Wijkwacht: Roosevelt Row

Het Roosevelt Row Artists 'District in Phoenix (RoRo) is een continu evoluerend stedelijk canvas dat heeft de afgelopen jaren een dramatische ommekeer ondergaan dankzij een groeiende gemeenschap van kunstenaars en ondernemers.

Juxtaposition komt snel naar voren als een gemeenschappelijk thema in RoRo's kunst en ontwikkeling. Decennia-oude bungalows worden geconfronteerd met maanden oude halfhoge gebouwen; felle kleuren ontmoeten het woestijnpalet. Het meest intrigerende contrast ligt misschien in de voortdurende strijd van de wijk om het oude en het nieuwe te vermengen: Roosevelt Row heeft een eeuw geschiedenis, onderverdeeld in hoofdstukken die vertellen onafhankelijke verhalen over de oorsprong van eind 1800, een tijdperk van bedrijfsgroei langs de centrale Roosevelt Street en een verval in de late 20e eeuw dat tot ver in de informatie duurde Leeftijd.

Zoals veel buurten zijn de lineaire grenzen vloeiend; RoRo kan echter losjes worden gedefinieerd door 7th Avenue in het westen en 16

^{Kunstenaar Lauren Lee, voorgrond; Lee's openbare kunstwerk "Three Birds in Flight" wordt weergegeven op een appartementengebouw op de achtergrond. Lee's vorige muurschildering, "Three Birds", werd afgebroken als onderdeel van de bouw van hetzelfde gebouw.}

Geholpen door de herintroductie van lightrail-doorvoer, zijn lege straten veranderd in verzamelruimten en zijn historische wijken de afgelopen tien jaar nieuw leven ingeblazen. Plots hebben bewoners en ondernemers langs het RoRo-traject van 23 blokken ruimschoots de gelegenheid om niches te vullen en hun plaats in de geschiedenis te schrijven; de gelaagdheid van huizenprijzen die de toegang tot wijken in andere steden beperkt, is in het centrum van Phoenix nog niet toegepast. Als gevolg hiervan is geleidelijk een creatief en ondernemend ethos in Wild West-stijl binnengedrongen. Een snelle blik op sites zoals Zillow of Redfin geeft aan dat de huizenprijzen sinds de financiële crisis zijn gestegen, omdat een zoektocht naar een unit met 2 slaapkamers een vraagprijsbereik oplevert tussen ongeveer $250,000-$420,000; een recente verkoop van een appartement met twee slaapkamers op een centrale RoRo-locatie haalde $ 275.000 op.

Roosevelt Row, in zijn moderne heropleving, staat symbool voor de kracht van creatieven bij het opbouwen van een nationaal erkende cultuur door middel van kunst. Het meest bekend is dat het de thuisbasis is van maandelijks Eerste vrijdag, nu een van de grootste zelf-geleide kunstwandelingen in het land. Het is bekend dat de artistieke gemeenschap hecht is: wanneer een idee toeslaat, kan het een onderdeel worden van elk Roosevelt Row-gesprek - na een jazzconcert op De Nash, tussen audiofielen die vinyl ruilen bij Revolver Records, voorbij een Five Spot bij Matt's Big Breakfast (je kunt het halen bij Food Network's) Guy Fieri) —Of na een broodje en koffie bij Welkom Diner. Een mix van ondernemend en artistiek denken heeft nieuwe modellen opgeleverd voor het gebruik van commerciële ruimtes zoals Palabra, waar een kapsalon de basis legde voor het delen van commerciële ruimte met een kunstgalerie en een designgericht café; en Rise, een koffiehuis en eetcafé dat live-evenementen beheert met lokale en underground artiesten. 'De kleine bedrijven die bloeien in [RoRo] worden ondersteund door mensen die echt om de wijk geven', zegt Derrick Pacheco, eigenaar van HoodRide Bicycles. 'Ze zijn rentmeesters voor de reizigers en voor de mensen die nieuw zijn in het gebied. Ze zijn ambassadeurs van het kunstdistrict en dat heeft volgens mij altijd een sleutelrol gespeeld in de ontwikkeling van het gebied. '

Professionele kunstenaar Lauren Lee verhuisde halverwege de jaren 2000 naar Roosevelt Row, toen het geroezemoes in de kunstscene pas begon op te bouwen tot de huidige intensiteit. Rond deze tijd bestond een groot deel van de eerste vrijdagtraditie uit informele bijeenkomsten in galerijen met appartementen en kleine winkeltjes langs Roosevelt Street. Naarmate de kunstscene groeide, werd Lee geselecteerd om de graffitied muur van GreenHAUS, een lokale kunstgalerie en boetiek, te verfraaien met nieuwe kunstwerken. Lee's 'Three Birds'-muurschildering ging in 2012 omhoog, omdat de selfie-cultuur gewoon stoom aan het verzamelen was, en de muurschildering werd al snel een toegankelijk decor voor foto's in het hart van RoRo. Locals en toeristen begonnen niet alleen Lee's muurschildering te taggen, maar ook het kunstdistrict op sociale media. De vogels werden een Roosevelt Row-symbool en hielpen Lee's carrière als fulltime muralist en beeldend kunstenaar. 'Ik wist dat [Three Birds] mijn leven zou veranderen omdat het zo prominent aanwezig was', zegt Lee. 'Het heeft mijn leven absoluut 100 keer veranderd.'

Tegen die tijd was RoRo's ontwikkeling als een localistische, artistieke enclave in volle bloei, zo erg zelfs dat een heropleving van de lokale eigendomswaarden ook goed op gang was. Drie jaar nadat de originele "Three Birds" -muurschildering opkwam, werd GreenHAUS afgebroken - samen met Lee's muurschildering en een binnenmuur van een iconische kunstenaar Ted DeGrazia—Om plaats te maken voor iLuminate 290, een luxe appartementencomplex ontwikkeld door Baron Properties. Getuige van iLuminate 290's constructie van de atelier en galerie hij rent naast de deur, fotograaf en kunstenaar Wayne Rainey zette zijn frustratie om in inspiratie: zijn foto van de sloopsite werd 'Verlicht' een grootschalige nachtelijke foto die commentaar geeft op de ontwikkeling van een kunstwijk in Rainey tentoongesteld in het Heard Museum in het centrum van Phoenix.

Rainey, een native van de derde generatie van Phoenix, is al lang een voorstander van de kunstscene in Phoenix, wiens inspanningen minstens dateren van 1999, toen hij Hogla's oprichtte, een woon / werk / tentoonstellingsruimte voor een gestage stroom van jonge artiesten. Hoewel Holga uiteindelijk is gesloten, is Rainey doorgegaan met nieuwe projecten zoals MonOrchid, een multifunctionele artistieke faciliteit die niet alleen dienst doet als video- en fotostudio, maar ook als galerie, evenementenlocatie en co-workingruimte. Zoals Rainey zei: 'Ik ontdekte dat de beste manier voor mij om mijn eigen ziel te voeden was om de plek te creëren waar ik wilde zijn.' Rainey staat ook achter Ro2, een aankomende mid-rise ontwikkeling die ook is ontworpen als een ruimte voor gemengd gebruik met Knipe Village, een betaalbare plek voor kunstenaars en ondernemers om te leven, werken en hun kunst te laten zien. Knipe Village is vooral opmerkelijk vanwege zijn inzet voor het restaureren van het 109 jaar oude Knipe House en het onderhouden van de gemeenschapstuin Roosevelt Growhouse.

_{Wayne Rainey in zijn historische huis in Roosevelt Row}

Zoals Rainey, architect en kunstenaar Steve Helffrich is al tientallen jaren getuige van veranderingen langs Roosevelt Row. Hij noemt deze ontwikkelingen een 'verandering van de rijkdom'. Bedrijven en studenten zijn ingetrokken. De artiesten zijn verhuisd. Helffrich ligt nu aan de rand van Roosevelt Row en draagt ​​op afstand bij aan het creatieve karakter van de binnenstad door The Hive, een kunstruimte net ten noorden van de I-10. 'Het ebt en stroomt gewoon', zegt Helffrich. 'Op een gegeven moment waren er misschien 100 kunstruimtes in de binnenstad. Je kunt tellen hoeveel er nu in één hand zitten. Het is absoluut veranderd en het gaat zo langzaam dat je het niet echt weet. '

Helffrich zegt dat de resultaten van de huidige ontwikkelingen zich mogelijk al jaren niet meer zullen voordoen, dus bewoners zoals hij zijn proactief. Ze zoeken oplossingen voor complexe problemen - beloopbaarheid, adaptief hergebruik en meer - die allemaal bijdragen aan het behoud van kunst en kleine bedrijven langs Roosevelt Row en het hele centrum van Phoenix.

_{Derrick Pacheco, ondernemer, kunstenaar en oprichter van HoodRide Bicycles.}

Derrick Pacheco, oprichter van HoodRide Bicycles, heeft ervaren dat hij uit de eerste hand proactief moet zijn. Toen hij voor het eerst zijn winkel in het kunstdistrict opende, was het uit noodzaak - er bestonden geen andere fietsenwinkels binnen een straal van vijf mijl. Tegenwoordig zijn er ten minste 10, exclusief gratis diensten die door Arizona State University aan studenten worden aangeboden. 'Wat er in Phoenix aan de hand is, is zeker niet uniek, maar wat me treurt is dat we een unieke positie hadden als een gemeenschap om gentrificatie een beetje moeilijker af te weren dan we deden, als we dat al deden, "Pacheco zei. "We hebben als gemeenschap te veel tijd en moeite gestoken in het maken en promoten van kunst, en minder in het bouwen van een stichting zodat we kunst kunnen blijven maken en bouwen in onze eigen gemeenschap."

Terwijl ontwikkelaars het lokale landschap veranderen, heeft Pacheco kansen gevonden in meer toerisme. Via verschillende succesvolle Airbnb-panden in de wijk Roosevelt kan hij, zoals veel artiesten, zichzelf onderhouden door geld te verdienen met de langdurige doe-het-zelfcultuur en gedeelde ruimte. De unieke eigenschappen van Pacheco, waaronder hergebruikte vliegtuigen, zeecontainers en een schoolbus, bieden gasten een weerspiegeling van de lokale kunstenaarscultuur door kunst te gebruiken om een ​​gemeenschap op te bouwen, in plaats van als uitrusting voor nieuwe appartementen of sporten locaties. In zekere zin 'maken ze deel uit van een gevecht tegen een monolithische Roosevelt Row'.

Hoewel de ontwikkelingen niet zijn gestopt, is het doorzettingsvermogen van de gepassioneerde inwoners van Roosevelt Row niet voor niets geweest. Ontwikkelaars zijn zich bewust geworden van het belang van het werken met kunstenaars. Toen GreenHAUS werd afgebroken, wat leidde tot een symbolische begrafenis voor Roosevelt Row benaderde Lee de ontwikkelaars van iLuminate 290 en stelde een nieuwe versie van haar "Three Birds" -schildering voor. "Three Birds in Flight" wordt nu trots getoond aan de zijkant van het appartementencomplex en is een van de eerste privéonderhandelde openbare kunstwerken op Roosevelt Row. 'Ik denk dat ze zich, zodra ze ter plaatse waren in het kunstdistrict, realiseerden dat [kunst] de munteenheid van die ruimte is', zegt Lee. 'Je wilt geen pijnlijke duim zijn. Je brengt kunst binnen, daarom gaan mensen überhaupt naar die ruimte. '

Meer recentelijk, na een festival dat 51 nieuwe muurschilderingen naar Phoenix bracht, een stadsbijeenkomst dat meer dan 200 muurbehangers verzamelde, leidde tot twee belangrijke resultaten: er werden geen voorschriften voor muurschilderingen opgesteld en de huidige muurschilderingen zouden niet worden beïnvloed door toekomstige voorschriften. Deze toewijding aan een kleurrijke RoRo en groter Phoenix verleent kunstenaars de verantwoordelijkheid om hun eigen cultuur te laten zien en contrasteert wetten in andere steden die ontwerpkosten, vergunningen en meer vereisen. 'Ik ben me er altijd van bewust hoe [haar openbare kunst] de gemeenschap gaat beïnvloeden, wat ze denken dat het betekent', zegt Lee. 'Ik loop dat allemaal door mijn hoofd. Het is een groot probleem. "Lee zegt dat de volgende stap is om lokale kunstenaars meer kansen te bieden om zich een weg omhoog te banen, in plaats van talent uit te besteden aan grote muurschilderingprojecten.

Naarmate het kunstdistrict verandert, veranderen ook veel lokale bedrijven in de omgeving van Roosevelt Street. De Churchill, een marktplaats die een trend volgt van de ontwikkeling van zeecontainers (in bijvoorbeeld Vegas en Atlanta) langs Roosevelt Row, geopend in september 2018 als een gemeenschapshub voor 10 restaurants en winkels van eigen bodem. De Oscar is een appartementsgebouw gemaakt van teruggewonnen zeecontainers die de lijn ertussen vervagen kort- en langetermijn verhuur. Tegelijkertijd adaptieve hergebruikruimte en foodhal DeSoto Central Market is gesloten onlangs geopend in 2015. Kan zijn residentie in Fifth Street, een al lang bestaand koffiehuis, niet veiligstellen Jobot verhuisd in 2017 aan de overkant van de ontwikkeling van iLuminate 290. Er vindt verandering plaats, maar deze verandering betekent dat artiesten op een nieuwe manier terugkeren. 'Je verschuift', zegt Lee. 'Je draait. Het is net dans. Het is een ander nummer, dus je moet anders dansen. '

De geschiedenis van Roosevelt Row wordt misschien gekenmerkt door een sterke achteruitgang en heropleving, maar de kunstenaars van Roosevelt Row eisen hun plaats weer op. Ze zijn volhardend. Ze zijn winterhard. En ze zijn verhalenvertellers. 'We zijn erg vloeibaar als artiesten', zegt Pacheco. 'We zijn erg flexibel. We zullen het hele ding vanaf de zijlijn zien afbranden, en daar zullen we nog steeds kunst van maken. We zullen onze innerlijke pijn en innerlijke strijd illustreren. We zullen ons verhaal hoe dan ook vertellen. '