Intersectioneel milieuactivist Leah Thomas Interview

Toen ze het bericht plaatste protest afbeelding die tegen het einde van mei 2020 op Instagram "Environmentalists for Black Lives Matter" lazen, Leah Thomas verwachtte niet een enorme respons te krijgen, laat staan ​​viraliteit. De zin, de eerste afbeelding in een vijfdelige carrousel, werd gevolgd door een definitie van intersectioneel milieubewustzijn (IE) geschreven door Thomas: "Dit is een inclusieve versie van milieuactivisme dat pleit voor zowel de bescherming van de mensen als de planeet", evenals een lijst met uitvoerbare stappen voor milieuactivisten en hun bondgenoten. In haar bijschrift deelde Thomas links met verschillende organisaties die het bewustzijn vergroten over de manieren waarop de mainstream milieurechtvaardigheidsbeweging decentreert BIPOC-gemeenschappen, ook al lopen ze het meeste risico als het gaat om de klimaat crisis.

"Ik dacht aan IE, of het soort milieuactivisme dat ik wilde zien. Ik had zoiets van: 'Om dit legitiem te maken, moet er een definitie zijn, dus laat me er een maken.' En dat deed ik, ik zat daar gewoon [in mijn slaapkamer]. Dit is wat het voor mij betekent", vertelt Thomas, een milieuactivist en schrijver, aan Hunker. Ze maakte de afbeelding in Canva binnen twee uur terwijl ze sms'te met twee vrienden.

Thomas had in het verleden tot weinig fanfare geschreven over intersectioneel milieubewustzijn en publiceerde een artikel in De goede handel in 2019, waar ze regelmatig een bijdrage levert. Omdat ze vanwege de pandemie van haar baan was ontslagen, keek ze gefrustreerd toe als prominente milieu- organisaties bleven stil tijdens de Black Lives Matter-protesten na de moord op George Floyd. Voor haar was hun stilzwijgen een weerspiegeling van een groter probleem binnen milieuruimten, een probleem dat de inwoner van Missouri uit de eerste hand had ervaren tijdens zijn studie milieuwetenschap en -beleid aan de Chapman University.

"Telkens wanneer ik het over racen [in mijn lessen] had, werd het vijandig onthaald", zegt ze. Bovendien tilden Thomas' studies blanke mannelijke natuurbeschermers op, zoals naturalisten John Muir, terwijl ze de bijdragen negeren van BIPOC-milieuactivisten zoals Hazelaar M. Johnson, Dr. Robert Bullard, en Vandana Shiva, onder andere. Thomas herinnert zich een incident tijdens een les over ecofeminisme. "Ik herinner me dat ik in die klas zat en we hebben het over een filosofie die in veel opzichten werd ontwikkeld door een ongelooflijke vrouw in India [Shiva], en toch zijn de enige mensen die hierover spreken blanke mensen... Waar zijn de vrouwen van kleur?"

Nadat ze de carrousel had gepost, Thomas' account, @greengirlleah, verzamelde duizenden volgers die graag meer wilden weten over haar inclusieve benadering van milieubewustzijn en klimaatrechtvaardigheid. Omdat ze de hernieuwde zichtbaarheid wilde aangrijpen, werkte ze onvermoeibaar samen met een team van medewerkers om de stijgende opwinding in een op zichzelf staande organisatie die middelen zou verstrekken met als doel de systemische onderdrukking binnen het milieu te ontmantelen beweging. Begin juni 2020 was Thomas mede-oprichter van Intersectionele milieuactivist, een gemeenschap voor klimaatrechtvaardigheid die BIPOC en historisch ondermijnde stemmen centraal stelt via spreekbeurten, originele inhoud en een binnenkort verschijnend gedrukt tijdschrift.

Rond deze tijd nam Thomas ook contact op met een literair agent met het idee om haar aanvankelijke definitie van IE uit te breiden tot een langer boekproject. Bij Chapman vond Thomas vreugde in het combineren van haar milieuonderzoek met andere disciplines zoals schrijven, ontwerpen en sociale media. "Ik kan nog steeds over wetenschap praten, iets waar ik altijd al een passie voor heb gehad, maar ik zou me kunnen concentreren op manieren om wetenschappelijke informatie door te geven aan de gewone mens, omdat ik echt denken dat het toegankelijk zou moeten zijn." Thomas, die zichzelf noemde als eco-communicator, wist dat het boek de perfecte uitbreiding zou zijn van haar wens om genuanceerde discussies over milieukwesties te verspreiden. gerechtigheid. Twee jaar later,De Intersectionele Milieuactivist: Hoe systemen van onderdrukking te ontmantelen om mens en planeet te beschermen?,is hier.

Op veel manieren,De Intersectionele Milieuactivistleest als het droomboek van Thomas, het boek dat ze als jonge studente wilde hebben. "Er zijn zoveel vragen die ik op school had, dus ik heb mijn best gedaan om ze in dit boek te beantwoorden", merkt ze op. Ze combineert haar eigen onderzoek met persoonlijke reflecties van meer dan 30 bijdragers, waaronder medeoprichter van IE Diandra Marizet, organisator klimaatrechtvaardigheid Beatrice Tulagan, en activist voor gehandicaptenrechten Ambika Rajyagor, dient het boek als een inleiding voor degenen die zowel bekend als onbekend zijn met de diepe parallellen tussen ecologische en sociale rechtvaardigheid. Naast spoedcursussen over termen als intersectionaliteit - bedacht door geleerde Kimberlé Williams Crenshaw om de manieren te beschrijven waarop systemen van onderdrukking elkaar overlappen voor mensen die zich binnen meerdere identiteiten bevinden - het boek vertelt de geschiedenis van de milieurechtvaardigheidsbeweging, een beweging die de vele stemmen van gekleurde milieuactivisten en hun inspanningen om een ​​meer rechtvaardige aarde te creëren centraal stelt alle.

Hoewel de reguliere milieubeweging vaak beelden oproept van blanke mensen uit de middenklasse die zichzelf vastketenen aan bomen, benadrukt Thomas dat deze bevoorrechte gemeenschappen meestal niet degenen zijn die de dupe worden van het klimaat crisis. Thomas wijst op hedendaagse incidenten zoals de Vuursteen watercrisis en de Standing Rock Sioux-protesten tegen de Dakota Access Pipeline als voorbeelden van waarom we een genuanceerde, intersectionele benadering van milieukwesties nodig hebben. Bovendien situeert haar boek deze momenten in een groter verhaal van BIPOC-activisten die de gesprekken over land, duurzaamheid en meer hebben uitgebreid. We leren over pioniers zoals Hazel Johnson, een zwarte milieuactivist uit de South Side van Chicago, die alarm sloeg over de praktijk van het plaatsen van giftige afvallocaties in de buurt van Black and Brown-wijken.

Thomas gelooft dat het cruciaal is voor alle milieuactivisten om te leren over vrouwenhaat, feminisme, dekoloniale theorie en andere concepten. "Voor mij maakt het het minder ingewikkeld als je kijkt naar [intersectionaliteit]", zegt Thomas. Er zijn meer problemen wanneer je probeert de relatie tussen gemarginaliseerde mensen en onze behandeling van het land te negeren, en hoe dit gedrag terug te voeren is op een geschiedenis van kolonisatie. We zien de aarde en haar mensen als objecten om te veroveren of te redden, in plaats van onze onderlinge afhankelijkheid van het land en elkaar te erkennen.

Thomas hoopt dat haar boek onderwijzers en organisaties zal inspireren om de manier waarop ze over milieubewustzijn praten te veranderen. Ze wijst op de antiracisme-uitingen van milieuorganisaties als Sierra Club en Wereld Natuur Fonds als stappen, maar voegt eraan toe dat er nog veel werk aan de winkel is.

Wat betreft de toekomst van de IE-organisatie, Thomas is verheugd om meer programmering aan te bieden aan de non-profitorganisatie. "In april lanceren we ons nieuwe programma, Earth Sessions, dat muziek, kunst, gemeenschap en klimaatrechtvaardigheid combineert, en ik kan niet wachten om het nog verder uit te bouwen."