Jenny Nguyen toont ons haar LES-zolder met verzamelde schatten

Wanneer er een coole nieuwe ontwerper of studio opduikt, is Jenny Nguyen vaak de BTS-magiewerker. Zij is de oprichtster van Hallo mens, een PR-bedrijf dat enkele van de beste opkomende talenten uit de ontwerpwereld vertegenwoordigt. Denk: Lea Ring van Nog een mens, Dames heren, Tantoevi, Studio Proba, Astraeus Clarke. (En als je die namen niet kent, doe jezelf dan een plezier en klik op de links.)

Hello Human voelt meer collectief dan zakelijk. Het is ‘creatieve publiciteit voor creatieve mensen’ (het officiële motto), maar het gaat dieper. Het vertegenwoordigt de ondervertegenwoordigden, vertelt ze me via een Zoom-oproep vanuit haar Lower East Side-hok, die vanuit haar hoeken ongebruikelijk helder en luchtig lijkt (voor New Yorkse normen). scherm.

Een deel van Jenny's missie is om de stemmen van BIPOC-ambachtslieden in huis te versterken. En als je alles hebt gezien de pers over een racistische vertoning tijdens de Milan Design Week van dit jaar was zij een van de weinigen die dit naar voren bracht. (Wat, een pluim, mijn vriend.)

Wat allemaal zegt: Jenny is een 'coole meid'. En met elk cool meisje, jijbehoefteom te weten hoe hun ruimte eruit ziet. Om te beginnen scoorde ze een juweeltje op het gebied van onroerend goed in New York: "Een ruimte als deze is zo zeldzaam in Manhattan, met hoge plafonds en een tussenverdieping", vertelt ze me. "Het was ooit een New York Public School en herbergt nu ongeveer 100 eenheden, plus binnenplaatsen en een zwembad." (Een zwembad? Zucht.)

Het is voorspelbaar dat ik haar moet vragen of ze spullen heeft van de geweldige ontwerpers die ze vertegenwoordigt (dat doet ze), en of ze een favoriet item heeft. "Dit is hetzelfde als het kiezen van een voorkeurskind!" ze lacht. Maar er zijn enkele hoogtepunten: "Daar komt mijn kandelaar vandaan Dames- en herenstudio, mijn bruisende keramische krukje van Forma Rosa Studio, mijn Windsor stoelen van het Londense duo Wilkinson & Rivera, mijn tafellamp van zachte geometrie, mijn bijzettafel annex salontafel langs Jialun Xiong. En daar zijn mijn minimale Korstmos planken; ze zijn stil (zoals planken horen te zijn) en passen zo goed bij het appartement."

Hoe zou je deze esthetiek dan noemen?

"Ik weet niet eens hoe ik het moet omschrijven", vraagt ​​Jenny zich af. ‘Dit zou ik moeten weten, nietwaar? Hoe zou je het omschrijven?", vraagt ​​ze mij.

"Minimaal verzameld? Het heeft een doorlopende lijn van moderne ambachtslieden,' rapporteer ik terug. Zij is het er mee eens.

"Ja, dat is precies waar het is", accepteert ze. ‘Het is een mengelmoes van dingen die ik onderweg heb opgepikt. Ik heb nooit mentaal dingen in kaart gebracht met moodboards."

Ik lach omdat we eerder grapjes maakten over moodboards en wie ze eigenlijk gebruikt om hun huis in te richten. Ofwel ben jij mij, die urenlang digitaal een kamer in elkaar steekt; of jij bent Jenny, die met de stroom meegaat. De ruimtevullers vs. de ruimtezoekers. Alhoewel, geen van beide is beter dan de ander.

Maar eigenlijk gaat Jenny's interieursfeer over opzettelijk zijn... op een ongeplande manier. Ze koopt niet zomaar iets: "Mijn man en ik zijn heel kieskeurig over wat we in huis halen. Als er geen plaats voor is, proberen we het niet te kopen." Maar de dingen die ze wel kopen, moeten iets opleveren waarde: "Het belangrijkste is dat je koopt om je verhaal over hoe je leeft en waar je woont te verrijken", zegt ze legt uit.

"Het belangrijkste is dat je koopt om je verhaal over hoe je leeft en waar je woont te verrijken." – Jenny Nguyen

Dat lijkt lastig om te bereiken, vooral als je een kind in een kleine ruimte hebt. (Jenny's dochter, Jet, is vier jaar oud.) Voor Jenny is er echter een eenvoudig antwoord voor alle 'dingen' die met kleine dingen gepaard gaan. Heb er gewoon minder van.

Voor wat ze ‌Doen‌ Heeft Jenny me uitgelegd hoe ze het georganiseerd houden: "Alles wat Jet qua speelgoed betreft, heeft ze misschien onze Hulp met kunstbenodigdheden en dergelijke leeft beneden, allemaal opgeborgen in Muji-bakken die opgaan in de omgeving. Boven in haar kamer bewaren we al haar andere speelgoed in een rekkensysteem, zodat de rommel daarboven blijft."

Afgezien van een grijze doorsnede die ze haat, maar niet van plan is weg te doen – “Het zou onverantwoord zijn om hem weg te gooien” – Jenny's appartement is het soort plek met dat huiselijke, creatieve element dat je niet zomaar kunt nabootsen, zelfs niet op een moodboard.

Nog afscheidswoorden? "Gewoon... heb vertrouwen in je eigen stijl. Als je het leuk vindt, vind je er wel een plekje voor in huis." Zei als een echte coole meid.