4 veranderingen die moesten gebeuren voor mijn appartement Voldoen aan mijn toegankelijkheidsbehoeften

Ik was 25 jaar oud toen ik het huis van mijn moeder verliet, wat tegenwoordig niet ongebruikelijk is. Volgens een analyse uitgevoerd door Pew Onderzoekscentrum, 52% van de jongvolwassenen van 18 tot 24 jaar woonde in juli 2020 bij een of beide ouders - de hoogste piek sinds de Grote Depressie. Persoonlijk was ik gewoon opgewonden om alleen te zijn, omdat mensen als gehandicapte niet verwachtten dat ik het huis van mijn ouders zou verlaten.

Wanneer de meeste mensen verhuizen, zijn er een paar dingen waar ze naar op zoek zijn: locatie, betaalbaarheid, veiligheid. Als rolstoelgebruiker had ik echter meer nodig, zoals toegankelijke ingangen, een groter appartement, bereikbare en toegankelijke beveiligingsmogelijkheden en een veiligheidsroute voor noodgevallen. Voor het grootste deel kon ik alles op die lijst afvinken (mijn appartement is groot genoeg voor mijn rolstoel en heeft een toegankelijke badkamer), maar ik merkte dat er nog steeds behoeften van mij waren die aanvankelijk niet werden vervuld. Met de hulp van mijn gebouwbeheerders kon ik deze aanpassingen doorvoeren - niet alleen voor mezelf, maar ook voor andere gehandicapte en oudere bewoners.

Hier zijn alle wijzigingen die moesten worden aangebracht om mijn appartement toegankelijk te maken. Voor alle duidelijkheid: deze lijst is niet-limitatief en specifiek voor mijn persoonlijke behoeften. Uiteindelijk zullen gebouwbeheerders altijd meer kunnen doen om woonsituaties toegankelijker te maken voor allerlei soorten beperkingen.

1. Mijn rolstoel

Hoewel dit buiten het bereik van mijn gebouwbeheerders valt, is het nog steeds net zo belangrijk. Rond de tijd dat ik wegging, was ik toe aan een nieuwe rolstoel, en mijn appartement was waar ik aan dacht toen we gingen kijken naar het soort rolstoel dat ik nodig had. Ik eindigde met een stoel waarmee ik zou kunnen overleven in mijn specifieke appartement. Om bij het koken en schoonmaken bij mijn kasten te kunnen, had ik een rolstoel nodig die deze hoogten aankon.

2. De parkeerplaats

Als gehandicapte neem ik een medische busje naar al mijn afspraken. Toen ik voor het eerst naar mijn appartement verhuisde, was er geen aangewezen plek voor het busje om te parkeren en mij of iemand anders veilig af te zetten. Dat veranderde toen ik op een dag werd afgezet op het moment dat een gebouwbeheerder in zijn auto stopte. Hij besefte dat het gevaarlijk voor me was om midden op een parkeerplaats te worden afgezet, en de volgende dag begonnen ze een toegankelijke plek op de parkeerplaats te schilderen.

3. Een cameradeurbel met een toetsenbord

Toen ik verhuisde naar mijn huidige ruimte, was het intercomsysteem kapot. Dat betekende dat ik niet kon zien wie er beneden aanbelde. Uiteindelijk werd het gebouw geüpgraded naar een systeem met een camera en een exclusief codesysteem voor de huurder, zodat ik de deur zonder sleutel kon openen. Als persoon die maar één hand kan gebruiken (en het is de hand waarmee ik mijn rolstoel bestuur), was dit een enorme hulp omdat ik niet hoefde te vechten met een sleutel of te wachten tot iemand in de lobby de deur opendeed.

4. De deurgrepen

Mijn appartement was oorspronkelijk uitgerust met standaard ronde knoppen, wat je meestal in de meeste gebouwen ziet, maar ik had problemen om deuren te openen met dat soort knoppen. Het vergde meer polswerk dan ik kon geven, dus uiteindelijk vroeg ik om de deurknoppen te verwisselen voor die met een hendel die naar beneden kan worden geduwd. Met dit armatuur kan ik ook de ingang ontgrendelen en iets openen, zodat ik mijn rolstoel vervolgens de deur in kan rijden om hem de rest van de weg te openen.

Verhuizen is voor iedereen moeilijk, en alle mensen hebben hun eisen, maar als je gehandicapt bent, is het proces anders. Het hebben van deze veranderingen heeft niet alleen mijn leven comfortabeler gemaakt - het heeft me in staat gesteld te overleven in mijn appartement.