Soorten bomen met doornen

De soorten bomen met doornen groeien in verschillende winterhardheidszones van het Amerikaanse Department of Agriculture in Noord-Amerika. Sommige zijn landschapsbomen, vaak gebruikt om heggen en barrières te creëren. Houd rekening met de hoeveelheid verkeer in een gebied voordat u een van deze doornige bomen plant, waar mensen er vaak in kunnen klitten.

De cockspur meidoorn (Crataegus crus-galis) is een inheemse boom van Quebec zuidwaarts naar Noord-Carolina, dus het verdraagt ​​de kou geassocieerd met zone 3. Dit is een bloeiende boom die tussen de 25 en 35 voet hoog wordt en in mei trossen witte bloemen genereert. De doornen bereiken lengtes tot inches. Washington meidoorn Crataegus phaenopyrum) is een andere zone 3 soorten meidoorn met doornen en lentebloemen. De kiespijnboom, vaak zo groot als een grote struik, genereert bloemen voordat de bladeren zich vullen. De stekels die het bezit zitten op de bladeren en stengels; de vrucht is roodbruin en geeft de boom een ​​sierwaarde.

Engelse meidoorn (Crataegus laevigata) en groene meidoorn (Crataegus viridis) zijn niet zo vatbaar voor de koud als de doornige cockspur-variëteit (Crataegus crus-galli inermis), maar zone 5-winters zijn geschikt voor hun overleving. Groene meidoorn komt in een cultivar die bekend staat als Winter King (Crataegus viridis "Winter King"), met minder doornen dan de moedersoort. Het produceert witte bloemen, fruit vergelijkbaar met krabappelen en roodpaars herfstgebladerte. Naarmate de tijd verstrijkt, verdwijnen de stekels op de stam en oudere stelen van de harigiriboom (Kalopanax septemlobus), maar de nieuwe groei heeft geen tekort aan doornen. Deze Aziatische boom voor zone 5 bloeit rijkelijk in juli en groeit tot 60 voet in cultuur.

De doornen op de Amerikaanse pruim (Prunus americana), een boom die geschikt is voor zone 7, worden tussen de 2 en 3 inch. De bloemen verschijnen voordat de bladeren op een pruim komen, waardoor het landschap in maart en begin april een witte kleur krijgt. Andere bomen met doornen in zone 7 zijn de meidoorn in Washington; Gewone acacia (Robinia pseudoacacia); honingsprinkhaan (Gleditsia triacanthos); en cultivars met zwarte sprinkhanen zoals Twisty Baby (Robinia pseudoacaciaare "Twisty Baby"), kleine bomen met kleine stekeltjes. De honingsprinkhaan heeft een assortiment aan kenmerken die landschapsarchitecten aantrekkelijk vinden. De boom heeft samengestelde bladeren, bloemen en lange zaaddozen. De doornen zitten over de hele stam en takken.

De jujube-boom (Ziziphus jujuba) groeit uit tot zone 9, een inwoner van China die eetbaar fruit produceert met een smaak die lijkt op dadels. De bladeren van deze boom zijn glanzend groen, gewapend met een paar stekels. Scherpe doornen bewaken de takken van het chittamwood (Bumelia lanuginosa), een boom afkomstig uit het zuidoosten en geschikt om eigendomsgrenzen te bekleden. Deze boom heeft langdurig blad, waarbij de bladeren pas laat in de herfst vallen. Een Osage-sinaasappelboom (Maclura pomifera) is eigenlijk geen citrusboom, maar eerder een boom met zoveel stekels; het diende effectief als hek voordat prikkeldraad langs kwam om het te vervangen. Boeren en boeren hebben het in rijen geplant, wetende dat de lange stekels dieren en mensen zouden ontmoedigen om er aan te komen. Het heeft een sierwaarde vanwege zijn gespleten stam en felgroen blad.