Jak Virginia Savage McAlester nauczyła mnie bliżej przyjrzeć się architekturze

Kiedy studiowałem Konserwację Historii na studiach magisterskich, musiałem wziąć udział w kilku zajęciach, które miały mnie nauczyć, jak to robić rozpoznawać na podstawie wzroku i testów materiałów praktycznie każdy styl architektoniczny i materiał używany w Stanach Zjednoczonych Stany. Spodobał mi się pomysł przekształcenia własnego mózgu w rodzaj encyklopedii skupiającej się na budynkach, ale w praktyce miałem plik niemało kłopotów: czy te okna sugerowały, że dom szeregowy, obok którego przechodziłem, był gruziński, czy federalny styl? Czy misterne gzymsy kamienicy były włoskie, czy barokowe? Czy były to bajkowe domki, które kochałem jako dziecko Tudor Revival, czy ranczo z książkami?

Miałem do dyspozycji tysiące stron lektur, notatek i materiałów szkoleniowych - nie mówiąc już o całym internecie. Ale najczęściej zwracałem się - tak jak nadal - do Virginii Savage McAlester.

Po raz pierwszy opublikowano w 1984 r., Virginia Savage McAlester'sPrzewodnik po domach amerykańskichjest dla krytyka architektury i pisarki Alexandry Lange „podręcznik zawierający odpowiedzi na pytania, o których nie wiedziałem, że będę miał. Za każdym razem, gdy ktoś na Twitterze pytał mnie, w jakim stylu jest ten dom? Albo jak nazywasz doohickey nad drzwiami? Pomyślałbym, dlaczego w ogóle pytasz? Po prostu kupPrzewodnik terenowy​."

McAlester niestety zmarła w kwietniu 2020 roku, ale dzięki jej niezwykłej pracy jej niepohamowana i zaraźliwa fascynacja środowiskiem zabudowanym jest nadal żywa.

Od domów zbudowanych przez rdzennych Amerykanów setki lat przed przybyciem Europejczyków po zagadkowe McMansions - McAlester ochrzcił je „Millennial Mansions” - z późnych lat 20^th wiek, każdy rodzaj mieszkania jest reprezentowany w pracy McAlestera, co czyni ją podręcznikiem, a także dla wielu przewodnikiem wycieczek. Wędrować po blokach w nieznanym mieście, usuwać nowe rodzaje dachów, drzwi i pochylni, a potem przeczesywanie rysunków pasujących do tego, co widziałeś, jest odblokowaniem tajnego języka cegieł i kamienia, a nawet beton.

Sama McAlester od najmłodszych lat zamierzała rozszyfrować tajny język środowiska zbudowanego, jak wyjaśnia jej córka, filmowiec Amy Talkington. „Mama powiedziała, że ​​po raz pierwszy zakochała się w architekturze, kiedy jej babcia zabrała ją jako dziewczynkę do Waszyngtonu - pochwyciła ją wielkość Kapitolu i innych budynków. Była świetna zarówno w matematyce, jak i sztuce, więc studiowanie architektury było naturalnym połączeniem tych dwóch. Ale myślę, że jej prawdziwa miłość do architektury - a na pewno miłość do konserwacji - wzięła się z miłości do jej domu rodzinnego i sąsiedztwa. Kiedy okolica była zagrożona przez deweloperów, wtedy naprawdę zaangażowała się w ochronę - aby ją uratować ”.

Urodzony w Dallas i wykształcony na Harvardzie, McAlester, na przełomie lat 60. i 70., pracował niestrudzenie, aby zabezpieczyła domy zagrożone wyburzeniem i ponownym założeniem, a ona została później założycielką z Konserwacja Dallas, organizacja, która do tej pory pomogła w ustanowieniu ponad 4000 zabytków we wszystkich częściach miasta, oraz Przyjaciele Fair Park, organizacji, do której zwerbowała całą rodzinę.

„Pewnego razu, aby zebrać pieniądze na Fair Park”, mówi Talkington, „poprosiła nas, abyśmy przebierali się za cegły, aby spróbować sprzedać cegły na Texas Jam, znanym festiwalu muzyki heavy metalowej w Cotton Bowl. Ale udało nam się ją przekonać, że zostaniemy wyśmiewani - jeśli nie pobici na miazgę ”.

To dzięki jej rzecznictwu McAlester dostrzegła potrzebę łatwej do odczytania, kompleksowej pracy, która pozwoli czytelnikom znaleźć skarby w ich sąsiedztwie. „Książka”, mówi Talkington, „była przedłużeniem jej pracy konserwatorskiej. Kiedy próbowała wyznaczyć okolicę, zdała sobie sprawę, że aby to zrobić, trzeba określić styl każdego domu w dzielnicy. Kiedy próbowała znaleźć książkę opisującą style domu, nie było żadnej. Dlatego postanowiła napisać tę książkę ”.

Jedna z największych radości w przeglądaniuPrzewodnik terenowyjest to, że McAlester ma coś miłego - i coś ciekawego - do powiedzenia na temat praktycznie każdego rodzaju amerykańskiego domu. To przez jej oczy po raz pierwszy pokochałem domy na ranczo na moich przedmieściach Los Angeles dzieciństwo - ten, z jego współczesnymi liniami z połowy wieku, lub ten z zamkowym pałacem Kopciuszka okiennice.

Zaangażowanie McAlester w odkrywanie piękna w codziennych miejscach rozciągało się na jej własne życie. „Uwielbiam współczesne, nowoczesne domy z XX wieku” - mówi Talkington. „I chociaż mama mieszkała w starszym domu, też kochała ten styl, zwłaszcza te, które łączyły naturę. Nie mogła się doczekać, aby przenieść się do mniejszego, bardziej nowoczesnego domu, w którym mogłaby wyglądać przez okna na ogród ”.

Jej praca i jej wyraźny zamiłowanie do niej są jasne dla tych z nas, którzy pozostają jej oddaniPrzewodnik terenowy.„Mimo, że większość mojej pracy jako stolarza odbywa się wewnątrz” - mówi Drew Zembruski, właściciel Artifex Home, "​Przewodnik po domach amerykańskichjest nadal miejscem, w którym zaczynam nowy projekt. Walcarka wewnętrzna powinna być kontynuacją elementów architektonicznej zabudowy domu; możliwość wyszukania typowych szczegółów wszystkiego, od drzwi wejściowych po lukarny, sprawia, że ​​obudowa sprawia wrażenie, jakby zawsze była częścią domu ”.

I chociaż była wielbicielką domu, entuzjazm McAlester dla otaczającego ją świata nie kończył się na frontowych drzwiach. Kochała świat przyrody tak bardzo, że zmieniła swój basen - być może ostateczny symbol podmiejskiej Ameryki - staw, który stał się domem dla żab, ryb i wszelkiego rodzaju dzikich zwierząt stworzenia. Podróżowała i zabierała swoją rodzinę na wycieczki badawcze i przygodowe, dzieląc się z nimi częściami żywej historii, którymi sama była tak poruszona.

A kiedy skończyła poprawionyPrzewodnik terenowy, wydany w 2013 roku - ze szpitalnego łóżka, nie mniej - zagłębiła się w swój kolejny projekt,Przewodnik terenowy po budynkach amerykańskich. „Choć bardzo się starała”, mówi Talkington, „nie była w stanie ukończyć tej książki, ale zrobiła na tyle postępów, że będziemy w stanie ją ukończyć i opublikować. Jestem zdeterminowany."

Piszę to z mojego mieszkania na Brooklynie, miejsca, z którego niewiele wyjeżdżałem od zeszłego roku. Zimą godzinami wyglądałem przez okna sypialni, patrząc na ulicę w poszukiwaniu czegoś nowego - samochodu w nietypowym kolorze, dostawy mebli, psa. Pomyślałem, że jestem zmęczony patrzeniem na te same budynki dzień po dniu. Ale gdy na drzewach zaczynają pojawiać się pąki, a resztki śniegu topnieją, zaczynam patrzeć świeżymi oczami na otaczające mnie budynki. Niedawno zauważyłem, że schody z mieszkania po drugiej stronie ulicy są zaskakująco eleganckie, z ozdobami z kutego żelaza na szczycie każdego rusztu. Tuż obok, dom szeregowy, o którym nigdy nie myślałem, że dostałem świeżą warstwę farby, co po raz pierwszy wyjaśniło mi, że okna pierwszego piętra są odsunięte od elewacji, dzięki czemu ozdobne łuki nad nimi odstają od elewacji ulica.

I obokżedom to coś nowego - dom w budowie, obecnie ukryty za rusztowaniami i siatkami. Codziennie sprawdzam, czy ujawniono jakiś ukryty szczegół - czy będzie współczesny, czy będzie wyglądał jak nowsza wersja wczesnych lat 20^th-stuleci sąsiedzi? Czy będzie cegła, metal, kamień czy beton? Wiem, że nawet po udzieleniu odpowiedzi na te pytania prawie na pewno będę miał więcej i wiem, że Virginia Savage McAlester będzie czekała na półce, aby pomóc mi je rozgryźć.