Uprawa migdałów w Karolinie Północnej

Migdały (Prunus amygdalus syn Prunus dulcis), małe drzewa liściaste o różowo-białych kwiatach i zdrowe i smaczne orzechy, są odporne na zimę w amerykańskich Departamentach Rolnictwa strefy odporności od 7 do 7 9. Migdały są jedną z głównych upraw komercyjnych w Kalifornii. Uprawiają je ogrodnicy przydomowi w Karolinie Północnej. Stan południowy składa się z sześciu stref odporności USDA, od 5b do 8a, z większością powierzchni lądu w strefach USDA od 7a do 8a. Drzewa migdałowe są odporne na te strefy.

Drzewa migdałowe, pochodzące z ciepłych i suchych obszarów zachodniej Azji, wymagają najdłuższego możliwego sezonu wegetacyjnego w Karolinie Północnej, aby uzyskać owoce. Szanse na owocowanie są najlepsze w najcieplejszej strefie USDA, 8a. Drzewa powinny być uprawiane w pełnym słońcu i nigdy w ciężkich glebach gliniastych. Migdały rosną od 10 do 15 stóp wysokości i szerokości, z równomiernym rozłożeniem. W przypadku odstępów między drzewami lub między drzewem a konstrukcją należy zapewnić co najmniej 7,5 stopy. Podlewaj regularnie, szczególnie w pierwszym roku po posadzeniu.

Migdał „Hall's Hardy” (Prunus dulcis „Hall's Hardy”), który kwitnie w strefach USDA od 5 do 8, jest odmianą odpowiednią dla wszystkich stref uprawy w Północnej Karolinie. Pokrój i rozmiar drzewa są porównywalne do innych drzew migdałowych. Szybka hodowca, odmiana Hall wyda owoce za 3 do 6 lat. Niektóre odmiany importowane z Ukrainy charakteryzują się odpornością na strefy podobną do „Hall's Hardy”. Należą do nich wcześnie owocujące „Wyrocznia” (Prunus dulcis „Oracle”), który nosi migdały w lipcu zamiast zwykłej wczesnej jesieni, oraz „Bounty” (Prunus dulcis „Bounty”), który rośnie ponad 20 stóp wysoki.

Podczas gdy drzewa migdałowe uprawiane w Karolinie Północnej mogą, ale nie muszą, obficie produkować orzechy, są one nadal cenne jako rośliny ozdobne, przypominające brzoskwinie, z którymi są ściśle związane. Pachnące różowe i białe kwiaty pojawiają się na wiosnę, co czyni drzewa dobrym wyborem na słoneczne stanowiska na trawnikach, a nawet jako drzewa kotwiczne w dużych ogrodach kwiatowych. Ponieważ drzewa migdałowe przyciągają zapylacze, gatunek ten stanowiłby również dobry dodatek do dzikiej przyrody lub ogrodu siedliskowego. Odmiany uprawiane na podkładkach karłowatych można umieszczać w rogach dużych łóżek warzywnych.

Drzewa migdałowe nie są samozapłodnione, więc co najmniej jedno inne migdał musi zostać wyhodowane w pobliżu w celu zapylenia i owocowania. W rodzimej zachodniej Azji i Kalifornii migdały kwitną w gorącym środowisku o niskiej wilgotności. Obszary przybrzeżne Karoliny Północnej są wystarczająco ciepłe dla uprawy migdałów, ale chociaż obszary te mają piaszczystą glebę, którą preferuje ten gatunek, mogą być zbyt wilgotne, aby zapewnić optymalne zdrowie drzew i produkcję owoców. Pąki kwiatowe są podatne na wiosenne zniszczenia spowodowane przez mróz, co najprawdopodobniej występuje w częściach Karoliny Północnej w strefie 7a USDA.