De onverwachte oorsprong van de 'Widow's Walk'

Sorry voor alle hopeloze romantici die er zijn, maar het verhaal achter de wandeling van de weduwe omvat meer echte vlammen dan vlammen van passie.

Voordat we de mythe van de wandeling van de weduwe ontkrachten, laten we eerst bespreken wat de structuur is. In de Woordenboek van architectuur en interieurontwerp, beschrijft auteur Mary Gilliatt de wandeling van een weduwe - ook bekend als het horloge van een weduwe, een dakterras of een kapiteinswandeling - als een railed rooftop loopbrug populair aan de oostkust van de Verenigde Staten. Deze loopbruggen waren vooral populair in de negentiende eeuw, op het hoogtepunt van de walvisindustrie, maar hun doel is in de loop van de tijd behoorlijk geëvolueerd.

In zijn gids uit 2011 Iconen uit New England: Shaker Villages, Saltboxes, Stone Walls and Steeples, renovatie- en vastgoeddeskundige Bruce Irving stelt dat koloniale huizen verwezen naar de wandeling van een weduwe als een "scuttle" (ook wel bekend als een kleine opening in een boot waardoor water uit de dek). Een scuttle diende in wezen als brandweerkazerne op het dak omdat mensen in die tijd nog steeds de open haard gebruikten om te koken. Als gevolg hiervan vingen de schoorsteenmuren vaak vet op van het voedsel eronder, waardoor schoorsteenbranden een groter gevaar vormen.

Om de kans op een destructieve schoorsteenbrand te bestrijden, sneden koloniale huizenbouwers gaten in de daken en pasten ze ze met een valluik en ladder die naar de binnenkant van het huis leidden (waardoor het veilig is om te gebruiken tijdens een ijzige winter). Onderaan de ladder hielden de bewoners emmers met water en zand die naar het dak konden worden gehaast om een ​​schoorsteenbrand te blussen. Met dit in gedachten voorzagen de wandelingen van weduwen ook huizen van openingen voor rookventilatie en luchtcirculatie.

Naarmate de tijd verstreek, vervingen ovens en fornuizen het koken in de open haard en evolueerde de scuttle meer esthetisch en minder praktisch. Geïnspireerd door de koepels van Italiaanse architectuurwerden de wandelingen van de weduwe decoratieve, afgesloten patio's op het dak waar men de schepen in en uit de haven kon zien aankomen. In de November 1980 editie van The Old-House Journal - die restauratie- en onderhoudstechnieken voor antieke huizen leverde - een koepel wordt beschreven als een "kleine, torentje-achtige projectie op het dak van een huis of schuur. 'Het kan ook een belvedère worden genoemd, een soort koepel die vaak vierkant is en gebouwd om er ten minste één te huisvesten persoon. Deze stijl was niet alleen populair in kustplaatsen, maar in heel Amerika.

Wat het mythe-gedeelte betreft, toen ze tot kustwandelingen veranderden in weduwen, stonden ze bekend om hun uitzicht op de oceaan. Hoewel het eerste gebruik van de uitdrukking "wandeling van de weduwe" niet kan worden vastgesteld, gedurende de negentiende en twintigste eeuw, de platforms op het dak werden bekend als plekken waar vrouwen die weduwe werden, naar de terugkeer van hun man zouden kijken schip. Hoewel romantisch, is het niet waarschijnlijk dat vrouwen tijd zouden hebben gehad om de wandeling van de weduwe te versnellen, omdat ze in plaats daarvan naar hun huis zouden neigen. Integendeel, de wandelingen van de weduwe waren waarschijnlijk een plaats waar kapiteins de schepen die de haven in en uit kwamen, konden volgen.

Interessant genoeg, in Pictogrammen van New EnglandIrving verwijst naar een jaren twintig Boston Transcript artikel dat de zin noemt wandeling van de weduwe een "stadsterm". In 1925 verklaarde de president van de historische samenleving van Nantucket zelfs: 'Zoals alle goede Nantucketers weten, zijn het gewoon' wandelingen ', en tot voor kort werden ze nooit iets anders genoemd. 'Geen fan van het macabere, hij concludeerde dat mensen ze niet moesten bellen anders.

Ondanks het feit dat de wandelingen van de weduwe decoratieve, fantasievolle structuren werden, werden de Maart 2010 editie van Fishermen's Voice stelt dat ze altijd een praktische factor hebben behouden omdat ze worden gebruikt voor luchtcirculatie tijdens hete, vochtige zomers in het hele land. Het hele jaar door gesloten houden moest echter te duur worden, wat leidde tot de modernere, open weduwenwandeling, een vierzijdig platform omgeven door een omhullende, typisch houten reling. Aanvankelijk was dit hekwerk van ijzer.

Dus de volgende keer dat u een wandeling van een weduwe boven op een huis ziet, of het nu in een huis aan de kust of in het binnenland is, kunt u een minuut de tijd nemen om stel je de paniekerige bewoners - niet weduwen - van het verleden voor die verwoed werken om een ​​brand te blussen die door hun is veroorzaakt avondmaal. En de volgende keer dat iemand je het sprookje van de wandeling van de weduwe probeert te vertellen, kun je ze anders vertellen.