Ik verbleef in JFK's TWA Hotel en het zat vol met wonderen uit het midden van de eeuw

Als een oude fan van alle dingen midcentury modern en een evangelist voor een verblijf in een hotel op een korte taxirit verwijderd van waar u al woont, Ik had de kans om de onlangs geopende te bekijken TWA Hotel bij JFK, dat de historische luchtvaartterminal, ontworpen door architect Eero Saarinen, gebruikt als anker en hoofdruimte (huis met twee torens) 512 kamers grenzend aan het hoofdgebouw) om te dineren, te drinken en - misschien wel het belangrijkste - de geschiedenis van de lucht op te snuiven reizen. Hoewel het hotel echt een functionerend luchthavenhotel is, perfect voor reizigers die onderweg naar JFK overnachten wijst verder, het is ook een bestemming voor mensen die gewoon de kans willen hebben om de nacht in First Class door te brengen, Jaren 60-stijl. (Hoi! Me!)

De lobby van Eero Saarinen, die in 1962 voor passagiers werd geopend, was sinds 2001 leeg en het herstelproject in zijn oude glorie duurde bijna drie jaar. De adembenemende ruimte (leuk feit: het grootste deel van de structuur van Saarinen heeft geen rechte hoeken, waardoor de hele plaats een luchtige kwaliteit krijgt die ik alleen kan omschrijven als "prachtig swoopy") is het eerste dat hotelgasten zien, net zoals vliegtuigpassagiers de ruimte zouden hebben ervaren op het hoogtepunt van TWA's dominantie van de luchten.

Er is geen tekort aan plaatsen om iets te drinken in het TWA Hotel (inclusief de Connie, een buiten gebruik gestelde vliegtuig-gedraaide cocktail lounge geparkeerd net buiten de lobby van het hotel), maar ik hield vooral van het kijken naar de zonsondergang vanaf de Verzonken Lounge, mijn voeten op een zachte rode voetenbank, nippend aan een martini, terwijl Frank Sinatra over het stereosysteem van de lobby kroop.

Ik dacht dat ik eigenlijk niet zo geïnteresseerd zou zijn in het kijken naar vliegtuigen die landen en opstijgen - totdat ik op het dakterras van het hotel was, cocktail in de hand. Het hotel is van plan het zwembad het hele jaar door verwarmd en open te houden, en komt in de winter terug als het meer een bubbelbad is, en staat nu zeker op mijn lijstje.

Het is duidelijk dat het kingsize bed en het uitzicht op de landingsbaan hier de grote aantrekkingskracht hebben, maar als een midcentury modern meubilair nerd, ik was super opgewonden om te slapen in een kamer met mijn eigen Saarinen Womb-stoel en bijpassende Tulip-tafel. Ik vond het vooral leuk om mijn meubels te bewonderen (en te gebruiken!) En daarna naar beneden te gaan naar de Herman Miller-bibliotheek om te lezen over de geschiedenis van de stukken in mijn kamer.

In plaats van een aparte museumvleugel te organiseren, heeft het hotel slim georganiseerde minitentoonstellingen van historische TWA-ephemera in de belangrijkste ruimtes waar bezoekers op hun gemak kunnen struikelen. Een hoogtepunt voor mij was de rij uniformen die TWA-stewardessen de hele twintigste eeuw droegen, en ik was niet de enige die waardeerde deze vertoning - terwijl ik verlangde naar een bijzonder chique groene pakset, ontmoette ik een paar vrouwen die daadwerkelijk voor de luchtvaartmaatschappij in de jaren zestig, en ze vertelden me verhalen over gebraden vlees in First Class en het dragen van toga's tijdens een bijzonder gedenkwaardige vlucht naar Rome.

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik me verzette tegen de sirene-oproep van de cadeauwinkel van het hotel voordat ik uitcheckte... maar ik zou liegen.