Hoe het BWA-netwerk zwarte vrouwen helpt toegang te krijgen tot het gebied van architectuur

Toen Katherine Williams een jong kind was, woonde ze een carrièrebeurs bij die werd gesponsord door de Girl Scouts in haar geboorteplaats Chesterfield, Virginia. Op de beurs sprak ze met veel mensen, maar haar interesse werd gewekt door een gesprek dat ze had met een architect. Ze was geïntrigeerd door de combinatie van vaardigheden die het beroep vereist, van wetenschappelijk tot wiskundig en artistiek. Na die ontmoeting bracht Williams het grootste deel van haar tienerjaren door met het leren van verschillende ontwerpcarrières, zoals ze uitlegt tijdens een telefoongesprek met Hunker. Dit omvatte deelname aan verschillende kampen en programma's gewijd aan architectuur, ontwerp en engineering.

Tegen de tijd dat ze naar de universiteit ging, had Williams er geen moeite mee wat ze wilde studeren. Na het behalen van haar Bachelor of Architecture aan Howard University, begon Williams te werken bij verschillende commerciële architectenbureaus in Virginia. Uiteindelijk verliet ze dat traditionele spoor om haar eigen pad te verkennen, werkend voor ontwikkelaars van betaalbare woningen en academische instellingen.

Naast haar eigen carrière heeft Williams er een gewoonte van gemaakt om middelen te creëren voor andere zwarte vrouwen die geïnteresseerd zijn in architectuur. 2020, architect meldde dat zwarte vrouwen 0,4% uitmaken van de gediplomeerde architecten in de VS. Drie jaar later is er enige groei, maar mensen zoals Williams willen ervoor zorgen dat de groei constant is - niet slechts een straaltje wijziging.

In 2015 lanceerde Williams Black Women in Architecture (BWA), een jaarlijkse brunch met als doel het samenbrengen van professionals in de omgeving van Washington, D.C. om elkaar te ontmoeten, verhalen uit te wisselen en te bouwen gemeenschap. Geïnspireerd door evenementen georganiseerd door groepen zoals de Nationale organisatie van minderheidsarchitecten (NOMA) en de Amerikaans Instituut van Architecten (AIA), zag Williams de waarde in het creëren van ruimte voor zwarte vrouwen om met elkaar samen te komen.

"Het idee was om vrouwen in het DC-gebied met elkaar in contact te brengen die niet echt een centrale plek hadden om elkaar te ontmoeten, en om hopelijk relaties te bevorderen die na het evenement zouden kunnen voortduren", zegt ze.

Williams herinnert zich de eerste jaren van de brunch, toen ze met een klein team en een cateraar werkte om een ​​evenement neer te zetten met als centraal concept mensen samen te brengen voor een maaltijd. "Dat was echt de focus", legt ze uit. "We wilden gewoon samenkomen. Groter dan dat was het niet." Sindsdien heeft de populariteit van de bijeenkomst echter geleid tot de uitbreiding van de BWA van een jaarlijkse brunch naar een informatiecentrum voor zwarte architecten in het District of Columbia, Maryland en Virginia (DMV) en voorbij.

De Black Women in Architecture Network, dat Williams nu samen met een team van vrijwilligers runt, heeft andere initiatieven toegevoegd, zoals de Desiree V. Cooper Memorial-beurs, een onderscheiding om te helpen met de vergoedingen in verband met het architectuurregistratie-examen, dat professionals moeten afleggen om gediplomeerd architect te worden in de U.S. Williams onthult dat de kosten om de zes examens af te leggen ongeveer $ 17.000 bedragen, een aanzienlijke barrière voor degenen die verlangen naar de volgende stap in hun carrières. Hoewel ze opmerkt dat sommige bedrijven zijn begonnen de kosten van het examen en het bijbehorende studiemateriaal te dekken, is er een aanzienlijk gebrek aan financiële steun als je in de publieke sector werkt. Door middel van initiatieven zoals de beurs hoopt Williams toegang te bieden en tegelijkertijd manieren te modelleren om opkomende architecten te ondersteunen.

"Het was een van de eerste keren dat ik deelnam aan een nationaal evenement en echt de kracht zag van samenkomen in een zaal vol zwarte vrouwen." — Williams

Het idee voor de BWA-brunch ontstond aanvankelijk door Williams' decennialange betrokkenheid bij Rijden op de Vortex, een collectief van zwarte vrouwelijke architecten die panels organiseren om hun ervaringen in de branche te bespreken. De eerste Riding the Vortex-sessie vond plaats in 2007 op een AIA-conventie en werd georganiseerd door Kathryn Prigmore en wijlen Barbara Laurie, die elkaar ontmoette tijdens het lesgeven aan Howard University. Ze vroegen het aan Kathy Dixon, oprichter van K. Dixon-architectuur, en Williams om de panelleden te zijn voor hun inaugurele programma. Williams had toen niet gedacht dat hun panel zou uitgroeien tot een reizend forum voor gesprekken over ras en geslacht en dat ze in 2022 de 50e prijs zouden krijgen Whitney M. Young Jr.-onderscheiding op de AIA-conferentie over architectuur.

"Het was een van de eerste keren dat ik deelnam aan een nationaal evenement en echt de kracht zag van samenkomen in een zaal vol zwarte vrouwen", zegt Williams. De brunch maakt gebruik van deze kracht en biedt kameraadschap en ruimte voor vrouwen die klagen dat ze de "enige" zijn op hun bedrijf.

Nadat hij het BWA Network had opgericht, hoorde Williams via Prigmore van een soortgelijke groep die begin jaren '90 opereerde. De groep, opgericht in Baltimore, Maryland, noemde zichzelf ook Black Women in Architecture en probeerde het aantal zwarte vrouwelijke architecten te verhogen. De leden deden dit door middel van netwerkactiviteiten en professionele ontwikkelingssessies over onderwerpen als ondernemer worden en marketing. De groep ging in 1994 uit elkaar.

Williams werd zich bewust van de groep nadat ze aan haar brunch was begonnen, en ze erkent hun gezamenlijke missie om het werk van zwarte vrouwelijke architecten te versterken. "Daarom noem ik het BWA-netwerk een 'herstart', omdat ik de eer wil geven aan mensen die dit eerder deden", zegt ze. Hoewel hun methoden misschien verschillen, ziet Williams het BWA-netwerk als een voortzetting van een lange geschiedenis van interventies om van architectuur een duurzame optie te maken voor jonge BIPOC-professionals.

"Er is niet één manier om architect te zijn. We hebben allemaal verschillende manieren om één te zijn, en het delen van onze verhalen kan mensen helpen hun eigen weg te vinden." — Williams

Terwijl het BWA-netwerk zich voorbereidt op de brunch van dit jaar, die in september zal plaatsvinden, en op een nieuwe beursronde toepassingen, Williams is dankbaar dat ze een beroep kan uitoefenen dat ze leuk vindt en tegelijkertijd anderen kan helpen die dat willen zijn architecten. Ze benadrukt het belang van "het hebben van een netwerk van ondersteuning" - individuen op verschillende momenten in hun loopbaan die begeleiding en gemeenschap kunnen bieden.

"Er is niet één manier om architect te zijn", concludeert Williams. "We hebben allemaal verschillende manieren om één te zijn, en het delen van onze verhalen kan mensen helpen hun eigen weg te vinden."