lagere kosten in termen van gemak in vergelijking met een ontwerp met twee verdiepingen.

Het split-level ontwerp was op het hoogtepunt van zijn populariteit in de buitenwijken van de Verenigde Staten tussen de jaren 1950 en 1970.