Karen Braitmayer over de toekomst van toegankelijke architectuur in de VS

Als iemand kan praten met de staat van toegankelijk ontwerp, het is Karen Braitmayer.

Een gediplomeerd architect, fellow van het American Institute of Architects (AIA) en oprichter van Seattle's Studio Pacifica adviesbureau Braitmayer maakt al meer dan 25 jaar residentiële en commerciële gebouwen meer inclusief voor mensen met een handicap. Ze is zelf een levenslange rolstoelgebruiker, wat een onschatbaar perspectief en gevoeligheid in haar werk brengt. Haar nadruk op het promoten van "barrièrevrij ontwerp" zonder concessies te doen aan de esthetische aantrekkingskracht, trok de aandacht van voormalig president Barack Obama, die haar heeft benoemd tot lid van de United States Access Board in 2013. Ze zit nog steeds in het bestuur.

Ter ere van Disability Pride Month sprak Hunker via een videogesprek met Braitmayer over het gebrek aan architecten met een handicap in haar vakgebied, de voor- en nadelen van de

​Ouderwets:Wat inspireerde je om in de wereld van toegankelijk design te stappen?

​KB:Ik begon mijn architectuurcarrière met de gedachte dat ik gewoon een generalistische architect zou worden. [Maar] ik begon te ontdekken dat ik in mijn werk over de schouders van mijn kantoorgenoten keek en ontwerpoplossingen zag waarvan ik dacht dat het misschien betere manieren waren om dingen te doen. 'Waarom zetten we hier trappen? Of is er een andere manier om dat gebouw binnen te gaan?' Mijn collega's begonnen me om advies en suggesties te vragen, en toen dacht ik: 'waarschijnlijk' moet worden getraind om er zeker van te zijn dat ik het juiste advies geef.' Dus ik raakte echt geïnteresseerd in toegankelijkheid, maar het was pas in 2006 toen ik personeel kreeg veranderd bij mijn persoonlijke bedrijf, [Studio Pacifica], dat ik me realiseerde dat al het werk dat ik wilde doen en dat ik [opnam] in het bedrijf er was toegankelijkheid.

Ik verhuisde naar toegankelijkheid als de focus van mijn werk. Ik doe het een beetje egoïstisch - ik wil dat alle gebouwen waar ik aan werk zo toegankelijk mogelijk zijn voor mij, mijn vrienden en familie, en de gehandicapte gemeenschap. Ik kan me niet voorstellen dat ik nu iets anders zou doen.

​Ouderwets:Hoe bepaalt uw eigen handicap uw werk?

​KB:Ik heb osteogenesis imperfecta. Voor mij is het grotendeels een op mobiliteit gebaseerde handicap. Ik ben een levenslange rolstoelgebruiker. Ik gebruik nu een elektrische rolstoel. Het heeft ook invloed op mijn gehoor. Opgroeiend als stoelgebruiker zie ik de wereld een beetje anders dan mensen die lopen. Het is bekend dat ik langs een paar trappen naar de lift loop, totaal onbewust, omdat ik op zoek ben naar de functie die me gaat ondersteunen.

Mijn gehoorverlies leren begrijpen was een veel grotere uitdaging omdat communicatie de sleutel is tot de manier waarop we leven. Dus ik ben veel meer voorstander van het begrijpen van de juiste akoestiek en verlichting om mensen in staat te stellen lip te lezen of te tekenen als je vloeiend ASL spreekt. De manier waarop onze ruimtes zijn ontworpen, kan dat gemakkelijker of moeilijker maken.

​Ouderwets:Ik ben dol op de uitdrukking 'barrièrevrij ontwerp' die je gebruikt op de website van Studio Pacifica. Kunt u uw ontwerpfilosofie beschrijven?

​KB:De ervaring van een handicap wordt grotendeels beïnvloed door de ervaring van uw omgeving. Het is, als [inclusief ontwerper] Kat Holmes heeft gezegd, een mismatch tussen je fysieke omgeving en de ervaring die je in je lichaam hebt. Ons doel is om zoveel mogelijk van die barrières weg te nemen, zodat mensen alle vaardigheden en attributen die ze hebben kunnen gebruiken. Iedereen wil een volwaardig leven kunnen leiden en deelnemen aan de gemeenschap, of dat nu naar school of werk gaat, een gezin stichten of je favoriete hobby uitoefenen.

​Ouderwets:Wat zijn enkele van de meest voorkomende toegankelijkheidsproblemen die jij en je team aanpakken?

​KB:Huisvesting toegankelijk maken is een grote uitdaging, en ik zou zeggen dat er nooit genoeg toegankelijke woningen zijn. Hier in de staat Washington hebben we een vereiste dat 5% van alle meergezinswoningen rolstoelvriendelijk moet worden gebouwd, maar 5% is niet genoeg. We willen alle woningen, zelfs eengezinswoningen, toegankelijker maken.

In termen van andere problemen of barrières denk ik aan gewoon binnenkomen, ervoor kunnen zorgen dat er een soepele, gemakkelijke weg van hoe je ook naar dat gebouw kwam in de deur - zelfs kleine dingen zoals het verstrekken van power-sliding deuren. Die zijn zo gastvrij voor iedereen.

​Ouderwets:Laten we het hebben over de ADA. Hoe heeft deze wet in grote lijnen het spel voor toegankelijkheid binnen design veranderd?

​KB:Ik denk dat de ADA zonder twijfel de meest impactvolle wet was om architectuur te beïnvloeden in relatie tot toegankelijkheid. Het is vanwege zijn breedte: het omvat niet alleen federale gebouwen, maar ook staats- en lokale overheden en alle openbare accommodaties. Dus precies daar, dat is een enorme impact. Maar zelfs de mensen die de meest recente versie hebben geschreven, erkenden dat er zeker meer werk aan de winkel is.

Er is aanvullend onderzoek nodig om ervoor te zorgen dat de afmetingen en vereisten overeenkomen met de behoeften van mensen die de huidige technologieën gebruiken. Er moet meer werk worden gemaakt van de gemeenschap van doven en slechthorenden, evenals de blinde en slechtziende gemeenschap. En natuurlijk wordt de neurodiverse gemeenschap niet eens echt erkend in de taal.

​Ouderwets:Bij Studio Pacifica werk je vaak met klanten die 'verder willen gaan' dan de wettelijk vereiste toegankelijkheidsfuncties. Kunt u daar enkele voorbeelden van geven?

​KB:Ik denk dat onze klanten geïnteresseerd zijn in het uitproberen van nieuwe dingen — kijkend naar een toenemend gebruik van nieuwe technologie, bewegwijzering, tactiele informatie voor slechtzienden, blinden en doofblinden gemeenschappen. We hebben ook de ervaring van mensen met een handicap zelf gedolven om te vragen: "Waar zijn de hiaten? Waar zijn de knelpunten? Welke ideeën heb je?" Mensen met een handicap hacken zich eigenlijk al heel lang een weg door de wereld tijd, dus we proberen heel hard te luisteren naar de gehandicaptengemeenschap, en dan testen we dingen en kijken of mensen het leuk vinden het.

​Ouderwets:Heb nieuwere chronische ziekten, zoals Lang COVID of post-COVID-omstandigheden, komen helemaal niet voor in uw werk?

​KB:Ik ben me niet bewust van Long COVID als een specifiek verschil met een andere chronische ziekte. Ik zal zeggen dat ik ben geweestacuutzich bewust van de impact van COVID-19-gerelateerde beperkingen en isolatie voor mensen met een handicap. Sommige van mijn lokale winkels hebben bijvoorbeeld een extra tafel toegevoegd aan de kassa, en je moet helemaal over die tafel kunnen reiken om met de kassier in contact te komen. Nou, dat werkt niet als je een persoon bent met een klein bereik. De isolatie-informatie is meestal gewoon een sticker op de vloer - zoals: "Ga hier staan ​​​​om twee meter verderop in de rij te staan." Nou, als iemand niet voldoende zicht heeft, is die informatie niet beschikbaar. Zoveel mensen met een handicap die ik ken, voelden echt dat de wereld nog onveiliger voor hen was dan de gemiddelde persoon.

Ik hoop dat we ook nog wat andere positieve dingen hebben geleerd. Bijvoorbeeld, op afstand werken is iets dat kan gebeuren, en je kunt nog steeds productief en effectief zijn. Er is de afgelopen twee jaar een behoorlijke cultuuromslag geweest.

​Ouderwets:Wat is als expert op dit gebied de volgende grens voor toegankelijke architectuur?

​KB:Ik denk niet dat het schrikbarend anders zal zijn dan wat er nu gebeurt. Ik denk dat het een aantal van deze nieuwe ideeën en technologieën zou bevatten die we nu in het bedrijfsleven zien campussen, universiteitscampussen, steden en transitcentra, en manieren vinden om dat om te zetten in een wetgevend document. Ik denk ook dat het gaat om het blijven aanmoedigen van architecten om de waarde hiervan in te zien, en de waarde ervan mensen met doorleefde ervaringen betrekken bij hun ontwerpwerk, zodat het niet gespecialiseerd hoeft te zijn adviseurs. Zou het niet geweldig zijn als elk architectenbureau zou kunnen zeggen dat ze een persoon met een handicap in hun bureau hebben? Dat soort diversiteit binnen het beroep zou het uiterlijk van onze gebouwen veranderen.

​Ouderwets:Zijn er veel architecten met een handicap in de branche?

​KB:Er zijn zeker niet veel architecten met een handicap. Ik probeer zeker contact te maken met zoveel als ik kan ontmoeten, en ik denk dat niet alle architecten die in aanmerking komen voor een handicap, zich identificeren als gehandicapte architecten. Maar ik denk dat er een toegenomen bewustzijn is van het waardevolle perspectief dat mensen met een handicap met zich meebrengen. Als je het zijn van een persoon met een handicap toevoegt aan het zijn van een ontwerper, en die twee dingen samenbrengt, is dat echt een persoon van onschatbare waarde om aan tafel te hebben als je ontwerpwerk doet. Ik moedig jonge mensen met een handicap aan om architectuur of een ontwerpberoep te overwegen, als dat iets is waar je toe geneigd bent, omdat ik echt het gevoel heb dat we meer van ons nodig hebben.

​Ouderwets:Heb je advies voor jonge of opkomende architecten met een handicap die het vak willen betreden?

​KB:Verbind zoveel mogelijk met bedrijven die dat werk doen. Ik denk dat de meesten van hen honger hebben naar jonge ontwerpers om zich bij hen aan te sluiten - jonge mensen die kunnen vertalen tussen de architectuurwereld en de wereld van gehandicapten. Er zijn, ik weet het niet, ongeveer een dozijn of twee dozijn bedrijven in het hele land die consulting doen zoals ik. En laat het me weten - ik help je graag om er een te vinden!

Je kunt het werk van Karen Braitmayer volgen door haar te volgen op Instagram hier.