Dames en heren Studio's verlichting verdubbelt als werken van hangende kunst

Opgericht door Jean Lee en Dylan Davis in 2010, Dames & Heren Studio staat bekend om hun fantasierijke en briljante (in meer dan één opzicht) verlichting, installaties en benijdenswaardige samenwerkingen met Roll & Hill, MUJI, Poketo, The Future Perfect en Ariake. Lee en Davis ontmoetten elkaar twee decennia geleden voor het eerst toen ze student waren aan de opleiding industrieel ontwerpen aan de Universiteit van Washington in Seattle. Wat hun fans misschien zal verbazen, is dat geen van beiden aanvankelijk geïnteresseerd was in het ontwerpen van verlichting of het produceren van installaties, niet toen ze op school zaten en ook niet toen ze L&G Studio begonnen. Hun eerste product was eigenlijk een kleine keramische spaarpot ze maakten in hun garage.

Hoe evolueerde L&G van het ontwikkelen van een bescheiden alledaags object tot een bekroonde multidisciplinaire studio die internationaal grootschalige tentoonstellingen produceerde? We spraken Lee vanuit hun huis in Rockaway Beach, New York, om meer te weten te komen over de creatieve reis van het duo.

Hunker: Je bent onlangs teruggekomen van het exposeren van je werk op de Milan Design Week. Kunt u uw ervaring delen?

JL: Het was een geweldige opkomst. We hadden twee aparte shows. Een was bij Alcova [voorDit Amerika-ontwerptentoonstelling] en de andere wasCipango: Japan opnieuw uitgevondenin een woonappartement. We werden getoond naast een Japans meubelmerk genaamd Ariake en een ander merk [waar we mee hebben gewerkt] genaamd Oorsprong Gemaakt. [De laatste is] het merk en bedrijf van onze vriend waarin ze werken met Portugese ambachtslieden en ambachtslieden, en vervolgens met verschillende ontwerpers werken om het product te ontwerpen.

Hunker: Je hebt in de loop der jaren ongelooflijke samenwerkingen gehad, waaronder de... 2018 MUJI Materials Tuininstallatie. Hoe komen zulke samenwerkingen tot stand?

JL: Alles bij elkaar genomen gebeuren al onze ervaringen meestal via mond-tot-mondreclame of het ontmoeten van mensen, en dan ontstaan ​​er gewoon kansen. Het is echt moeilijk om vast te stellen hoe MUJI is gebeurd. In sommige opzichten was het een soort anomalie … onze vriend doet zijn PR en marketing, en MUJI wilde iets doen tijdens de New York Design Week omdat ze een tijdelijke winkelruimte hadden. We werden met hen gekoppeld en hadden geluk. Het is nog steeds een van die projecten waarvan ik niet kan geloven dat ze zijn gebeurd. Ze werken nooit samen met Amerikaanse ontwerpers, laat staan ​​dat ze iets van die omvang doen in de VS.

Hunker: Laten we teruggaan in de tijd naar je "eerste samenwerking" die uiteindelijk leidde tot de Ladies & Gentlemen studio, toen jij en je partner, Dylan Davis, elkaar ontmoetten in het industrieel ontwerpprogramma aan de Universiteit van Washington in 2002. Weet je nog de dag dat je elkaar ontmoette?

JL: We zaten in dezelfde klas. Ik denk dat het even geduurd heeft om vrienden te worden. Na verloop van tijd, door in de studio en aan projecten te werken, bouw je uiteindelijk veel kameraadschap op tussen vrienden... We werden ook gekoppeld om enkele projecten te doen tijdens de les... Een vriend van ons stootte ons net [samen] aan omdat zowel Dylan als ik nogal verlegen zijn of meer introverte mensen. De eerste indruk die ik van Dylan had, was dat hij meer zijn eigen ding deed en meer een kluizenaar was. Dankzij vrienden hebben ze echt de barrières om ons heen afgebroken.

Hunker: Was verlichting een deel van je focus toen je op school zat of is dat iets dat later is ontstaan?

JL: Persoonlijk hield ik erg van kinderdesign en textiel, zoals kleding, en Dylan hield meer van elektronica en meubels. We zijn min of meer verstrikt geraakt in verlichting, want toen we onze studio begonnen, besloten we om een ​​tentoonstelling te doen op Sight Unseen, toen ze winkelpuien koppelden aan ontwerpers tijdens de New York Design Week in 2012. We kwamen met wat hangende verlichting, dat is de Auralicht, een lamp met een ring eromheen. We zijn gekoppeld aan een dameskledingmerk genaamd Zero + Maria Cornejo en het licht is er nog steeds in NoHo.

Hunker: Welke producten produceerde u aanvankelijk?

JL: Daarvoor waren er veel meer woonaccessoires op tafels. Het eerste product dat we lanceerden was een zeer minimale spaarpot, maar met krijtoppervlakken... We begonnen bestellingen aan te nemen en [het bedrijf] groeide gewoon van daaruit. We hadden ook serveergerei met in kleur gedompelde emaille handgrepen en dan een dienblad met minimale vermenging van materialen: hout, metaal en marmer.

Verlichting was iets nieuws; we wisten niet dat het zo'n dominante categorie voor ons zou worden. Ik denk dat de reden waarom we uiteindelijk veel verlichting doen, is omdat er veel ruimte is om verschillende materialen en vormen, en je kunt ook behoorlijk technisch worden in termen van het uitzoeken van de lichtkwaliteit en het gevoel, net als de sfeer.

Hunker: Hoe ontwikkelen uw lichtontwerpen zich doorgaans?

JL: Er is niet één benadering voor hoe we iets beginnen. Bijvoorbeeld de Aura light of de Kazimir licht, die verschillende glasvormen of panelen heeft, we hadden gewoon materialen en begonnen toen dingen te verplaatsen, ze te stapelen, de zaklamp er doorheen te steken en er vervolgens omheen te werken. Daarna opgeschaald.

Nu is het nog steeds dezelfde soort afstamming en benadering [als het gaat om] hoe we naar materialen kijken, dat is kijken naar de geest van het materiaal en hoe we de essentie daarvan uitdrukken, maar dan in het creëren van een compositie eromheen. Dan gaan we echt op zoek naar de textuur. Hoe manipuleren we de textuur van de verschillende materialen? We kreuken de zijde en laten het dan meer als papier aanvoelen... We laten het linnen zijn gang gaan. En het katoen … [we] onderzoeken opnieuw verschillende textuurexperimenten en uitdrukkingsvormen.

Hunker: In een vorig interview had je het over 'materialen respecteren'. Is dat wat je bedoelt met proberen de essentie te vatten of overmatige manipulatie te vermijden?

JL: Ja, laat die materialen gewoon zijn. We doen er niet echt veel aan en waarderen wat het is. Maar op een andere laag, hoe we het samenvoegen, creëert een algeheel gevoel van gevoel. Het gaat er niet om welke materialen te pushenkandoen; het is niet zoals het vermalen en gekke dingen doen.

"Er zit een puurheid in onze aanpak. Ik denk dat er ook tijdens COVID veel is nagedacht. Wat betekent design echt voor ons en ook in de grotere context van alles? We veranderen niet per se van wereld. Maar als we konden nadenken over wat we zouden kunnen bieden, wat we zouden kunnen creëren, als het een beetje zou kunnen brengen moment van rust of vreugde of schoonheid in de wereld, misschien is dat de bijdrage die we zouden kunnen geven." - Jean Lee

Met stof willen we het naar een hoger niveau tillen. Een montagemateriaal hoeft geen fancy materiaal te zijn, zoals glas of metaal, om ook dat verheven gevoel te hebben.

Hunker: Je deelt je avonturen en ontwerpverkenningen vaak online. Het is fijn dat je mensen eraan herinnert dat je daar de tijd voor moet nemen. Wat vind je op dit moment spannend?

JL: Omdat we nu in Rockaway Beach, New York wonen, surfen! We waren vijf jaar in het midden van Brooklyn en toen sloeg COVID toe. We besloten willekeurig om een ​​lang weekend naar Rockaway te gaan en begonnen toen te leren dat er een hele nieuwe wereld was. We zijn begonnen met surfen en dat was echt verfrissend omdat we zo ingebed zijn in design, meubels, alles.

Het heeft onze manier van denken zeker veranderd in termen van hoe we ontwerpen, en de Veil-verlichting komt ook echt voort uit dat proces, en verbindt ook met de natuur. Het was natuurlijk geïnspireerd door oosterse en Japanse architectuur en het idee van het open raam [wanneer] de wind doorkomt, dus het is net als de bries en je ziet de lagen. Je ziet het licht van buiten naar binnen of van binnen naar buiten komen, en dan creëert het gedurende de dag verschillende soorten visuele lagen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door hoe objecten met de natuur kunnen interageren.

Hunker: We hebben met veel ontwerpers gesproken die samen met hun partners een bedrijf runnen. Wat is het geheim van jouw succes en Dylan?

JL: Communicatie is de sleutel. De dingen niet te persoonlijk opvatten is de boodschap. Gevoel voor humor hebben. Ik denk dat het ook heel belangrijk is om elkaars vaardigheden te respecteren. Open staan ​​om te uiten wat je bedoelingen zijn. Ik denk dat als we op één lijn zitten in onze bedoelingen of wat we later willen doen, wat het ook is, dan welke hindernis we ook tegenkomen, we het kunnen laten werken. Als ik denk aan hoe Dylan en ik ontwerpen benaderen, is het proces hetzelfde: een diepe nieuwsgierigheid om iets te begrijpen.