Hoe Tiarra Bell meubelontwerp verweeft met haar geloof

Tiarra bel is een meubelontwerper uit Philadelphia wiens werk diep geworteld is in haar geloof. Bell, een van de negen broers en zussen, groeide op in een huis waar kabeltelevisie werd ontmoedigd, dus als kind bracht ze haar dagen door met lezen en ontdekken. Op een gegeven moment dacht ze dat ze paleontoloog wilde worden, maar dingen bouwen zat al diep in haar familie. Bell's vader was een aannemer en zou haar naar zijn werkterreinen brengen, maar het was een stage op de middelbare school die ontwerp als haar bestemming verstevigde.

"Mijn middelbare school, Science Leadership Academy, eiste van ons dat we stage liepen van het tweede jaar tot het laatste jaar, en ik kwam in contact met Alex Gilliam, Wie beheert Kleine WPA, een community-based designorganisatie in Philadelphia," vertelt Bell aan Hunker. "Ik heb tot mijn laatste jaar met hem samengewerkt en hij heeft me echt de basis van design geleerd."

Hoewel Bell de ervaring had om haar vader huizen te zien bouwen en restaureren, in combinatie met haar stage met Alex Gilliam stuurde een meubelbeurs voor schone kunsten met haar tante het creatieve richting ontwerpen meubilair.

"Alex liet me kennismaken met de wereld van productontwerp en grootschalige projecten binnen gemeenschappelijke ruimtes", zegt Bell. "Maar na het bijwonen van een lokale meubelbeurs, wilde ik me echt verdiepen in meubels. Diezelfde dag ging ik naar Charles Todd, de eigenaar van Mt. Luchtige meubels op maat, en vroeg hem om een ​​leerplaats. Hij was het daarmee eens, en in mijn lagere en hogere jaren van de middelbare school leerde hij me hoe ik meubels moest maken.

Bell bleef naast Gilliam werken; en met Todd leerde ze fijne houtbewerkingsvaardigheden. Voor haar sluitsteenproject op de middelbare school maakte Bell haar eigen meubellijn, die als opstap diende steen voor haar toelating tot de Rhode Island School of Design - een van de beste designscholen in de land. De kunstenaar zegt dat haar tijd daar haar enkele van de meest uitdagende en lonende ervaringen van haar leven heeft gegeven.

"Bij RISD zijn was heel anders dan ik gewend was. Ik was vier uur van huis zonder familie of vrienden, en ik ben een introverte persoon, dus het was erg eenzaam. Bovendien is RISD ontzettend zwaar, zeker in het eerste jaar", legt Bell uit. "De lessen waren intens - acht uur lang, drie dagen per week. Bovendien was ik in sommige van mijn lessen de enige zwarte student, wat extra druk op me legde. In het begin was ik onzeker, maar ik ontdekte dat ik veel sterke punten had - en veel zwakke punten. Maar toen ik eenmaal aan mijn hoofdvak meubelontwerp begon, ging alles echt van start."

Bell zegt dat toen ze begon, ze opkeek naar moderne meubelontwerpers George Nakashima En Sam Maloof, maar in haar junior jaar bij RISD, een klas met Botswaanse ontwerper Peter Mabeo veranderde haar kijk op meubels en design.

"Die les heeft me veranderd, van niet alleen het maken van objecten die mooi zijn, maar het maken van objecten die betekenis en diepte hebben", zegt Bell. "Peter was ook de eerste zwarte meubelontwerper wiens werk volgens mij betekenis had."

Een van de beste voorbeelden van Bell's intentie om betekenis aan haar werk te geven, is zij zuiverheid spiegel. Bell wendde zich tot de Bijbel voor de bijbelse interpretatie van zuiverheid, wat haar ertoe bracht een gebogen spiegel te ontwerpen die was gesneden uit panga panga-hout en vervaardigd door de bemanning van Mabeo in Botswana.

"Toen ik de zuiverheidsspiegel ontwierp, wilde ik echt mijn overtuigingen inbrengen en dat combineren met dingen die in Botswana als puur worden beschouwd", zegt Bell. "Ik keek naar de Kalahari-woestijn, die zo puur en ongerept is. Toen nam ik het woord 'zuiverheid' en begon in de Bijbel te duiken, die een tegenovergestelde definitie van zuiverheid heeft. In de Bijbel gaat het over hoe God iemand die gebrekkig is, kan nemen en zuiveren. Dus heb ik die twee [definities] aan elkaar geknoopt, waarbij ik de vorm aannam van de zandduinen van de Kalahari-woestijn [voor de lijst] en een spiegel in het midden plaatste omdat het zelfreflectie vertegenwoordigt."

De kwaliteit van het werk van Bell is duidelijk, maar het is haar unieke wereldbeeld en de bijbelse connectie met elk meubelstuk dat haar onderscheidt van andere ontwerpers. Bell schrijft dit deel van haar vak toe aan het werken met Peter Mabeo.

"Peter heeft me geholpen een ‌Waaromnaar mijn product", zegt Bell. "Hij leerde me dat meubels niet alleen functioneel moeten zijn - het moet iets zijn dat iemands leven kan veranderen."