Deze ontwerper veranderde een saai L.A.-appartement in een stijlvol huis dat hem authentiek aanvoelt

‌WHO:‌David Samuel Ko van Huis Ko
‌Waar:Studio City, Californië
‌Stijl:‌ Californisch minimalisme met veel kleur

Toen David Samuel Ko, de interieurontwerper achter het full-service ontwerpbureau in Los Angeles Huis Ko, voor het eerst zijn ruime Studio City met twee slaapkamers van 1.500 vierkante meter betrok, weerstond hij de neiging om het onmiddellijk te vullen.

"Naarmate ik ouder ben geworden, ben ik een meer 'verzamel'-benadering van inkoop gaan hanteren', zegt hij. "Ik realiseerde me dat ik niets nodig heb totdat het tegen me spreekt. Ik investeer liever in iets dat betekenis heeft, dat resoneert met mij, waarmee ik me verbonden voel."

Dat afgemeten ethos heeft geresulteerd in een luchtige, leefbare ruimte, geworteld in het Californische minimalisme en onderbroken door zeer persoonlijke op maat gemaakte en vintage stukken, evenals knallen van kleur.

En veel ervan is geïnspireerd door zijn eerste liefde, persoonlijk en professioneel - mode.

"Mijn huis voelt als een outfit die ik zou dragen", zegt Ko. "Ik hou van niets meer dan een vintage paar Levi's en een wit T-shirt, gecombineerd met een funky jasje en kleurrijke schoenen. Dat is precies wat mijn thuis is."

Voor Ko is de open woonkamer het hart van zijn hele ruimte. "Mijn woonkamer is de enige ruimte die op dit moment echt 'verzameld' aanvoelt, aangezien ik echt opzettelijk was met wat hier ging", zegt hij.

Ko's meest gewaardeerde collector's item is deze limited edition spijker Soriana fauteuil, gekocht bij Cassina in Los Angeles.

"Het is gewoon zo iconisch", zegt hij. "Ik woon in een spijkerbroek. Ik hou gewoon van denim."

Van elke fauteuil zijn er slechts 100 - die naast denim ook verkrijgbaar is in zwart en ecru. "Het is gemaakt van [milieuvriendelijke] materialen. De vulling veert terug. Het materiaal zal niet verslechteren en plat worden", voegt hij eraan toe. "Het is een stuk dat na verloop van tijd zal verouderen."

Net boven de Soriana-fauteuil hangt een op maat gemaakt stuk van de Australische kunstenaar Tom O'Connor - een vriend. "Ik hou van kunst van collega-queer-artiesten, queer-creatievelingen", zegt Ko. "Ik vind het gewoon leuk om die artiesten een stem te geven in mijn huis."

Het stuk met gemengde media - dat verf, potlood en collageen bevat - brengt kleuraccenten naar de meer neutrale tinten van de woonkamer. "Het vertelt een verhaal, elke keer als ik ernaar kijk."

L.A.-gebaseerde artiest Tony DeVoney werkte samen met Ko aan deze twee aangepaste schilderijen, die acrylinkt op linnen zijn.

"Toen ik verhuisde en dacht: ik moet een mooi tweeluik boven deze bank", legt Ko uit. Hij en DeVoney uitgegoten door stoffenwinkels in het centrum van Los Angeles op zoek naar de precies juiste tint chartreuse linnen. "Toen zei ik: 'Hier zijn de kleuren die ik leuk vind, ga ermee aan de slag.' "

Het resultaat is een afwijking van de typische stijl van DeVoney, en een stuk dat, zegt Ko, goed aansluit bij de O'Connor. "Ze spelen met elkaar uit, zonder elkaar uit te spelen", zegt hij.

De vintage bank onder het tweeluik bevat een zeer opzettelijke verzameling boeken en andere schatten. "Als iemand in mijn ruimte komt, kunnen ze de boeken bekijken, doorlezen en begrijpen wie ik ben", zegt Ko.

"Lampen zijn zo stoer", zegt Ko. "Je wordt heel duur of heel basic." Hij had het bijna opgegeven toen hij deze roze Lampada Cappello tegenkwam Oscar Piccolo. "Ik ben dol op de [geplooide] schaduw en de kleurpracht", zegt hij. "Er was een tijd dat ik een hekel had aan roze, millennial pink. Maar nu vind ik het campy en zo schattig."

Het best verkochte HAY rijstpapier kap verankert het eetgedeelte, grenzend aan de keuken.

De eetkamerstoelen, die dateren uit de jaren 70, hebben teakhouten frames met gestoffeerde zittingen en rugleuningen - die Ko in de toekomst wil vernieuwen. "Ik zie de stoelen en het leven dat ze zullen hebben", zegt hij. "[Dat zijn stukken die] zullen evolueren, met verschillende iteraties naarmate de tijd verstrijkt."

De tweede slaapkamer — die Ko gebruikt als werkkamer — heeft een vergelijkbaar kleurenpalet, maar een andere functie. "Dit is geen [een] permanente ruimte; het evolueert voortdurend", zegt Ko. "Deze materiële muur verandert voortdurend. Dat is waar ik op dit moment van hou."

Het echte contrapunt van het schone Californische minimalisme in de hele ruimte is echter Ko's donkere, dramatische slaapkamer.

Ko koos het appartement gedeeltelijk omdat het vol helder, natuurlijk licht was. Maar de slaapkamer was een ander verhaal. Zelfs in de oorspronkelijke staat van de kamer - wit geverfd - was het donker, schimmig en grauw.

"Ik ben geen doka-persoon", zegt Ko. "Maar hiervoor moest ik het omarmen." Dus ging hij diep en donker met de verfkleur en hield hij het decor spaarzaam.

"De truc in die kamer is geen bovenverlichting", zegt hij. "Alle verlichting in de kamer is naar keuze."

De lakkleur is Wierookstokje van Benjamin Moore — een rijke chocoladebruine tint met violette ondertonen.

Van de opzettelijk donkere chocoladekleur van de slaapkamermuren tot elk klein vignet overal, Ko ziet het verhaal van hoe zijn huis - en zijn esthetiek - samen zijn gekomen.

"Ik realiseerde me dat ik niets nodig heb totdat het me aanspreekt", zegt Ko. "Ik heb eindelijk een verzameling items waar ik naar kan kijken en me precies kan herinneren waar of waarom ik ze heb. Er is echt niets in mijn huis waar geen stukje van mij aan vast zit."