Een beginnershandleiding voor magnolia-struiken en -bomen

Magnolia (Magnolia spp.) Bomen en struiken zijn voorbeelden van diversiteit in de botanische wereld. De ongeveer 125 magnoliasoorten bevolken talrijke cultivars en hybriden, die typisch worden gekenmerkt door hun dramatische en geurige bloemen.

Afhankelijk van de soort en cultivar kunnen magnolia's torenhoge reuzen zijn of kleine landschapsjuwelen, groenblijvend of bladverliezend en aanpasbaar aan klimaten met harde bevriezingen tijdens strenge winters of zwoele streken die nauwelijks onderdompelen bevriezen. Het kiezen van de perfecte bloeiende magnolia kan uw landschapsontwerp verbeteren door vorm, kleur en geur toe te voegen voor een esthetisch hoogstandje.

Magnolia Plantkenmerken

Met zo'n variëteit tussen magnoliasoorten en cultivars, zijn veel individuele kenmerken uniek voor specifiek planten, maar omdat alle magnolia's tot dezelfde plantenfamilie (Magnoliaceae) behoren, delen ze ook veel gemeenschappelijke attributen. In feite,

Magnoliabloemen lijken qua uiterlijk op elkaar. Clemson Coöperatieve Uitbreiding beschrijft deze bloemen als variërend in grootte van 3 inch tot 12 inch in diameter, met bloembladen die breed of dun en riemvormig kunnen zijn. Hoewel de bloemen gewoonlijk 'bloemen' worden genoemd, worden ze correcter 'bloemblaadjes' genoemd, die worden gevormd door het versmelten van bloembladen en kelkblaadjes (gemodificeerde bladeren). Omdat magnoliabloemen geen echte nectar maken, wat de meeste bestuivers aantrekt, Universiteit van Florida IFAS Gardening Solutions merkt op dat de bloemen afhankelijk zijn van een geurige en suikerachtige substantie die ze afscheiden om kevers aan te trekken voor bestuiving.

Zuidelijke Magnoliasoorten

Het zou moeilijk zijn om door een gevestigde woonwijk in het zuiden te rijden zonder de tel te verliezen van een bepaald type magnoliaboom die je ziet. Zuidelijke magnolia (Magnolia grandiflora) is een vaste plant in de plant van het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA) winterharde zones 7b t/m 9a, waar het een magnifieke boom is die statige hoogten bereikt tussen 60 en 80 voeten. Als groenblijvende magnolia heeft deze boom glanzende, donkergroene bladeren met bruine, pluizige onderkanten. De roomwitte geurende bloemen zijn enorm en bereiken vaak een diameter van 30 cm als ze in de zomer bloeien.

Als een zuidelijke magnolia van deze omvang je kleine landschap zou overweldigen, is er een andere optie voor een kleinere cultivar van deze soort. Little Gem-magnolia (Magnolia grandiflora 'Little Gem', USDA zones 7b tot en met 8b). Als winnaar van de Georgia Gold Medal-plant in de boomcategorie voor het jaar 2000, heeft Little Gem alle kenmerken van de soort, maar in een compacte verpakking. Het bereikt een hoogte van slechts 15 tot 20 voet met een spreiding van 8 tot 10 voet.

Ster Magnolia Soorten

De Missouri Botanische Tuin wijst op stermagnolia (Magnolia stellata, USDA zones 4 tot en met 8) als het eerste type magnolia dat begint bloeit elk jaar, met starburst-vormige witte bloemen die al in maart opengaan, zelfs vóór de bladeren tevoorschijnkomen. Als middelgrote struik of kleine boom houdt stermagnolia een opgeruimd en compact formaat van 15 tot 20 voet lang en 10 tot 15 voet breed. Elk heeft 12 tot 18 smalle bloembladen die dicht bij elkaar zijn gerangschikt om de starburst-vorm te vormen.

De Universiteit van Connecticut somt cultivars van stermagnolia op, waaronder Centennial (Magnolia stellata 'Centennial'), een al lang bestaande industriestandaard voor deze magnolia-soort. De witte bloemen van Centennial zijn roze getint. Een andere stermagnolia-cultivar, Royal Star (Magnolia stellata 'Royal Star') is iets korter en bereikt een volwassen hoogte van ongeveer 10 voet. De witte bloemen van Royal Star openen iets later in het voorjaar uit roze knoppen.

Sweet Bay Magnolia-soorten

Sweet bay magnolia (Magnolia virginiana, USDA zones 5 tot en met 10), heeft 2- tot 3-inch komvormige wasachtige bloemen die meestal in mei en juni openen. De witte bloemen zijn zoet geparfumeerd met een vleugje citroen. In koelere klimaten over zijn winterhardheidsbereik, groeit Sweet Bay Magnolia over het algemeen 15 tot 20 voet lang, maar in warmere klimaten kan hij een hoogte van 60 voet bereiken. Zo kan dezelfde plant in het noorden als grote struik en in het zuiden als boom gekweekt worden.

De bladeren van de lauriermagnolia zijn lancetvormig - groen aan de bovenkant met zilverachtige onderkanten, wat een mooi contrast biedt als de wind waait. In het zuiden kan de magnolia van de zoete laurier in de winter zijn bladeren behouden, maar in het noorden verliest hij meestal zijn bladeren. De Missouri Botanische Tuin merkt een soortkenmerk op dat verschilt van andere soorten magnolia's - zoete lauriermagnolia bloeit op natte, drassige bodems, waardoor het een goede keuze is voor regentuinen.

Komkommerboom Magnolia

Komkommerboom (Magnolia acuminata, USDA zones 3 tot en met 8) klinkt misschien niet als een passende naam voor een magnolia, maar de algemene naam van deze plant beschrijft het uiterlijk van zijn zaadkegels, die lijken op wratachtige komkommervruchten. Deze zaadkegels veranderen van groen naar rood nadat de groengele, komvormige bloemen van 2 tot 4 inch vervagen. Je moet geduld hebben om een ​​boom in bloei te zien; het kan 12 jaar of langer duren voordat de eerste bloemen verschijnen.

De meeste bladverliezende magnolia's hebben in de herfst geen bijzonder kleurrijk blad, maar komkommerboom is een uitzondering. Het blad verkleurt in de herfst mooi goudgeel. Bomen zijn half zo breed als lang en bereiken een volwassen hoogte van 40 tot 70 voet met een spreiding van 20 tot 35 voet. Boomstammen op volwassen planten, die een diameter van 3 tot 4 voet kunnen hebben, hebben een geribbelde, donkerbruine schors.

Magnolia hybride planten

Wanneer een plant van een magnoliasoort wordt gekruist met een plant van een andere soort of met een hybride plant, is de resulterende plant een hybride (aangeduid met een "x" in de wetenschappelijke naam van een plant). Plantenveredelaars ontwikkelen hybriden om de beste eigenschappen van elke ouderplant te hebben, zoals verhoogde groeikracht en verbeterde bloemkwaliteit en kleur.

Schotelmagnolia (Magnolia x soulangeana, USDA zones 4a tot en met 9a) is een voorbeeld van een hybride magnolia. Het is een bladverliezende boom met prachtige komvormige bloemen die roze, lavendel, paars of wit kunnen zijn, met een diameter van 4 tot 10 inch. De bloemen bloeien in het voorjaar voordat de bladeren tevoorschijn komen. Een schotelmagnolia met kale takken die bedekt zijn met deze bloemen, maakt als specimenplant een dramatische impact in het landschap. Schotelmagnolia is een meerstammige plant die 15 tot 30 voet lang en 15 tot 25 voet breed wordt.

De Little Girl-serie magnolia-hybriden omvat acht planten: Magnolia x 'Jane', 'Susan', 'Judy', 'Ann', 'Betty', 'Ricki', 'Randy' en 'Pinkie', winterhard in USDA zones 4 tot en met 8. Deze "meisjes" werden gefokt door het Amerikaanse National Arboretum en geïntroduceerd in 1968, en hun populariteit heeft de tand des tijds doorstaan. Little Girls zijn bladverliezende magnolia's die slechts 15 voet lang worden, met komvormige bloemen in de kleuren roze tot roodpaars. Clemson Cooperative Extension noemt 'Jane' als een van de meest populaire magnolia's in deze serie, met geurige, tweekleurige bloemen die wit zijn aan de binnenkant en roodpaars aan de buitenkant. Omdat alle magnolia's in de Little Girl-serie later in het voorjaar bloeien dan andere bladverliezende magnolia's, voorkomen ze vaak dat ze worden verbrand door een late voorjaarsvorst.

Om niet te worden overtroffen door de kleine meisjes, werd 'Jon Jon' magnolia (Magnolia x 'Jon Jon,' USDA zones 6b tot en met 9a) genoemd door een andere "John" - John Allen Smith van Magnolia Nursery in Chunchula, Alabama - voor een plant die werd veredeld door Todd Gresham. Als bladverliezende magnolia heeft 'Jon Jon' bloemige kenmerken van schotelmagnolia, maar bloeit ongeveer twee weken later dan de meeste schotelmagnolia's. In warmere klimaten bloeien bloemen eind februari en in koelere klimaten bloeien ze eind maart tot begin april. De volwassen hoogte is 30 voet, maar het kan even duren om die hoogte te bereiken omdat deze plant langzaam groeit.

Een plant die u niet op deze lijst zult zien, is de tulpenboom (Liriodendron tulipifera, USDA zones 4a tot en met 9a), die geel bloemen die verrassend veel op magnolia's lijken, ook al lijkt het tulpvormige blad niet op magnolia bladeren. De reden voor de opvallende gelijkenis met magnoliabloemen op tulpenboom is omdat beide planten dat zijn: gerelateerd - "zoenende neven", zo u wilt - met beide taxonomisch geclassificeerd in de Magnolia-plant familie.

Magnolia verzorgings- en kweektips

Met zo'n divers spectrum aan planten onder magnolia's, volgt de verzorging van individuele soorten, hybriden en cultivars geen exacte cookie-cutter-sjabloon. Er zijn echter algemene culturele richtlijnen die van toepassing zijn op de meeste magnolia's.

Volle zon tot halfschaduw bevordert een gezonde groei en meer overvloedige bloemen op magnolia's. In regio's met hete zomers, zoals het diepe zuiden, groeien veel magnolia's het beste als ze 's middags schaduw of gefilterd zonlicht krijgen.

De meeste magnolia's reageren het beste wanneer ze worden gekweekt op zure grond met een pH van 5,5 tot 6,5. Sterk alkalische bodems kunnen voorkomen dat magnoliawortels niet in staat zijn om bepaalde voedingsstoffen op te nemen, wat leidt tot tekorten aan voedingsstoffen en kan leiden tot vergeling bladeren.

Voor de meeste soorten magnolia is vochtige maar niet drassige grond het beste voor het wortelstelsel. Omdat magnolia's meestal ondiep geworteld zijn, hakselhout tot een diepte van 2 tot 3 inch rond de boom en het verlengen van de mulch tot de infuuslijn helpt de grond vochtig te houden. Vruchtbare, goed doorlatende grond met veel organisch materiaal, zoals bladcompost, biedt een gunstige omgeving voor de wortelsystemen om te groeien.

Diepe en grondige watergiften die niet vaak worden gegeven, zijn beter voor een magnolia dan frequente, lichte besprenkelingen. Bijvoorbeeld, 1 inch water per week (of twee keer per week bij warm weer) is beter dan meerdere keren per week een sproeier te gebruiken om het grondoppervlak nauwelijks te bevochtigen. Dit is vooral belangrijk wanneer magnolia's jong zijn en de wortelsystemen zich ontwikkelen en nieuwe groei stimuleren.

Begin niet te snel met het bemesten van een pas geplante magnolia; wacht tot het wortelstelsel vat krijgt en je nieuwe topgroei ziet, meestal het tweede jaar na het planten. De Uitbreiding Universiteit van Georgia beveelt een bemestingsregime van drie jaar aan voor een nieuw geplante zuidelijke magnolia, die ook van toepassing is op andere magnolia-soorten. Tijdens het eerste groeiseizoen nadat je een magnolia hebt geplant en nadat je nieuwe topgroei ziet, breng je 1 kopje 10-10-10 of 8-8-8 meststof (of een organische equivalent) langs de buitenranden van het plantgat in maart, mei en juli.

Breng in het tweede jaar na het planten 2 kopjes van hetzelfde type meststof aan in het bodemgebied van de buitenranden van de takken tot 3 voet buiten de buitenranden in maart, mei en juli. Breng in het derde jaar 4 kopjes van hetzelfde type meststof aan vanaf de buitenranden van de takken tot 6 voet buiten de buitenranden in maart, mei en juli. In het vierde jaar hebben de meeste magnoliabomen geen aanvullende bemesting nodig.

Magnolia's hebben weinig of geen snoei nodig. Het enige dat u hoeft te doen, is beschadigde of dode takken verwijderen. Als je een magnolia moet snoeien om hem vorm te geven, wacht dan tot hij uitgebloeid is. Om de verspreiding van ziekteverwekkers te helpen voorkomen, Universiteit van Florida IFAS Gardening Solutions raadt aan om alle snijgereedschappen te ontsmetten door ze af te vegen met of te dompelen in isopropylalcohol of ethanol.