Jakie są różne rodzaje topoli?

Wszystkie drzewa topoli należą do rodzaju Populus, co w języku łacińskim oznacza „wiele”. Kilkadziesiąt gatunków topoli jest zgrupowanych pod parasolem Populus. Chociaż każdy gatunek ma swoje własne cechy, ogólnie drzewa te szybko rosną i łatwo się rozmnażają, ale mają potężne, przyssane korzenie, które mogą zmienić rząd topoli w koszmar ogrodnika.

Ucząc się, jak dbać o topolę, łatwiej będzie zarządzać gajem drzew.

Topola biała jest ostatecznym drzewem, które przetrwało i bardzo trudno ją usunąć po założeniu. Cechą identyfikującą białe topole (Populus alba), twarde jak paznokcie drzewo ogrodowe, które kwitnie w strefach odporności roślin 3 do 9 w Departamencie Rolnictwa USA, jest liść topoli z pięcioma klapami z błyszczącym, ciemnozielonym blatem i jasnym białym dnem pochodzącym z powłoki włosów. Kora na tych drzewach zwykle ma szary lub biały kolor i pokazuje ciemniejsze plamy w kształcie rombu.

Nie na małe stocznie, podczas gdy topola rośnie 80 stóp wysokości i szeroki, o średnicy pnia do jarda. Jest to wyjątkowo tolerancyjne, łatwe w pielęgnacji drzewo, ale jego rozległe, mocne korzenie mogą podnosić chodniki, blokować odpływy i wysyłać wystarczająco dużo przyssawek, aby doprowadzić cię do szaleństwa. Drewno ma tendencję do kruchości i słabości, przez co jest podatne na uszkodzenia podczas burz. W niektórych stanach jest uważany za inwazyjny.

Topola karolińska (Populus x canadensis) to hybrydowy o wielu takich samych właściwościach jak topola biała. Ma tę samą tolerancję i wigor, ale ma też inwazyjne korzenie. Topole Karoliny mają wąsko rozstawione korony na prostych pniach i wyrastają małe czerwonawe kwiaty w długich, zwisających gronach. Te typy topoli kwitną w strefach USDA od 5 do 9.

Jeśli chcesz wysokiego drzewa, spróbuj topoli lombardzkiej (Populus nigra „Italica”), ale rób to na własne ryzyko. Jest to klasyczny, kolumnowy ornament, który rośnie 100 stóp wysokości i 30 stóp szerokości w strefach USDA od 4 do 9, ale jego korzenie są problematyczne, wysyłając więcej frajerów, niż możesz sobie z tym poradzić. Jest również podatny na choroby.

Topola wieżowa (Populus x canescens „Tower”) jest alternatywą dla sadzenia w tych samych strefach. To więcej tolerancyjny na choroby, ale prawdopodobnie będziesz mieć takie same problemy z przyssawkami. Topole wieżowe rosną szybko i działają dobrze jako ekrany lub bariery dźwiękowe.

Topola balsamiczna (Populus balsamifera) wystrzeliwuje w zadziwiającym tempie 36 cali rocznie do dojrzałej wysokości 65 stóp. Drzewa te kwitną w strefach USDA od 5 do 9 i żyją ponad 150 lat, więc zastanów się, zanim posadzisz. Ta różnorodność nęka cię także niezliczonymi przyssawkami.

Jedną z metod identyfikacji topoli balsamicznej są jej liście. Rozwija atrakcyjny, owalna korona z pachnącymi liśćmi, które są długie i wąskie. Na dole liści można zauważyć pomarańczową żywicę. W chwili dojrzewania kora ma prążkowany lub galwanizowany wygląd.

Możesz uniknąć wszystkich odrażających bólów głowy, jeśli mieszkasz w strefach USDA od 4 do 7, sadząc topolę japońską (Populus maximowiczii). Jest to wysoka, elegancka topola o tej samej dojrzałej wysokości i rozpiętości jak Lombardia, ale tak jest nie wyrasta ani nie jest frajerem. Jednak nadal nie chcesz umieszczać jego korzeni w pobliżu domu.

Możesz także spróbować piramidalnej topoli Simon (Populus simonii „Fastigiata”), która rośnie 50 stóp. Nadają się do stref USDA od 2 do 6 i nie są frajerem. Ta odmiana jest jak ekran lub osłona przed wiatrem.