Saint Vincent Hotel New Orleans Tour en foto's

Het trio dat verantwoordelijk is voor enkele van de grootste hotspots van Austin, heeft hun talenten naar New. gebracht Orleans, transformeert een monumentaal gebouw in het Lower Garden District in het nieuwste. van de stad boetiekhotel, Hotel Saint Vincent. Larry McGuire, Tom Moorman en Liz Lambert zagen een kans in het legendarische, maar verwaarloosde bakstenen gebouw, dat zijn leven begon als het St. Vincent Infant Asylum in de jaren 1860.

McGuire en Lambert gaven het interieur een weelderige, vaak humeurige make-over, waarbij de stijl uit de jaren 70 werd gekanaliseerd met kroonluchters van Murano-glas, vintage kunst en een warmroze fluwelen en marmeren bar. Buiten zijn het dromerige zwembad en de binnenplaats bezaaid met palmbomen en fonteinen, waardoor ze aanvoelen als een oase van de stad. De 75 kamers zijn uitgerust met designdetails zoals vintage verlichting, op maat gemaakte bedden en Voutsa marmerbehang in de rood-roze betegelde badkamers.

Het hotel is ontworpen als een bestemming voor zowel reizigers als de lokale bevolking. Een van de restaurants, San Lorenzo, biedt Italiaans geïnspireerde gerechten en een grootse sfeer met Korinthische zuilen en rode kroonluchters, terwijl The Paradise Lounge een meer informele ervaring biedt in een ruimte die is uitgedost met lokale muurschilderingen artiest Anne Marie Auricchio. Alleen hotelgasten hebben toegang tot The Chapel Club, de weelderige bar en loungeruimte gemarkeerd door een neonverlichte ingang.

We spraken met ontwerpers Larry McGuire en Liz Lambert over het vertakken naar New Orleans, de renovatie van het historische pand en hun favoriete ontwerpbronnen in de Crescent City.

​Hunker: Waarom besloot je uit te breiden naar New Orleans en Hotel Saint Vincent te openen? Hoe heb je de ruimte gekozen?​

Liz Lambert: Het betekent zoveel om een ​​hotel te openen in New Orleans - wat een stad om deel van uit te maken. New Orleans is echt, er is lef en humor, vriendelijkheid en zuidelijke charme. Ik kon me geen betere plek voorstellen om gastheer te zijn - om mensen bij elkaar te brengen in een adempauze van het alledaagse, zowel de lokale bevolking als de bezoekers. Ik ben het meest opgewonden dat het hotel deel gaat uitmaken van het weefsel van de stad ...

De oorsprong van het gebouw is me het meest opgevallen. Het was oorspronkelijk een weeshuis dat tussen 1861 en 1865 werd gebouwd door een Ierse immigrant en filantroop, Margaret Haughery. Het deed tot laat in de 20e eeuw dienst als weeshuis en werd toen een budgethostel, 'St. Vincent's Guest House'. Toen ik het gebouw in 2014 voor het eerst tegenkwam, was het echt in wanhoop. Structureel was het redelijk intact, maar het had verlaagde plafonds en lagen en lagen tapijt, ducttape, vuil en vinyl.

​Hunker: Wat waren de inspiratiebronnen voor het ontwerp?​

LL: Hoewel het weeshuis werd gebouwd tijdens de burgeroorlog in New Orleans, was het sinds de bouw vrij onaangeroerd gebleven. dus benaderden we het gebouw in de geest van restauratie, met de extra bedoeling om een ​​nieuw verhaal bovenop de historische structuur. We hadden een volledige verbeelding van de plaats nodig. We wilden iets groots en een beetje losbandig creëren.

Wanneer je je in New Orleans verdiept, realiseer je je hoeveel er is om uit te putten - Spaans, Italiaans en Frans, om een ​​paar culturele invloeden op design te noemen. We zijn dus begonnen met klassieke West-Europese details en hebben vervolgens een volledige overlay van Italiaans modernisme aangebracht.

​Hunker: Dit is duidelijk een ongelooflijk gebouw - hoe heb je de geschiedenis ervan geëerd bij de renovatie?​

LL: De oorspronkelijke naam was St. Vincent's Infant Asylum (dat nog steeds bovenaan het gebouw staat). We hebben altijd de bedoeling gehad om de geschiedenis van het gebouw te eren door de naam te behouden, dus het was logisch om op Hotel Saint Vincent te landen.

​Hunker: Hoe ben je op het kleurenschema gekomen?​

LL: Ik hou van de Italiaanse moderne stijl die het palet van grijs, koraal, rood en goud inspireerde. De muren in de kamers waren grijs geverfd, wat we bereikten door Farrow & Ball Elephant's Breath te mengen met zijn diepere Mole's Breath. Het Lambert McGuire Design-team heeft het 'Gator's Breath' genoemd.

​Hunker: Wat zijn enkele van de opvallende ontwerpelementen die in de kamers en openbare ruimtes zijn verwerkt?​

LL: De kroonluchters zijn kroonluchters van geblazen Murano-glas - een stijl die populair werd in de jaren '70. We hebben ze speciaal voor het hotel in een aangepaste kleur en maat geproduceerd.

We werkten samen met een van onze vrienden, George Venson of Voutsa, om een ​​psychedelisch gemarmerd behang te creëren, geïnspireerd op de gemarmerde bindingen van financiële grootboeken. We vonden het zo leuk dat we het uiteindelijk op andere plaatsen gebruikten, waaronder badjassen, hoofdeinden en lampenkappen.

​Hunker: Waar heb je de meubels vandaan?​

LM: Veel meubels, kunst en details zijn vintage, inclusief stoelen in de lobby en in de gangen, en veel van de salontafels in de kamers. Lambert McGuire Design heeft ook veel van de stukken in het hele pand op maat ontworpen. Liz en ik hebben de afgelopen maanden in New Orleans gewoond, dus we rondden de styling af door in de stad te winkelen. Wij houden van Sud, Lucullus, en Koopmanshuis om er een paar te noemen.

​Hunker: Hoe heb je de verschillende omgevingen gecreëerd voor de openbare ruimtes zoals de Paradise Lounge, Chapel Club en San Lorenzo?​

LM: San Lorenzo (genoemd naar de patroonheilige van de koks) is het kenmerkende restaurant op het terrein met een Italiaans kustmenu en de nadruk op zeevruchten uit de Golf. In de grote eetkamer van San Lorenzo hebben we een dikke hoge beschot met touw en medaillondetails toegevoegd en vervolgens een laag spanning bovenop de klassieke architectuur met geverfde vloeren, op maat gemaakte mohair banken en een open keuken.

LM: In de Chapel Club hebben we het versterkt met een warmroze fluwelen barfront, ebonized vloeren en waanzinnig zwart-wit marmer werkbladen, terwijl de nieuwheid in evenwicht wordt gebracht met installaties in galerijstijl van klassieke naakten die Liz de afgelopen [paar] heeft verzameld jaar.

​Hunker: Hoe heb je lokale talenten opgenomen in de hotelervaring?​

LL: De handgeschilderde muurschilderingen in Paradise Lounge door lokale kunstenaar Ann Marie Auricchio zijn van paradijsvogels, die overvloedig aanwezig zijn in New Orleans. De betegeling is geïnspireerd op enkele originele vloeren in de achterkeuken, die we tijdens het restauratieproces ontdekten.

​Hunker: Wat vind je het meest opwindend aan New Orleans als bestemming? Wat hoop je dat gasten zullen ervaren en ontdekken tijdens hun verblijf in Hotel Saint Vincent?​

LM: We hopen dat gasten een kant van New Orleans ontdekken die ze nog niet eerder hebben ervaren. Het Lower Garden District heeft een meer buurtgevoel dan plaatsen als de French Quarter. En als u het pand nooit wilt verlaten, kunt u heel goed voor u worden gezorgd, goed gevoed en gewoon op vakantie.

​​​Het interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.​