In gesprek met Buckley, Featured Muralist bij Hunker House

De muurschildering aan de muur buiten de Hunker House gebeurde bijna niet. De details zijn nu niet relevant - lange vertragingen bij de goedkeuring, buurtpolitiek. En toen kwam alles tegelijk samen. De creatieve directeur van Hunker schreef een gepassioneerde verdediging van de muurschildering, de huisbaas gaf toe, en Buckley - de in LA en Portland gevestigde kunstenaar - kreeg de oproep.

'Ik nam de telefoon op, boekte een vlucht, stapte in een taxi en ging rechtstreeks naar het vliegveld', zegt Buckley over het wervelwindproces. Toen ze eenmaal in LA was geland, ging ze rechtstreeks naar Home Depot voor materialen, vervolgens rechtstreeks naar het huis, werd de volgende dag wakker en schilderde de muur in minder dan 48 uur.

De ommekeer was alleen mogelijk omdat de schets al bij elkaar was gekomen. Het thema voor de muurschildering was 'first-timers' en het concept was om het interieurgevoel van het Hunker House naar buiten te brengen. Buckley putte uit haar eigen ervaring en was onlangs voor het eerst in vijf jaar verhuisd naar een eigen plek.

'Het was een thema waar ik al het hele jaar over had gemediteerd: mezelf of een van mijn vrienden helpen een nieuw huis te openen', zegt ze. "En ik ben dol op het idee om deze muur om een ​​echt opzettelijke ruimte heen te laten lopen die een gesprek rond design creëert, alsof je een geschilderde preview hebt van hoe die discussie eruit zou zien."

De schets zelf nam drie dagen in beslag - langer dan schilderen, wat niet ongebruikelijk is voor Buckley. 'Ik zou zeggen dat het tekenproces is waar de intuïtie leeft', zegt ze. 'Het schilderij is grotendeels uitvoering.'

Nu terug in haar atelier, heeft de Hunker House-muurschildering Buckley's werk op muren en doeken sindsdien geïnformeerd.

Hier deelt Buckley haar gedachten over de Hunker House-muurschildering, haar creatieve proces en waar kunst en interieurontwerp elkaar ontmoeten.

Hunker: De muurschildering op het Hunker House lijkt behoorlijk representatief voor je huidige stijl - de menselijke vormen en gezichten, een beetje puzzelachtig.

Buckley: Eigenlijk denk ik dat met name deze muur een aantal nieuwe dingen voor mij heeft uitgenodigd.

Hunker: Echt waar. Hoe komt het?

Buckley: Dimensionaliteit. Ik heb meestal niet mijn cijfers; ze zweven meestal in de ruimte. Ik herinner me dat ik lichte vlinders had toen ze het concept beschreven. Er was geen manier om mensen in een huis te plaatsen - het thema wees er rechtstreeks op. Ik was zo dankbaar. Ik leun op commissies om me naar nieuw terrein te duwen, en dat is wat ze doen. Een commissie is een nieuwe beperking - en dat waardeer ik enorm.

Vooral voor deze muur moest ik nadenken over architectonische kenmerken, afmetingen en het inkapselen van personages in ruimtes. Ik heb het gevoel dat het veel meer geometrie in mijn werk heeft gebracht. Ik heb dat sindsdien in meerdere schilderijen geïntegreerd.

Zelfs als ik er alleen maar aan denk, is het een soort meta. Ik heb de afgelopen twee jaar gereisd. Ik was letterlijk een lichaam in de ruimte, zonder mijn eigen vier muren. Toen, precies rond de tijd dat ik mijn appartement kreeg - het was zo toevallig - moest ik een schets maken over het plaatsen van iemand in vier muren.

Hunker: Ben jij dat in de muurschildering?

Buckley: Als je naar mijn werk kijkt, is het allemaal in wezen mij, in zekere zin.

Het idee is dat het lichaam slechts een object is. Het is zo universeel. We hebben er allemaal een. Het overstijgt echt al onze scheidingen, omdat iedereen zich ermee kan identificeren.

Voor mij is het gebruik van het lichaam in wezen een aspect van zelfonderzoek. Het valt me ​​op hoe ik, als ik mijn figuratieve werken zie, de exacte vorm zie die ik met mijn eigen lichaam zou maken. Het is een taal die diep in me zit, meer dan alleen een esthetische uitdrukking.

Hunker: Hoe verschillen muurschilderingen van andere media?

Buckley: Ik ben dol op muurschilderingwerk. Het is grappig - ik ben nogal een ongewone schilder omdat ik mijn karbonades op muurschilderingen heb, en nu pas ik wat ik technisch heb geleerd toe op doeken. Nu kijk ik naar een groot canvas en denk: "Oh, het is heel klein, ik weet niet of ik mijn afbeelding erin kan passen." Ik moest leren hoe ik het kon verkleinen.

Een muurschildering is ook een voorstelling - daar hou ik van. Het is een demonstratie van proces. Het laat mensen dat zien alles is proces. We zijn zo gewend om de eindresultaten van iets te zien zonder het werk te zien dat erin is gegaan.

Hunker: Ik hou van dit citaat dat ik las in een profiel van jou: "Ik teken om mezelf beter te leren kennen." Kunt u dat verder uitwerken?

Tekenen en schilderen zijn vormen van actieve passiviteit. Je bent actief... daar zittend. Ik denk echt niet na over wat ik doe. Zeker nu mijn werk een tweede natuur is. Ik kan gewoon mijn hand vertrouwen. Dan wordt het deze contemplatieve praktijk. Ik krijg gewoon wiet door mijn gedachten en reflecteer.

Als je tekent, is er iets onvermijdelijks aan uren en uren reflecteren - je leert jezelf op een grondiger manier kennen. Anders is het zo zeldzaam. Afgezien van het hebben van een meditatiebeoefening, kan ik niet veel andere levenspaden bedenken waarbij het je taak is om alleen te zijn en na te denken - dagen en uren en jaren achtereen. En voelen.

Hunker: Hoe sluit de kunst die je maakt aan op de wereld van design?

Buckley: Het interieurontwerp is zo multidimensionaal. Het brengt echt zoveel werelden samen - het is als een mekka van makers, met alle ambachtslieden, ontwerpers, architecten. Het is de ontmoetingsplaats voor ons allemaal om ervaringsgerichte, functionele en samenhangende werelden te creëren.

Design is zo belangrijk omdat we, gezien we ruimte en de manier waarop het eruit ziet, actief een energetische intentie stellen voor de ervaringen die in die ruimte gebeuren. Ergens langs de lijn, in onze moderne cultuur, stopten we met denken over design als medicijn, design als een essentieel aspect van onze ervaring, hoe we ons dagelijks leven leiden. Het is bijna een aankondiging van een openbare dienst, die mensen eraan herinnert die bezig zijn hun ruimte of openbare ruimtes te creëren, om echt na te denken over resonantie. Wat biedt een object energetisch? Wat brengt de opstelling van objecten in de ruimte de wereld in? Elke ontwerpkeuze is een kans om een ​​ervaring naar een hoger niveau te tillen. Het is de moeite waard om mensen te herinneren aan de kracht van het maken van die keuzes.

Dit interview is voor lengte en duidelijkheid bewerkt.

Je kunt Buckley's werk zien in L.A.'s Chinatown, Aan Market Street in San Francisco, en overal in Portland.